hoe ijl

deze stad wordt goed bezongen
het is er een van oud zeer
en nostalgisch verlangen
nieuwe mensen willen echter
anders en het niet weten
zij gaan voor het heden
waarin ook de oude dingen
die vanzelf voorbijgaan
terwijl je er naar kijkt

De laatste dag

Je ziet er niet uit, zei zij, die ik vanmorgen tegenkwam bij de supermarkt ( ~ brengt mensen samen, ha ha).

Wel tevreden over hoe mijn haar en ik op die kruk zit.

© Joop Reijngoud, skybox, Fenixloods

Het was mijn vaders 90e geboortedag geworden (nadat die van Tom rond middernacht bijna onopgemerkt voorbij was gegaan) en ik zocht thuis naar (sporen van) hem in mijn gezicht.

Ik loop al dagen met de Katendrecht-shuffle in mijn kop, maar inmiddels ook met keel- en koppijn. Ik was er al bang voor en overkomt het me toch. Was ik maar thuis gebleven?
Weet er niet veel van te maken, werk op halve kracht, hoop op spoedig herstel, ik voel me beroerd. Hoest ‘t maar op.

Zaterdagavond wist ik het ineens: ik ken Jaap van de Merwe van een ander lied, over het orgel in een bioscoop dat na het bombardement in de vlammen langzaam en jammerend het leven liet (ook ooit uitgevoerd door Gerard Cox, maar te gladjes in vergelijk met de rauwere versie van van de Merwe zelf).

met de vlammen in m’n luchtpijp

Decodering

Het regent schitterende beelden. Maar ik doe in mislukte plaatjes (de glimmende uitlaatbocht op de achtergrond was mijn doel):

hij is lekker

en om niet in gelul te vervallen, de beelden laten spreken
ik genoot ervan en kan nu nagenieten
ga zo heerlijk slapen en dromen in verwaaide beelden
in het voorbijgaan, b’tje mazzel, b’tje makkelijk, b’tje zuinig
geen pingat, maar ogen wijd open en gaan!