Heethoofd

Koelsysteem buiten werking, geblokkeerd van alles wat met het huis te maken heeft, en ik moet nog. Muggen ziften, uitvlooien, ontslakken. Wie goed doet, goed bloed(t). Alleen vertellen dat je de schaamte niet voorbij bent. Niemand in vertrouwen nemen. Are you joking?
Er is sowieso niets waar echt wakker van gelegen wordt, behalve de dingen die jeuk veroorzaken. We proberen ons prettig te blijven voelen in de veranderende omstandigheden. De achterdeur staat op een kier, veel mensen zijn het land in of uit. Het is zomer.

Bus


De oude RET-bus in de Maastunnel en weldra weer in de regen. Foto: Joop Reijngoud

Een tour door de stad met een passende luistervoorstelling samengesteld uit vele interviews in het kader van ‘Rotterdam viert de stad’, 75 jaar wederopbouw, door het Verhalenhuis Belvédère.
Daar gaat je verleden, met het sentiment, de stad in je hoofd, alsof je ‘t voor ‘t eerst ziet, maar ook echt zo, het onbekende bekend.

Sterk water

Wanneer voel je je goed? Als de juiste stoffen door je brein ruisen, en wat daar de oorzaak van is lijkt niet ter zake doende. Een oordeel over de middelen tot het doel zal een kwestie van moraal zijn. Zelfs al is het een complex systeem, met meerdere inputs en elkaar versterkende dan wel tegenwerkende effecten, uiteindelijk komt het neer op wat er in de hersenen plaats vindt. We zijn evolutionair zo opgetuigd dat het meestal aan bepaalde voorwaarden zal moeten voldoen, constructies die wellicht de basis vormen voor de moraliteit.
Middelen die meer dan andere een negatieve bijwerking hebben op de lange of korte duur, willen we, afhankelijk van ernst en snelheid waarmee die tot uitdrukking komen, meer of minder streng en onmiddellijk onder controle krijgen, of zelfs uitbannen.
Dus zet onze grijze brei ooit in een high-tech pan en voer het met een verfijnd ontwikkeld menu van prikkels en chemicaliën om er een mooi leven van te maken. De klanten zullen tevreden zijn.

Voisins

De volgende ochtend zit ik met een boek en een kop koffie in de zon, op de hoogte van wat er vannacht gebeurd is op ruim 850 km afstand binnen de grenzen van deze staat. Het oorverdovende getjilp van de mussen overstemt de meer gepolijste zang van andere vogels verderop in de houtwallen en mijn grootste zorg is of ik geen hoofdpijn krijg van het schitterende licht en de weldadige warmte. Mijn leven lijkt zinlozer dan dat van de doelbewuste dader van de aanslag, maar het zijne is daarmee opgehouden en ik word geacht er nog een langer eind aan te breien.
Ik hoor het gekeuvel over de receptuur van de door ons genoten maaltijden, het assortiment van bepaalde internationaal opererende supermarkten, en de ongezonde leefwijzen van derden aan. Dat is de situatie, niet meer en niet minder. Verder weet ik niets, althans niet meer dan de meeste west-europeanen met vrije toegang tot kennis en informatie, die tijd en ruimte hebben om te kunnen kiezen of ze zich er iets aan gelegen laten liggen. Ik doe dit.
Nadat ik het nieuws gisteravond laat had opgevangen, ‘Dutzende Tote in Nizza’, en er ook sprake was van een voortvluchtige mededader, vroeg ik mij af hoe het ons in directe zin zou kunnen raken. Waren die geheimzinnige buren in de verbouwde voormalige schuur van het huis, die we slechts af en toe gehoord hadden en al een dag geleden ineens vertrokken leken, met hun auto met Belgische kentekenplaat, in verband te brengen met deze gebeurtenis? Moest ik ramen en deur sluiten en niet op twee oren slapen?
Het was niet het eerste waar ik aan dacht bij het opstaan. Er zeurde nog iets na van een droom en de kopfschmerzen van gisteravond. Iets eten en drinken, je slaperige kop steeds tegenkomend in de vele spiegels door het huis, ontlasten en wassen, en vervolgens wat foto’s opslaan of verwijderen. Misschien dat de gedachte voor het eerst het dolce far niente te ervaren, al lezend gezeten in het raamkozijn, de herinnering aan het drama terug opriep.
Het had net zo goed in een ander werelddeel gebeurd kunnen zijn; de mensen van hier zal het wellicht evenmin storen in hun dagelijkse bezigheden en de eigenaresse van ons onderkomen is niet eens van het vaste land. Wij gaan zo op zoek naar weer een andere winkel voor benodigde levensmiddelen om de rest van onze tijd hier gerieflijk door te komen. Het belooft een mooie dag te worden.

Coulissen


oorspronkelijke foto: Joop Reijngoud

Als je (bij)gelovig zou zijn. Ik zag een auto van Schaap Sound – kwam gisteren ter sprake in verband met de te huren dj-set – op het kerkhof en gisteren kregen we post van daar voor de vorige bewoner van het huis. Er waren heel veel kraaien langs de rijweg. Ik had bedacht er een afbeelding van te maken vol symboliek. Het blijft een idee.