Geen dag hetzelfde?

Nog altijd (virus)vrij en niet ‘sociaal gedepriveerd’? Het is bevreemdend, juist door het mooie weer en het blijft zo fris. Aanvankelijk was er iets van de opwinding van vroeger, maar het is intussen toch een beetje grimmiger geworden.

Elke ochtend eerst huiswerk, opruimen, schoonmaken, en dan de wereld weer in, ‘buiten spelen’. Vanmiddag bedacht ik, dat ik al die verschillende klusjes die ik nu met plezier doe niet dagen achtereen zou willen bezigen. Zoals tegelen, of andere wijzen van wanden of vloeren bekleden. Toch gaat ook hier de rek uit, langzamerhand.

Usw

Langzaamaan in onzekerheid roept het een het andere op. Zonovergoten zinloosheid moet het niet worden in de herinnering. Het noodzakelijke in huis hebben, waaraan gekluisterd, met de administratieve rompslomp.
Kijken we naar de toekomst, onbewolkt, twaalf graden van bekwaamheid, de zorg om het verlies van samenhang, de slijtende jaren, het aanstekelijk optimisme van de onwetendheid, en we gaan ervoor, regel voor regel.

pierement

Droomlandverhuizers

We hebben de ruimte, de tijd, het erfgoed, maar geen geld, geen bezoek, geen koorts. De zomer wordt prachtig, arm en warm; we hopen het te halen, met z’n allen.
De tentoonstelling is te bezichtigen, op afspraak of in het voorbij gaan. Wij zorgen voor de spullen: rangschikken en ordenen. Hier is een toilet, voor de medewerkers.
Kantoor hoeven we er niet te houden, feesten is ons verboden, de luchtkwaliteit is van belang, en er kan gebouwd worden aan kastelen en wereldverbetering.

Nummer 26

Vanmiddag een nieuw verworven pandje aan de Rechthuislaan gestript; hebben we tenminste voor een jaar en hopelijk kunnen we het ooit ons eigen maken. We zijn alleen met elkaar steeds; er komen geen nieuwe mensen bij, omdat we dicht zijn.

Mensen zijn nu voorzichtiger dan hiervoor, toen ze veel minder aandacht voor besmetting hadden. Het moet ook niet te hysterisch worden. Hoorde vanmiddag dat we mensen in huis hebben gehad, die inmiddels met corona of een griep besmet blijken te zijn. Met de incubatietijd tot twee weken gaan we wellicht van de week merken wie van ons iets opgelopen hebben.
Als we besmet zijn, is dat al eerder gebeurd. Het is niet helemaal de ‘Britse methode’, waarmee ze iedereen zo snel mogelijk besmet willen hebben, terwijl wij het hier meer willen spreiden, dat niet iedereen tegelijk het oploopt, maar ze gaan er wel vanuit dat de helft van de bevolking het uiteindelijk zal oplopen.

accordeon, Porto 2000

marktruttedenken

de gribus van de onbeduidendheid
het afzichtelijke van het verongelijkte
ik dein op jouw zachte kussen
het zwaard in de warme, diepe zee
we blijven overeind in de storm 
zonder al te nat en koud te worden
stormachtig leven op ’t windstille tij

potje jam

Les sales combles

Het coronarooster is opgesteld voor deze maand: minder inkomen, eindnota weldra op te stellen. Tijdens de quarantaine gaat de verbouwing door. De diergaarde is alleen open voor abonnementhouders. Plotseling niezen en kriebel in de keel. Het stof van zolders. 

Het water is aangesloten, maar zie hoe. Morgen gaan we verder; als het zoutloze brood gegeten is, de gebouwen deels in kaart zijn gebracht, en we terug uit de geslapen roes komen. Je kan er om lachen, maar je opgezette stekels missen hun uitwerking niet; men is gewaarschuwd en op de hoede.

Sommige mensen gaan sneller kapot, alsof ze van slechte makelij zijn. Ze slijten harder, zijn niet meer te repareren en kunnen uiteindelijk niet anders dan afgedankt worden. Mag je blij zijn als je ogenschijnlijk niet meer hebt dan wat gebruikssporen en rammelende onderdelen, maar nog wel naar behoren functioneert?

IJlenbaas

foto: Joop Reijngoud

Ook in afzondering en rust kunnen we door, gewoon open, iedereen welkom, even een praatje, het hele plaatje, voor- en tegenspoed, een op te starten licht- en beeldkrant, dicht te zetten kieren, aan te sluiten leidingen, op te hangen lampen, aan te brengen houtwerk, in te vullen gaten, her te stellen meubels, op te ruimen kamers.

Zoeken we abonnees, of betere ideeën?

Het begon goed

Met drie verschillende dj’s in de loop naar de nacht vulde het huis zich gestaag met opvallend veel jonge mensen, maar ook oudere belangstellenden bezochten de exposities en luisterden naar de verhalen in de tot Yin Tin Bar omgedoopte lobby. Het Elenbaashuis was aan kant om de vorderingen in de restauratie te tonen en in de keuken werd flink gebakken om de trek te reguleren. Intussen liepen door het hele pand twee cameramensen rond die een livestream binnen- en buitenshuis verzorgden.

Een deinende dansvloer is er niet gekomen, maar men amuseerde zich evenwel, en met ruim driehonderd bezoekers, een goede omzet, en de geroutineerde crew, kon Belvedere, ondanks de door de woestenij aan de Veerlaan nog meer afgelegen ligging, weer en ontij trotseren en uitzien naar een prachtig marktaandeel in het uitbreiden en bewaren van immaterieel erfgoed.

We kunnen ons niet los maken van de werkelijkheid, van het leven zoals het nu is, de ruimte en tijd die we hebben, die we krijgen, die we nemen. We doen, min of meer doelgericht, maar weten niet of nooit, wat de gevolgen zullen zijn. Het is geen ingenieus mechaniek, evenmin een quantumcomputer, maar een geschiedenis van vele miljarden mensen op een onwaarschijnlijk bewoonbare planeet.