Tambu X-mas Party

Misschien ook typisch Curaçaos dat alles in het rood moet. DJ Jonsen deed er een extra schep rietsuiker bovenop, en de elfkoppige band Pila di Ambiente klepperde er flink op los. Huiskokkinnen Anamarie en Eunice verzorgden de snacks, die goed aansloten op ons avondmaal van frieten uit de Smikkelhoek. 

de typisch Curaçaose muziekstijl Tambú, ontstaan tijdens de slaventijd

Sommigen hadden hun mooiste kleren aan, maar de dansvloer bleef de meeste tijd leeg. Hadden we ze in het midden moeten laten zitten, hen zelf de publiekstrekkers laten zijn, ons uit de voeten moeten maken? Een forse investering met een magere opbrengst, al was de drankomzet niet verkeerd, of juist wel, of toch ook weer niet.

Aldemonde

Ted op yidaki en Anke op verhaal

Hubertus heet ie voluit, een autodidact in van alles, ooit uit de Almondestraat, die niet meer is, wat ie geweest was. De aan hem gekoppelde schrijfster, de Vlaamse Anke, presenteerde de avond met de verhalen van bijzondere bewoners, in woord en beeld, in etensgeuren en klankkleuren, met een lach en een traan.

Agnost, bijna atheïst, vertelde hij naderhand betreffende z’n levensvisie, je weet maar nooit wat ons na de dood te wachten staat.
Ik denk echter dat wat de menselijke ziel heeft voortgebracht behalve om te bewaren misschien nog meer is om voor altijd te vergeten.

Zonder mokken

We zitten niet stil, wel samen om en aan (de) tafel. Anderen lopen veel minder hard, voor ons in ieder geval. ‘Komt goed’, roepen we hardop, maar we zijn toe aan meer tijd en ruimte voor alles en iedereen.

Wind, koude en regen buiten houden; stilte, warmte en licht binnen.

Winterzon

dan maar genieten, dingen doen
alsnog de spaak in het achterwiel
gisteren de banden en wat roest
de instelling aangepast, data geklopt
verdriet en leed een plaats te geven
in de schrijn die dit huis is geworden
van alles kan in de ijskast
die ontdooit in de kelder staat
het is pure poëzie –
ik zal er een versje van maken