Openbare ruimte

Een risicogebied?

Veelal op orde: strakke lijnen, regelmaat, groen begrensd. Je mag en kan er niet alles doen of laten, we houden het net, opgeruimd en veilig. Zelfs de terrassenwoede lijkt ondanks plaatselijke en individuele onbeholpenheid aan banden gehouden.

Je kan je er laten zien en gehoord worden, of als je de macht, moed en middelen hebt er iets neerzetten dat op de een of andere manier de aandacht trekt, waar men al dan niet om heen kan of moet. Virtueel kon het altijd al.

Alles en iedereen moet in dozen, groen in perken, bomen in het gelid, auto’s in vakken, water in kanalen, kinderen in het gareel, honden aan de lijn, gedrag genormaliseerd, rekeningen vereffend, leed geleden, en de pijn bestreden.

Nattigheid

De laagste temperatuur van de dag was 23°C. In de middag met alle ramen open en de wind door de museumwoning is het er goed uit te houden, zelfs met enige inspanning. Opgepoetste wanden. Nabij het water is er meestal enige verkoeling, maar als het gaat stormen vallen plannen in duigen. De dingen die we niet zouden moeten mogen kunnen doen. Dat zullen we nog wel (eens) zien…

Entree Belvedere

Marlies Du Mosch in da house

De langste dag, het eerste evenement mét publiek, maar ze zaten allemaal buiten, met hoofdtelefoons op. ‘Silent disco’, die niet klonk zoals in de zaal. Ze hadden wind en vogels, voorbijgaande wandelaars en wolkenvelden, en altijd iets te eten en drinken. Belangeloze, maar geen tomeloze inzet; wordt gewaardeerd.

Bloedmooi

Onder de verflaag op de trapboom lijkt rode waterverf te zitten die opkomt door het craquelé ervan als je het nat maakt. Is het ooit een mislukte poging geweest om het hout een zelfde kleur te geven als de ossebloedrode treden? Intussen moet eerst alles wit en kleurde ik de gaten geel.

Nieuw licht

De bar is weer open, nu ook vanaf de raamkant, snoeren weggewerkt, aangepaste aansluitingen, lamp in stijl op het andere eind, ruime zaalopstelling voor de onderlinge anderhalve meter, vloeren gepoetst; zijn we er klaar voor?

een café in de ochtend, 2000