de gribus van de onbeduidendheid
het afzichtelijke van het verongelijkte
ik dein op jouw zachte kussen
het zwaard in de warme, diepe zee
we blijven overeind in de storm
zonder al te nat en koud te worden
stormachtig leven op ’t windstille tij
Les sales combles
Het coronarooster is opgesteld voor deze maand: minder inkomen, eindnota weldra op te stellen. Tijdens de quarantaine gaat de verbouwing door. De diergaarde is alleen open voor abonnementhouders. Plotseling niezen en kriebel in de keel. Het stof van zolders.
Het water is aangesloten, maar zie hoe. Morgen gaan we verder; als het zoutloze brood gegeten is, de gebouwen deels in kaart zijn gebracht, en we terug uit de geslapen roes komen. Je kan er om lachen, maar je opgezette stekels missen hun uitwerking niet; men is gewaarschuwd en op de hoede.
Sommige mensen gaan sneller kapot, alsof ze van slechte makelij zijn. Ze slijten harder, zijn niet meer te repareren en kunnen uiteindelijk niet anders dan afgedankt worden. Mag je blij zijn als je ogenschijnlijk niet meer hebt dan wat gebruikssporen en rammelende onderdelen, maar nog wel naar behoren functioneert?