Tropenkolder


In een roes en een rode auto gingen we door de overvolle stad; tropisch als thema en met de muziek, maar de wind hield het koel. Nog meer nalatenschap van Moscoviter mee; de aftandse tijd zit er als dikke korsten op. Later ga ik ermee aan de haal.
Ook op de rug, trappend de kilometers maken die ik ruim een maand gelaten liet, omgeleid langs de vrolijke stoet en kleurrijke menigte, voelde ik een prettige stemming, die alleen werd gehinderd door de wat zeurende keel. Het gehoest was ik nog niet kwijt.
Je vertelt niets nieuws, je herkauwt je ongenoegen, en minder goed het voorgeschotelde eten. Later op de avond ben ik niet eens gretig genoeg om een al bijna vergeten werktuig voor mijn gastheer aan de praat te krijgen en help ik ‘m niet verder met onhandige instellingen.

Een vriend zien pleuren

Vergeet wat ik gisteren gezegd heb; het is uitgekraamd.
Ik loop graag rond als een boorling in beschutting.
Geen aanstoot willen nemen en geven als kleinzoon van.
Niet meer dan twee per dag, waarschuwde ze.
Op reis word je ziek; onwel geworden neem je vrij.
Het bestaan is zonder garantie genadeloos.

Geschoren & geknipt

De kapper zal ‘t laten; de slager krijgt ‘t voor elkaar.
Je bent overal geweest en komt nergens, alle hoeken uit.
Troost en verlichting gezocht en nergens in gevonden.
Je hebt uiteindelijk al je verleden sentimenten nog.
Schuil gaand in aangemeten kleed en ingesleten houding.

Zonderwerp

Iedereen leek onder de pannen; ik was er voor de techniek, even niet en te veel. Aangeschoten door virus en alcohol, warmte en vermoeidheid. Herinneren is niet het leven. Mir ist egal, maintenant. Goede raad die niet op te volgen viel.

Gewogen

Zo zijn we ineens twee grote opdrachtgevers kwijt. Nou ja, alles is eindig. Niet getreurd, het is mooi weer, komt tijd, komt raad, geen zorgen voor morgen, genoeg te genieten.

Tusché

Met de cast van Belvédère in Tuschinski Amsterdam; professionele verwondering en het liefhebben van het leven dat zich nog toont in het bewaarde verleden. De kunst van het verhalen, van en op, dat wat gedenkwaardig blijft. Er wordt aan gehecht.

Waar let je op? Is het mooi?
Slaolievormen zijn het hier niet.
Sauzen.
De kleur paars, de paarse kleur.
Zij die eerder sterven.
Het orgel.
Het loze gekwebbel van
Een andere fraaie vrouw.

 

Het veulen


Staat best wel vast op z’n benen, met een bit tussen z’n achterste.
Gaat altijd op.

De laatste steun en toeverlaat en het beste paard van stal in het trappenverhalenhuis, het verhalentrappenhuis, het trappenhuisverhaal, dus.

Miep Peeters is negentig. We hebben North Sea around town te gast.

aanhoudend weer

de luchtkwaliteit in de bovenkamer
laat te wensen over
mooie vrouwen, goede vrienden
benaderbaar en ontvankelijk
en ongevraagd ontvangen zijn
pijn, vermoeienis en verdriet
weggezet in de kelder
de koelte bewaart en bewaard