handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
Maken de decibellen de sfeer? Meezingers, drinkliederen, de Nederlandse koopvaardij. Dat wat de knechten gaande houdt. Het is niet hoogstaand, wel belegen. We ruimen op en sluiten af. Als het weer even droog is, waaien we met de zachte nacht naar het eigen huis.
Een volgend nummer uit het kipnat getrokken, Joop stuurt beelden van zijn zomer, ik vertel ‘m van mijn droom, mijmer op z’n geschiedenis schrijven, zoals ie bezig is, al is ’t misschien niet voor de mensheid, of ook wel, wat niet? Veel lijkt te komen uit andere tijden, onwerkelijk, droomachtig, een onbestaanbaar licht. Sommige plaatsen ken ik van de werkelijkheid en het is alsof ik de zon en de warmte er voel, vlagen van min of meer bekende geuren, de wind, verwaaide klanken. Stijn stuurt me foto’s van de lekkende ruiten in het trappenhuis, geen poëzie daarin, of is het levend glaswerk? Het kan zijn dat al deze trillingen in mij samenkomen en zo een gedicht is gevormd.
Je krijgt ’t er niet warm van, de zon komt onvoldoende door de bewolking om er in te zitten. Met enige haast en extra ondersteuning ruim op tijd bij de molen, maar niet berekend op zo’n lange, nogal trage boottocht, die wat mij betreft de belofte niet waarmaakte van meer van de stad laten zien. Het waren vooral de achterkanten van gebouwen en straten die me niet geheel onbekend zijn en een trip naar buiten langs het kanaal richting Delft vanuit haar voormalige haven. Ontspannen in deze tijd en omstandigheden is lastig; trek en slaap. Het zitten in de rug.
*) De eerste Beatle single kwam vandaag 62 jaar geleden uit.
analoog beroerd in digitaal geruis, lustige gaten geslapen in kuddeloze dagen, de petrochemische afhankelijkheid en demografische transitie, ‘s maandags zijn de gedienstigen vrij de nacht te trotseren, in de hoofdstad weliswaar, het gelukkige leven tekorten trotserend bruist, heb je alleen twee zonen loos, de oude fiets twee banden lek, de gekenden dood of anderszins vertrokken, te weinig bewust zijn voor behoud van kersenrood en pruimenpaars, geen verschoning voor schrijfvervuiling, €genetica
Voor de vrijwilligers en de vakantie, benauwd beleefd, vleselijk vriendelijk, en gelegen gastvrij. Het verzette werk, de verzwegen pijn, de meegenomen restanten. Routineus rustig ieder jaar weer. We schrijven het boek mensen die wat zeggen, op de rand van ongemak en aanvaarding, snakkend naar verheldering, vervoering, ontspanning. Verzet!
Breinbiotoop, neurodiversiteit, op de inhoud, niet op de persoon, relatieve slimheid. Waar sta je; gezeten, gelegen?
Het blijkt wereldvluchtelingendag, maar ik kan er niet aan ontsnappen. Het is een Arabisch feestje, een beetje saai. Het commentaar wordt me toch niet in dank afgenomen. Ik voel me net een witte man. Ze zullen uiteindelijk in grotere getale komen. Als we dan nog een open huis hebben.
De sterfelijkheid regent als een zomerbui over ons, willekeurig en onvoorspelbaar. Moordenaars en soldaten zijn weerloze klimaatontkenners, het hele jaar door. Wat is het in de wereld dat wij niet kennen? Een hemel voor onze kortzichtigheid, een universum van onwetendheid.
ze schuifelt, trekt met haar mond, gaat ‘s middags liggen
alles mag weg, heeft geen waarde, of is nog te verteren
het is een afscheid, een gaan en komen, een zeker sterven
een mens heeft veel en uiteindelijk niets dan het leven
nooit meer iets doen waar je geen zin in hebt…
Pas très catholique, peu conforme à la morale ; sujet à caution ; sujet douteux ; à connotation sexuelle. Het frisse en natte voorjaarsweer is evenmin opbeurend, maar we houden het droog. De drukte van de kinderen in huis stond mijns inziens haaks op hun prestaties in/en presentaties, en de leesvaardigheid van sommigen lijken het slechte Nederlands gemiddelde te onderschrijven. Het is niet het niveau dat ik ken van de scholen waar ik mee te maken had.
Alles aan de kant voor Kant: wandelen moet je, voor de doorbloeding. Je doet je best, ook al weet je dat je uiteindelijk zal falen altijd het juiste te doen. Ons denken vormt ook de wereld. Waarom ben je geen filosofe getrouwd?
In verband met de onstuitbare verjaring, verdaging en verweking,
omdat nog in de wintertijd deze onmogelijke komende lente gewenst,
nu oud genoeg voor het Beatleliedje, maar wellicht niet wijzer erdoor,
vier je het bestaan met prettige gedachten of aangename gebeurtenissen.
Bejaarden, ok, dacht ik, geen verjaarden dus, ook al doe je dat letterlijk, maar figuurlijk zou het dan wel gedaan zijn. Vrees af en toe dat het verleden straks het enige is dat nog plezier zal geven, tegen de statistieken in dat mensen van hun zeventigste tot hun tachtigste erg tevreden schijnen te zijn (waarna het ras weer bergafwaarts gaat). Als we dat allemaal nog mee gaan maken…
Het is niet eenvoudig te leven in het heden, voelen hoe je lichaamgeest, je ruimtetijd, zeurt, je sleurt door het huis, de dag, de indrukken, de gedachten, dat wat je inneemt en uitscheidt, hoe en waar je gaat en beweegt. Kom dichterbij!
Spiritualiteit is (in) de kunst, zegt iemand. Allemaal leuk en aardig, maar het neigt toch naar een wishful thinking dat er leven is na de dood. Je mag ermee spelen en van genieten bij leven, maar houd er rekening mee dat het wellicht gedaan is zodra de vlam dooft; het is all in the mind. Ons denken, ‘zielig’ of niet, draait op de materie en energie, wat die ook mogen zijn, al dan niet onttoverd.
De rekening van de mensen betaald die onder andere de btw-aangifte doen, inclusief…
De vereniging van eigenaren wordt verwittigd, naderhand kunnen we de handen wassen.
De lente lijkt begonnen, maar wees op uw hoede, het is half maart! Nog niet alle dagen alle deuren open. We maken ons op voor de juiste stemming, jas, das, handschoenen.
Woordspoken; ze horen zichzelf graag en weten niet van ophouden. Platte teksten, taalpap, waanzinnen en waarzeggen. Al ben je de baas van het geluid, de herrie meester, de inhoud is heilig, niet te schennen, zelfs aan de verpakking mag niet worden getornd. Niet verknallen, die bommen & granaten, dromen, verwachtingen, mogelijkheden. De ruimte lijkt steeds kleiner.