It might as well be spring
Ik mag dan een mening hebben, maar deze heeft nauwelijks waarde wegens gebrek aan autoriteit. Geen status, geen merites, geen verhaal. Met alleen mooie woorden kom je er niet.
Ik spreek van geluk. Het is het ongeluk van anderen. Niet dat ik daar wel bij vaar, of uitsluitend. Waarom zijn we zo ongelooflijk stom, dat we onze onwetendheid niet willen onderkennen? Moet ik de vraag kunnen beantwoorden? Kan ik het überhaupt?
Er is geen zin, zoon, ze zeggen je moet het er zelf aan geven. Voorwaarden scheppen, opdat het je allemaal gemakkelijker afgaat, of voortdurend tegen beter weten in de moeilijkste weg kiezen. Schijt kom je altijd en overal tegen.
Foto: Joop Reijngoud
Maar wel dat ie vindt dat ie er toch paasbest uit moet zien ondanks het werk en de stolpersteinen die hij zo achterlaat. Stukje ducttape erover en je ziet er niets meer van. De baas zelf. Mooi verhaal? Niet dus.
Gangbaas
We genieten volop van het leven, willen niet weten van pensioen (ook omdat het er niet is en zal zijn), plukken de dag, tot een enorme ruiker die onze wereld vrolijk kleurt. Het is (bijna) lente, de dijken houden het (nog), en er klinkt overal (opwekkende) muziek.
We moeten meer ons best doen om te genieten, of anders in het genieten zelf zijn (en zelf te genieten zijn) ter compensatie van hetgeen dat niet meer vanzelfsprekend is, de levenslust en energie verbonden aan de jeugd. ‘Moed, kracht en souplesse’ zou Lucius (heel) vroeger hebben kunnen roepen, met een schaterende lach.
Alsof je leven er vanaf hangt, ervan afhangt.
Hopelijk leest er niemand mee ;-), maar ik kan er weer tegen (aan) :-).
Zonder gekheid echter: als ze jou lastig vallen met vragen die ik aldus ook kan beantwoorden, mag je ze gerust naar me doorsturen. Het is wellicht beter dat ze eerst bij mij aankloppen; zal ik intern kortsluiten.
Zonder gekheid echter: als ze jou lastig vallen met vragen die ik aldus ook kan beantwoorden, mag je ze gerust naar me doorsturen. Het is wellicht beter dat ze eerst bij mij aankloppen; zal ik intern kortsluiten.
De nieuwe Maas
~
Oever, kant, grens, brug, kade, toren, stad, dam, gat, weg, haven, mond, water, werken…
Bocht, zicht, diep, bodem, vocht, beeld, slik, theater, dal, gat, mode, taal, meisje, dicht.
Spreektechniek
Ook volgende week verwacht ik met Herman te timmeren, tenzij hij ’t ff alleen af zou kunnen, maar dat is (nog) niet te voorzien. Ik denk dat ’t prima is een theaterdeskundige er bij te betrekken, maar we hebben ’t eigenlijk alleen over de technische middelen op zich gehad. Er is niet afgedingd op de inrichting van de ruimte met de gewenste systemen.
Het is goed om met beide benen op de grond te blijven als het gaat om de kwaliteit van de apparatuur, niet te goedkoop te denken, maar zeker ook niet over de top te gaan met meer dan we nodig hebben of waar we op termijn financieel op inboeten – door het modernste, duurste en beste te kopen mag je hopen dat ’t zo lang mogelijk up-to-date blijft, maar je kan ook wat zuiniger inkopen met het idee dat je nieuwe ontwikkelingen kunt bijbenen en geregeld oudere apparatuur kunt vervangen. (Het afschrijven gaat wat sneller, maar aangezien wij niet echt in een ‘verdienmodel’ zitten is dat een wat lastige vergelijking.)
Ik denk wel dat we moeten kijken naar wat we in eerste instantie echt nodig hebben en dat later uitbreiden naar behoefte. Het ‘vaste systeem’ moet het zo lang mogelijk uithouden (versterker, boxen, mixer) en alle randapparatuur kunnen we aanvullen, of eventueel vervangen (zenders, ontvangers, afspelers, laders). De mogelijkheden moeten blijven zoals reeds bedacht, maar we kunnen kritisch blijven naar de praktische invulling ervan. (Erik stelde zelf voor alleen toe te horen bij het onderhoud met WG en ons naderhand zijn mening of advies over bepaalde zaken te geven.)
De dingen die ik al eerder noemde, zoals het aantal ontvangers om mee te beginnen, de wav-spelers, batterijladers en de kast voor de apparaten, zouden ter sprake moeten kunnen komen (ik vrees dat hun uurtarief buiten kijf staat ;-)). Dit om de dingen even op rij te hebben en houden…