handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
Natuur of landschap? Rond de 52e breedtegraad en 4,5 lengtegraad.
In een wereld vol gedachten
in de ongerijmde verhalen
waar woorden dansen in de wind
waar zin en onzin versmelten:
Soms leidt intelligentie tot grootse daden,
uitvindingen, ontdekkingen en creatieve parade zaden,
maar soms kan het leiden tot destructie en pijn,
wanneer we verstrikt raken in ons eigen brein.
(ChatGPT)
De avond bracht enige koelte, de keuken gevarieerd eten en drinken, het podium levendige verhalen. Iedereen naar huis met een volle buik en gevuld hart? Hoe wordt dit herdacht over tachtig jaar? Welke strijd voeren en zegeningen tellen we? Komt er een boodschapper melden dat de vijand in aantocht is, of zijn we dat zelf, altijd al?
Als vanouds met oude vertrouwde en nieuwe/jonge gezichten, bekende en verse beelden, klanken en geuren. Hoge temperaturen, verfrissende en benevelende dranken, woorden en muziek, komende en gaande kunstenaars en tentoonstellingen; een beproefd recept.
De Nederlandse zomer. Het steedse leven. Een duurzaam verblijven.
En Anglais, s’il vous plait! People really get old.
Mijn opa zou nooit de kleding dragen die hij aan de man bracht.
We dragen ons haar achterover, gekamd.
De euvele gedachte dat we iets teweeg brengen in tijd en ruimte.
De hemorroïden van Gilgamesh een epos.
Het woord volgt de gedachte, de geest volgt het lichaam, willig.
Onze vleugels zijn stugge bedenksels.
Om alles wat voorbij is en gaat
Het zou nooit ophouden
Als de ziel niet sterfelijk was
Verlaten van alles en dan het laatste licht
Vermoeid sluit je de ogen, het hoofd zwaar
Steedse geluiden van ver kleuren de nacht
We lopen kennelijk voor op schema en halen zoveel energie uit wind en zon dat de export ervan voor negatieve prijzen gaat; zo verdienen we onze investeringen niet terug. De marktwerking een beetje terugdringen? Sorry for the animals and other life.
Wat gaat er wel goed? Investeren in de wapenindustrie om munitie te kunnen leveren voor het oostfront? Onze levensstandaard en de pensioenen dienen te worden behouden, of beter verdeeld, verhoogd, overkapt; we hebben een hoop te bouwen. Vertrouwen.
Hoe gaat ‘t? Goed! Iedereen kent iedereen. Zit je lekker, lekker rustig, snap je het helemaal? Maar kansspelen op een lege maag is niet lang vol te houden, als is dansen op een volle.
De betaalde krachten werden traditiegetrouw geacht de onbezoldigden vandaag in de watten te leggen, maar dat viel sommigen nog niet mee. Zitten, lopen, insteken, af laten glijden.
Mijn camera niet snel genoeg, maar ikzelf evenmin, om het diertje scherp in beeld te krijgen. Een beetje biodiversiteit in de buurt. Een welkome afwisseling van de internationale spoorverbindingen die in kaart gebracht moeten worden. Hoe virtueel is dat?
Wanorde neemt altijd toe. Sterven en uiteenvallen, het verschil tussen verleden en toekomst. Niet per se de weg van de minste weerstand, of de simpelste oplossing als de beste. Een verlangen naar wat betere tijden lijken te zijn geweest. Als je maar niet denkt dat het waar is.
Alleen met het ongedierte, je zou een ander kunnen zijn, een fantasiebeest, een sprookjesfiguur, een verzonnen karakter. Niet meer ophouden te vertellen, over vermeende gebeurtenissen en bekende zonden, bevriende vreemden. Soms zijn het engelen.
De wind, het gezelschap, de muziek, het eten en zelfs de regen was de aanwezigen welkom. Zo ook een ieder van waar ook ter wereld? Geen zorgen om de val van het kabinet?
De laatste zondag voor onze zomersluiting; nieuwe verhalen en energie op te doen. Waar wil je liever zijn? Wat helpt tegen de jeuk? Weten we zeker dat we wakker zijn?
Zonder en met spoed, voor een kraan en een kaart, als het er maar uitziet. Kan je dat vertalen? Geen plaatje in een plaatje? Dan delen we ’t op en hebben we er vier naast elkaar. Mag dat?