Herschrikken

Als een zittende stier een waarachtig weekeinde gevierd, het huis niet uit, de zolder niet af (bij wijze van spreken). Vrouw de hort op en zoon een nacht met vrienden hangen. Even ervaren hoe het is geheel alleen te zijn. Ok, ik heb de buurman kort gesproken, m’n zus belde (niet zo’n spraakwaterval), ik heb een keer gechat met de oude muziekmaat, en enkele emails verstuurd, maar verder was ik totaal asociaal.
En wat doe je dan behalve wat noodzakelijke huishoudelijkheden? Eten, drinken, televisie kijken, radio luisteren en verder surfen, vooral omtrent m’n muziekverzameling. (Zo ontdekt dat Arvo Pärt mooie dingen maakt, en dat de Stone Roses best een aardige band was.) O ja, en m’n haar zelf knippen.
Ik heb intussen nog meer een hekel aan schaatsen, omdat ze voor die sport m’n favoriete radio-1-programma onderbraken, waar ze overigens mijn naam naast die van de anderen nog noemden in verband met onze keetschopperij. Moet je achtenvijftig voor worden om ’s een keer voorbij te komen in een achterhoek van de Nederlandse media; mooi wel op zondagochtend.

Dan is het een maandag, hoe zonnig ook, een hele toer om terug in de tred te komen, je muts te vinden, zaken op orde te krijgen, en niets te verliezen. De boel is droog, klaar voor een volgende maand, voor de rest van de apen. Het is gelukkig maar eens in de vier jaar.

Beter gedaan dan gelaten…

Een plaatje erbij, toen ik nog even buiten was langs de Maas en de Bouwmaat voor schroeven, die we met duizenden in plafonds en wanden verwerken… een leven als een luie bouwvakker, vroeg op, voor het donker thuis. Fijn dat je dit geen maanden achtereen hoeft te doen.

Gisteren is het bij het indraaien van de laatste schroef in het plafond misgegaan, zo bleek vanmorgen – een cv-leiding geraakt! Installateur gebeld en die laat me weten wanneer ze langs kunnen komen (het druppelt slechts langzaam). De verwarming in het gastenverblijf is dus tot nader order uitgeschakeld.

Bedacht dat het misschien ook wel eens wenselijk zou kunnen zijn dat er een ‘tv-aansluiting’ komt ter plaatse van het grote tv-scherm in de luisterzaal. Dat zou op het laatste moment nog kunnen als we een kabel door de wand trekken en die over het plafond bij de lift naar de wc bij het kantoor leiden, waar ook de kabel voor het gastenverblijf uitkomt. We zijn reeds begonnen met het aanbrengen van isolatiemateriaal in de wand; morgen verder.

Verslikking bij die begroting van WG, vooral door de laatste post van acht uur à €240 (ex?). Gouwe handjes, of komen ze met vier man tegelijk? We kunnen vooralsnog bezuinigen op het aantal transmitters; zestig is misschien erg veel om mee te beginnen. Op termijn uitbreiden, misschien dat ook de prijzen intussen dalen. Batterijladers voor €400 per stuk is evenmin niet misselijk. Ik denk echt dat dat goedkoper kan.
Een mooi rek is vast te timmeren voor minder dan €500. Draadloze headset en microfoon: doen/nodig? Zo’n wavplayer is mooi, maar vier tegelijk? Echt nog ’s goed doorspreken, overwegen, lijkt me.

Huismeester±

Het is niet alleen formaliteit, maar ook uiting van zorg over de gang van zaken, en een beetje daarbij het gevoel dat ik niet kan voldoen aan gestelde taken, dat ik weer eens verzoek om het vervaardigen van de zandzakken in gang te zetten, bij voorkeur uitgevoerd door de een of andere professionele. Het is niet om mij er vanaf te maken, echter de constatering dat ik zaken niet in de hand heb en nu ad hoc deze herinnering stuur als gevolg van een poging iets als een planning vorm te geven.
Liever raaskal ik over bossen vol ongetuide van marsen voorziene masten getuigend van roemrijk verleden, gelijk de torende gevels van niet spreekwoordelijke Rotterdamsheid waartegen een boom zich mag aftekenen, nog juist in de schaduw van kil winters zonlicht van een wereld die niet meer lijkt te bestaan.
In de lange lijst van te verrichten handelingen heb ik nu ook het ophangen van de luidsprekerkasten in de zaal beneden opgenomen. Een en ander ook naar voren gedwongen door het falen van de cd-speler.  Zojuist verzuimd aanwezig te zijn in ‘noodsituatie’; Ruud heeft het water afgesloten en er is een groep in huis. ‘Hebben wij een afsluitdop of moet er een gekocht worden?’
Ik voel het tekortschieten ernstig. Een ander ding wat mij te binnen schoot: is de blower die we op de gemeentewerf hadden staan al terecht? En nu maar op iets anders gaan schieten…

Heb ik ’t helemaal goed gemaakt vandaag? (Ik heb niet op de vers getegelde wcvloer gestaan.) De anderen blij gemaakt met het te hulp schieten bij een falende fotopresentatie, het regelen van de presentatie-monitor voor morgen, en de edit van de turkse-bruiloftvideo. Bovendien kon ik het afwasmiddel bijvullen, de cd-speler nakijken (meer ook niet), en de verwarmingsketels terug aanzetten, nadat de zekering was doorgeslagen (wellicht door de tegelzetter z’n bedoeningen). Iets om even bij stil te staan voor toekomstige overeenkomstige situaties.

En dan heb ik alle kabels verlegd ter rechter zijde van ‘het gat’. Elektra-, luidspreker-, netwerk- en dimmerkabel. Nieuwe kabels getrokken vanaf de voorgevel, andere directer door het plafond geleid. Maar ik ben niet gerust op het feit dat we niets meer hebben gedaan aan het vullen van die kieren in de isolatie. Ik zal morgen met de timmerman overleggen wat te doen daaraan.
Lekker bezig geweest.

Het was me weer weer!

Aan zee

Foto’s: Joop Reijngoud

Toen de man zijn vriendin bij naam noemde – een niet zoveel voorkomende – spitse ik mijn oren, en zodra hij vervolgens vertelde hoe hij haar uit haar toenmalige woonplaats hierheen had gekregen, dacht ik te weten hoe klein de kans was dat het niet om de vrouw ging die ik ooit kende.

Ik kon helaas niet vragen naar haar meisjesnaam; een slapende hond maak je niet wakker, om het even of het de reu of de teef zou zijn. Echter, als de fotograaf ooit in beeld komt, is een link snel gelegd en kan het evengoed mij in verlegenheid brengen.
Mijn bloedsomloop op een laag pitje, dat ik met gevoelloze en pijnlijk koude vingers thuis kwam? Matige nachtrust, uit de school geklapt over het nachtboek houden, loslippig gemaakt door alcohol en wellustige vrouwen, geurend naar de gemeenschap, met wufte neuronen, op de rand van misselijkheid.

Sun Ra

Enige toelichting lijkt me gewenst: het artwork van de lp (1966) was al amazing (1e en 3e afbeelding), maar bij de heruitgave op cd kwamen er op de inlay een prachtige spread uit de comic bij. Het was Sun Ra met The Bluesproject, waarvan gitaristen Danny Kalb en Steve Katz deel uitmaakten. Als ‘The Sensational Guitars of Dan & Dale” lijken ze meer van dit soort ‘theme-albums’ gemaakt te hebben (begonnen als “The Sleepwalk Guitars of Dan & Dale”), maar dit kan kennelijk in twijfel worden getrokken. Het zou in die tijd indruk op me gemaakt kunnen hebben, fan als ik was van Batman, maar de waardering voor de latere stripkunst zou wel eens aan me voorbij kunnen zijn gegaan, als ik inmiddels niet door bevriende tekenaar(s) en stripkenner(s) – al dan niet direct – op de kwaliteit ervan was gewezen. De betrokken muzikanten hebben enerverender dingen op plaat gezet; daarvoor hoef je niet tot aanschaf over te gaan, maar het is good entertainment.

Stadstimmerhuis

Foto: Joop Reijngoud

Op lokatie; hoek Rodezand-Meent naast Museum Rotterdam, maar daar hebben we alleen stroom van. Eten en drinken doen we om de hoek bij Thom’s. Morgen weer (of geen weer). Met mensen op afspraak of wie er (toevallig) langs komt.

Zonde


Is ‘t geen Turks naaiatelier?

Voor alles wat ik laak en laat
Vrienden gebruikt voor genot
Tijd en energie in een zwart gat