Frits

Is het denkbaar dat je geen vragen stelt over het waarom van leven, de wereld en jezelf? Of dat de antwoorden alleen maar redelijk en rationeel zijn? Er blijft genoeg ‘te raden’ over, misschien wel altijd; we kunnen niet alles weten, niet in de grote lijnen, niet in de details.
De neiging tot, of de behoefte aan, irrationaliteit is er misschien in aanleg, maar wordt ook danig gekoesterd. Je mag dromen, fantaseren en gelovig zijn en wee hen die ertoe verplicht worden. De vrije mens is waarschijnlijk zeer zeldzaam, of weldra uitgestorven.
De werkelijkheid, voor zover te kennen, kan ons tot in de eeuwigheid boeien – is van waarden vrij – maar een cultuur zonder enige vorm van onredelijkheid zou wel eens heel erg saai en weinig inspirerend kunnen zijn. Wat drijft de mens, behalve zijn nieuwsgierigheid?
We kunnen onze natuurlijke driften en de gevolgen ervan enigszins aan banden leggen, ook zonder religie, op basis van rationele bevindingen en maatregelen daaruit. Maar de verbeelding is niet te stuiten en het zijn toch niet slechts mentaal gestoorden die er vreemde gedachten op na houden?

Ik heb af en toe de tijd en rust, maar wellicht niet de aanleg om door diep na te denken tot betere inzichten te komen. Onderwerp voor onderweg, terwijl je trapt en het bloed doet stromen: hoe rationeel zijn hoop en liefde? Of is dat te makkelijk? Weet ik het antwoord al?

Op toe

Het stucwerk mag dan gedaan zijn, het is wat minder afgewerkt dan we gewend zijn, lijkt het. In ieder geval niet zo goed is het plafond, waar een duidelijke overgang te zien is tussen het stuk dat eerder gedaan was en wat dinsdag is afgemaakt. Bovendien hadden ze, voor ik het in de gaten had, al om de tl-balk, die er tijdelijk hing, heen gewerkt. Volgens hun geen probleem, maar je ziet/zag het wel degelijk. Verder viel me een aantal beschadigingen op in de hoek waar de steiger in delen was neergezet, al weet ik niet of zij dat gedaan hebben. Op enkele plekken komt er roze verkleuring voor van rode viltstift die is gebruikt voor markeringen van stroompunten; niet hun schuld. In die wand zitten de dozen overigens niet goed vast, maar dat is een zorg voor de elektriciën. Er is nog geen afspraak over het moment van aanbrengen van de profielen en de vorm ervan, neem ik aan.
Ik heb de boel schoon gemaakt; gisteren heeft een groep met kinderen de ruimte gebruik genomen, volgende week vrijdag kan er ’s middags een club in. Misschien moeten er dan wat kleden op de vloer. De timmerman heeft een maagzweer, maar verwacht komende week weer aan de slag te kunnen. Hij had goede werkbladen gezien; nu nog bekijken wanneer we die aanschaffen, met het overige hout dat hij nodig heeft voor de bouw van het keukenblok.
Ik begrijp dat het met traphekwerk evenmin wil vlotten…
Dan: de koelwerkbank. Mijn idee is dat ie aangeschaft wordt en dat dit mogelijk kan met enige korting als we onze snoet bij de dealer laten zien. Kunnen zij ‘m komen brengen en installeren op een geschikt moment.
En nog iets: een betere beamer begint mijn inziens ergens bij €800, maar zou evengoed een eind boven €1000 kunnen uitkomen. Punt is dat je in de veelheid van keuzes kunt gaan voor veel lumen (4000 of meer), betere technieken, een minimale resolutie (wxga), projectieafstand (wel of geen groothoek), maar dat je in de praktijk zal moeten zien wat zo’n ding er van bakt. Kortom, een veld vol kuilen en hopen; we hebben ook nog wat te doen met de geluidsinstallatie op de begane grond. ’t Is toch wat.
Ach, en Esther woonde in het Verhalenhuis?

It might as well be spring

Ik mag dan een mening hebben, maar deze heeft nauwelijks waarde wegens gebrek aan autoriteit. Geen status, geen merites, geen verhaal. Met alleen mooie woorden kom je er niet.
Ik spreek van geluk. Het is het ongeluk van anderen. Niet dat ik daar wel bij vaar, of uitsluitend. Waarom zijn we zo ongelooflijk stom, dat we onze onwetendheid niet willen onderkennen? Moet ik de vraag kunnen beantwoorden? Kan ik het überhaupt?
Er is geen zin, zoon, ze zeggen je moet het er zelf aan geven. Voorwaarden scheppen, opdat het je allemaal gemakkelijker afgaat, of voortdurend tegen beter weten in de moeilijkste weg kiezen. Schijt kom je altijd en overal tegen.


Foto: Joop Reijngoud

Maar wel dat ie vindt dat ie er toch paasbest uit moet zien ondanks het werk en de stolpersteinen die hij zo achterlaat. Stukje ducttape erover en je ziet er niets meer van. De baas zelf. Mooi verhaal? Niet dus.

 

Gangbaas

We genieten volop van het leven, willen niet weten van pensioen (ook omdat het er niet is en zal zijn), plukken de dag, tot een enorme ruiker die onze wereld vrolijk kleurt. Het is (bijna) lente, de dijken houden het (nog), en er klinkt overal (opwekkende) muziek.
We moeten meer ons best doen om te genieten, of anders in het genieten zelf zijn (en zelf te genieten zijn) ter compensatie van hetgeen dat niet meer vanzelfsprekend is, de levenslust en energie verbonden aan de jeugd. ‘Moed, kracht en souplesse’ zou Lucius (heel) vroeger hebben kunnen roepen, met een schaterende lach.

Alsof je leven er vanaf hangt, ervan afhangt.
Hopelijk leest er niemand mee ;-), maar ik kan er weer tegen (aan) :-).
Zonder gekheid echter: als ze jou lastig vallen met vragen die ik aldus ook kan beantwoorden, mag je ze gerust naar me doorsturen. Het is wellicht beter dat ze eerst bij mij aankloppen; zal ik intern kortsluiten.

Spreektechniek

Ook volgende week verwacht ik met Herman te timmeren, tenzij hij ’t ff alleen af zou kunnen, maar dat is (nog) niet te voorzien. Ik denk dat ’t prima is een theaterdeskundige er bij te betrekken, maar we hebben ’t eigenlijk alleen over de technische middelen op zich gehad. Er is niet afgedingd op de inrichting van de ruimte met de gewenste systemen.
Het is goed om met beide benen op de grond te blijven als het gaat om de kwaliteit van de apparatuur, niet te goedkoop te denken, maar zeker ook niet over de top te gaan met meer dan we nodig hebben of waar we op termijn financieel op inboeten – door het modernste, duurste en beste te kopen mag je hopen dat ’t zo lang mogelijk up-to-date blijft, maar je kan ook wat zuiniger inkopen met het idee dat je nieuwe ontwikkelingen kunt bijbenen en geregeld oudere apparatuur kunt vervangen. (Het afschrijven gaat wat sneller, maar aangezien wij niet echt in een ‘verdienmodel’ zitten is dat een wat lastige vergelijking.)
Ik denk wel dat we moeten kijken naar wat we in eerste instantie echt nodig hebben en dat later uitbreiden naar behoefte. Het ‘vaste systeem’ moet het zo lang mogelijk uithouden (versterker, boxen, mixer) en alle randapparatuur kunnen we aanvullen, of eventueel vervangen (zenders, ontvangers, afspelers, laders). De mogelijkheden moeten blijven zoals reeds bedacht, maar we kunnen kritisch blijven naar de praktische invulling ervan. (Erik stelde zelf voor alleen toe te horen bij het onderhoud met WG en ons naderhand zijn mening of advies over bepaalde zaken te geven.)
De dingen die ik al eerder noemde, zoals het aantal ontvangers om mee te beginnen, de wav-spelers, batterijladers en de kast voor de apparaten, zouden ter sprake moeten kunnen komen (ik vrees dat hun uurtarief buiten kijf staat ;-)). Dit om de dingen even op rij te hebben en houden…

Herschrikken

Als een zittende stier een waarachtig weekeinde gevierd, het huis niet uit, de zolder niet af (bij wijze van spreken). Vrouw de hort op en zoon een nacht met vrienden hangen. Even ervaren hoe het is geheel alleen te zijn. Ok, ik heb de buurman kort gesproken, m’n zus belde (niet zo’n spraakwaterval), ik heb een keer gechat met de oude muziekmaat, en enkele emails verstuurd, maar verder was ik totaal asociaal.
En wat doe je dan behalve wat noodzakelijke huishoudelijkheden? Eten, drinken, televisie kijken, radio luisteren en verder surfen, vooral omtrent m’n muziekverzameling. (Zo ontdekt dat Arvo Pärt mooie dingen maakt, en dat de Stone Roses best een aardige band was.) O ja, en m’n haar zelf knippen.
Ik heb intussen nog meer een hekel aan schaatsen, omdat ze voor die sport m’n favoriete radio-1-programma onderbraken, waar ze overigens mijn naam naast die van de anderen nog noemden in verband met onze keetschopperij. Moet je achtenvijftig voor worden om ’s een keer voorbij te komen in een achterhoek van de Nederlandse media; mooi wel op zondagochtend.

Dan is het een maandag, hoe zonnig ook, een hele toer om terug in de tred te komen, je muts te vinden, zaken op orde te krijgen, en niets te verliezen. De boel is droog, klaar voor een volgende maand, voor de rest van de apen. Het is gelukkig maar eens in de vier jaar.

Beter gedaan dan gelaten…

Een plaatje erbij, toen ik nog even buiten was langs de Maas en de Bouwmaat voor schroeven, die we met duizenden in plafonds en wanden verwerken… een leven als een luie bouwvakker, vroeg op, voor het donker thuis. Fijn dat je dit geen maanden achtereen hoeft te doen.

Gisteren is het bij het indraaien van de laatste schroef in het plafond misgegaan, zo bleek vanmorgen – een cv-leiding geraakt! Installateur gebeld en die laat me weten wanneer ze langs kunnen komen (het druppelt slechts langzaam). De verwarming in het gastenverblijf is dus tot nader order uitgeschakeld.

Bedacht dat het misschien ook wel eens wenselijk zou kunnen zijn dat er een ‘tv-aansluiting’ komt ter plaatse van het grote tv-scherm in de luisterzaal. Dat zou op het laatste moment nog kunnen als we een kabel door de wand trekken en die over het plafond bij de lift naar de wc bij het kantoor leiden, waar ook de kabel voor het gastenverblijf uitkomt. We zijn reeds begonnen met het aanbrengen van isolatiemateriaal in de wand; morgen verder.

Verslikking bij die begroting van WG, vooral door de laatste post van acht uur à €240 (ex?). Gouwe handjes, of komen ze met vier man tegelijk? We kunnen vooralsnog bezuinigen op het aantal transmitters; zestig is misschien erg veel om mee te beginnen. Op termijn uitbreiden, misschien dat ook de prijzen intussen dalen. Batterijladers voor €400 per stuk is evenmin niet misselijk. Ik denk echt dat dat goedkoper kan.
Een mooi rek is vast te timmeren voor minder dan €500. Draadloze headset en microfoon: doen/nodig? Zo’n wavplayer is mooi, maar vier tegelijk? Echt nog ’s goed doorspreken, overwegen, lijkt me.

Huismeester±

Het is niet alleen formaliteit, maar ook uiting van zorg over de gang van zaken, en een beetje daarbij het gevoel dat ik niet kan voldoen aan gestelde taken, dat ik weer eens verzoek om het vervaardigen van de zandzakken in gang te zetten, bij voorkeur uitgevoerd door de een of andere professionele. Het is niet om mij er vanaf te maken, echter de constatering dat ik zaken niet in de hand heb en nu ad hoc deze herinnering stuur als gevolg van een poging iets als een planning vorm te geven.
Liever raaskal ik over bossen vol ongetuide van marsen voorziene masten getuigend van roemrijk verleden, gelijk de torende gevels van niet spreekwoordelijke Rotterdamsheid waartegen een boom zich mag aftekenen, nog juist in de schaduw van kil winters zonlicht van een wereld die niet meer lijkt te bestaan.
In de lange lijst van te verrichten handelingen heb ik nu ook het ophangen van de luidsprekerkasten in de zaal beneden opgenomen. Een en ander ook naar voren gedwongen door het falen van de cd-speler.  Zojuist verzuimd aanwezig te zijn in ‘noodsituatie’; Ruud heeft het water afgesloten en er is een groep in huis. ‘Hebben wij een afsluitdop of moet er een gekocht worden?’
Ik voel het tekortschieten ernstig. Een ander ding wat mij te binnen schoot: is de blower die we op de gemeentewerf hadden staan al terecht? En nu maar op iets anders gaan schieten…

Heb ik ’t helemaal goed gemaakt vandaag? (Ik heb niet op de vers getegelde wcvloer gestaan.) De anderen blij gemaakt met het te hulp schieten bij een falende fotopresentatie, het regelen van de presentatie-monitor voor morgen, en de edit van de turkse-bruiloftvideo. Bovendien kon ik het afwasmiddel bijvullen, de cd-speler nakijken (meer ook niet), en de verwarmingsketels terug aanzetten, nadat de zekering was doorgeslagen (wellicht door de tegelzetter z’n bedoeningen). Iets om even bij stil te staan voor toekomstige overeenkomstige situaties.

En dan heb ik alle kabels verlegd ter rechter zijde van ‘het gat’. Elektra-, luidspreker-, netwerk- en dimmerkabel. Nieuwe kabels getrokken vanaf de voorgevel, andere directer door het plafond geleid. Maar ik ben niet gerust op het feit dat we niets meer hebben gedaan aan het vullen van die kieren in de isolatie. Ik zal morgen met de timmerman overleggen wat te doen daaraan.
Lekker bezig geweest.

Het was me weer weer!

Aan zee

Foto’s: Joop Reijngoud

Toen de man zijn vriendin bij naam noemde – een niet zoveel voorkomende – spitse ik mijn oren, en zodra hij vervolgens vertelde hoe hij haar uit haar toenmalige woonplaats hierheen had gekregen, dacht ik te weten hoe klein de kans was dat het niet om de vrouw ging die ik ooit kende.

Ik kon helaas niet vragen naar haar meisjesnaam; een slapende hond maak je niet wakker, om het even of het de reu of de teef zou zijn. Echter, als de fotograaf ooit in beeld komt, is een link snel gelegd en kan het evengoed mij in verlegenheid brengen.
Mijn bloedsomloop op een laag pitje, dat ik met gevoelloze en pijnlijk koude vingers thuis kwam? Matige nachtrust, uit de school geklapt over het nachtboek houden, loslippig gemaakt door alcohol en wellustige vrouwen, geurend naar de gemeenschap, met wufte neuronen, op de rand van misselijkheid.