handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
Het roeptoeterend kabinet – volksmenners die weten van de kloof tussen moraal en emotie van een aanzienlijk deel van de bevolking van dit land, dat best een stap verder wil gaan dan ze uit zelfzucht zou doen – draait gewetenloos de goedgelovigen een rad voor ogen, opdat het hen begint te schemeren.
Maken de decibellen de sfeer? Meezingers, drinkliederen, de Nederlandse koopvaardij. Dat wat de knechten gaande houdt. Het is niet hoogstaand, wel belegen. We ruimen op en sluiten af. Als het weer even droog is, waaien we met de zachte nacht naar het eigen huis.
Voor de vrijwilligers en de vakantie, benauwd beleefd, vleselijk vriendelijk, en gelegen gastvrij. Het verzette werk, de verzwegen pijn, de meegenomen restanten. Routineus rustig ieder jaar weer. We schrijven het boek mensen die wat zeggen, op de rand van ongemak en aanvaarding, snakkend naar verheldering, vervoering, ontspanning. Verzet!
Het bewustzijn kan uitgebreid worden naar andere omstandigheden in ons brein, waarin de chemie en stromen anders verlopen, al dan niet te verwoorden domeinen, die op ons gevoel en onze emoties inwerken, maar ons waarschijnlijk nauwelijks dichterbij een begrip van de wereld of onszelf brengen. Hooguit is het een bevestiging van de wetenschap dat we zo weinig kennis hebben van het universum en het leven daarin. Toch zijn we met onze zintuigen en gedachten van ver gekomen, hebben het nodige gewonnen en misschien ook wel wat verloren onderweg.
Ze maken de dingen niet meer zo goed als voorheen? En wanneer was dat dan? De eerste de beste vervanger van de vervangen zeeppomp, die niet instelbaar bleek en te veel detergent verbruikte, haperde voortdurend. Made in …? Duitse degelijkheid? Chinese ambachtelijkheid? De monteur moest terug naar het Boterdiep. De voedingskabel was intussen losgekomen van de doorstroommeter en kortsluiting lag op de loer; vocht en elektra. Als we blijven verhalen, gaat het dan uiteindelijk een keer goed komen?
Breinbiotoop, neurodiversiteit, op de inhoud, niet op de persoon, relatieve slimheid. Waar sta je; gezeten, gelegen?
Het blijkt wereldvluchtelingendag, maar ik kan er niet aan ontsnappen. Het is een Arabisch feestje, een beetje saai. Het commentaar wordt me toch niet in dank afgenomen. Ik voel me net een witte man. Ze zullen uiteindelijk in grotere getale komen. Als we dan nog een open huis hebben.
De sterfelijkheid regent als een zomerbui over ons, willekeurig en onvoorspelbaar. Moordenaars en soldaten zijn weerloze klimaatontkenners, het hele jaar door. Wat is het in de wereld dat wij niet kennen? Een hemel voor onze kortzichtigheid, een universum van onwetendheid.
Robert van der Kroft de tekenaar van Sjors en Sjimmie sinds 49 jaar, maakt net zulke gebaren als ik van de tekende vriend ken. Heeft het met het vak te maken, hoe ze hun handen en armen bewegen over hun werkblad met het witte vel?
Hij vertelde van Piet de Smeerpoets – Struwwelpeter in het Duits, uit Lustige Geschichten und drollige Bilder mit 15 schön kolorierten Tafeln für Kinder von 3 – 6 Jahren, 1845 door dr. Heinrich Hoffmann (1809-1894) – maar veel ouder blijkt Kinkin sensei eiga no yume (Master Flashgold‘s Splendiferous Dream) van Koikawa Harumachi uit 1775 in Japan. En weet hij niet van de Glasgow Looking Glass uit 1825, later de Northern Looking Glass, een tijdschrift volledig gericht op strips en cartoons? Geïllustreerd door de Engelse striptekenaar William Heath. Het bevatte de eerste strip ooit die eindigde met de nu iconische cliffhanger: wordt vervolgd….
Het vervolg: in 1933 publiceerde de Zwitserse docent en striptekenaar Rodolphe Töpffer Histoire de M. Jabot (het verhaal van meneer Jabot). Zijn Histoire de M. Vieux Bois (Avonturen van Obadiah Oldbuck) uit 1837 was het eerste stripboek dat werd gepubliceerd in de Verenigde Staten (1842).
George Cruikshank bewonderde het werk van Töppfer, en probeerde de tekeningen met verhalen te combineren. Het resultaat was The Bachelor’s Own Book: Being Twenty-Four Passages In The Life Of Mr. Lambkin (in short: ‘Life of Mr. Lambkin’) 1844. Geen groot succes.
Journey to the Gold Diggings 1849 was de eerste comic gemaakt in Amerika, uitgegeven tijdens de Goudkoortsperiode in Californië. Geschreven en getekend door de broers James en Alexander Read. Pas in het begin van de 20e eeuw ging de Amerikaan Frederick Burr Opper in zijn stripverhalen Happy Hooligan (11 maart 1900) en Aphonse en Gaston voor de krant New York Journal in de Sunday Page de tekstballon op regelmatige en autonome wijze gebruiken. Hij kreeg navolging van zijn Amerikaanse collega’s (Swinnerton en Dirks). In Europa tekende Alain Saint-Ogan in 1925 de eerste strip volledig met tekstballonnen; het stripverhaal geen tekststrip meer.
Al met al is van der Kroft een saaie en misschien wat kinderachtige tekenaar, maar is dat iets wat deel is van al zijn kennis over het genre? Hij is nogal zelfingenomen met zijn Sjors en Sjimmie, maar die zijn nooit de mijne geweest. Die kwam van Frans Piët. De originele kwam van Martin Branner’s Winnie Winkle, voor het eerst gepubliceerd in 1920.
Eudaimonia: good spirit, commonly translated as ‘happiness‘ or ‘welfare‘. Je moet er moed voor hebben. Niet te verlegen, wel deugdzaam; is er objectiviteit in moraliteit te vinden? Simpel is het niet. Gerechtigheid en weldadigheid kunnen elkaar in de weg zitten. Je zou een erg slimme filosoof zijn als je niet zo diepzinnig was, of je zou een diepzinnig filosoof zijn als je niet zo slim/bijdehand zou wezen. Er bestaat toch niets zoiets als extended reality? Of het is werkelijk, of het is het niet. Is er een vage grens tussen de twee? Noemen we dat virtuele realiteit, of is het allemaal verbeelding, die al dan niet materieel wordt, op papier, doek, op enig ander scherm, misschien zelfs in geluidstrillingen?
Waar blijft de zon? Hier klaar, ga maar naar daar. Om er te belanden in een chaos met een minimum aan gasten; gelukkig maar. Zwak gelul over natuur, het onderscheid tussen stad en land, mannen en vrouwen, realiteit en geloof. Gaan we het wiel opnieuw uitvinden? De muziek verdronken in gegalm. Het veganistische eten is goed en op z’n plaats. Waarom vrijdag niet naar Amsterdam gegaan om te protesteren, ChatGPT?
De warmste en de op één na natste lente hebben we net gehad. (Die van ’83 was natter.) We zijn al anderhalve graad omhoog en komen wellicht uit op nog een graad meer. Over dertig jaar? Is aandacht wachten? Tot in de eeuwigheid?
Echte alternatieven vind je niet in de huidige politiek; we zijn vooral minder slechte xenofoben. We kijken liever weg. Mijn cynisme is dodelijk voor de vluchteling, de dakloze, de arme. Ons parasitisme kost velen het leven. Wat, witte?
Anderen behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden is wat kort door de bocht, want je gaat er vanuit dat die ander zo is als jijzelf. Wat is daarbij de situatie, waarin je elkaar ontmoet, hoe die ander erin staat en wat je eigen staat van zijn is. Andermans schoenen, zo ze die al hebben, kunnen ze je passen? En moeten we rekening houden met zij die nog geboren worden en gelijke hoeveelheden afhankelijk van waar en hoe?
Het is schier onmogelijk je een ander leven voor te stellen dan dat wat je hebt, ook al zullen er genoeg fantasten een heel eind denken te komen. Anderen kunnen je vertellen van hun leven, waarmee je misschien een heel eind kunt komen, maar hoe jezelf in een andere plaats en tijd te verstaan vraagt om het wissen van wat je denkt te kennen en kunnen, vervolgens je te begeven, al dan niet daadwerkelijk, in dat andere universum, en een (zelf)bewustzijn ervan te krijgen.
René komt als spuit elf vandaag met het aanbod om wat aan de kleurcontrasten in de infographics te doen, niet op de hoogte dat gisteren de definitieve versie rond is gegaan. Ik vond vanmorgen nog een fout in de plaatsing van zo’n terugkoppeling in de kantlijn, maar al deze dingen zijn niet aan te passen zonder dat ik het toegankelijk maken opnieuw doe. En dat kan me gestolen worden, eigenlijk, of moet ik proberen me er op voor te bereiden? Verder blijft het stil. Geen bericht ook van de cv-installateur, die van alles beloofd had. Krijgt ie het niet voor elkaar?
Definitief en gecodeerd, al blijft dat laatste voor de toegankelijkheid wat rammelen, niet in de laatste plaats dankzij de ontoereikende software en verder door onze gebrekkige kennis en haast onmogelijke ervaringsdeskundigheid. Sowieso wisten we dat de de kleurcontrasten niet overal ok zijn en een enkele keer doet ie de leesvolgorde een beetje geweld aan (voor blinden en slechtzienden). Het is wat het is, niet al te beroerd. Verder met WBS!
Vandaag de laatste ijsheilige, Bonifatius van Tarsus, en het weer gaat omslaan van zonnig en warm naar koeler en regenachtig, al heeft het nog niet doorslaggevend geonweerd. Het is nog zweten op zolder, maar ik heb hier niets te zoeken, kan net zo goed met de laptop beneden op de bank zitten. Wat ga je met de rest van je leven doen, als het schrijven klaar is, de muziek niet komt, en de beelden niet meer interessant zijn? Lezen?
Allemaal goed en aardig, geen gemaar… de agenda voor de komende maand gevuld, al dan niet met een vraagteken. En welke projecten aan de huizen daarbij? De met een vork geschreven nota de deur uit en niet verwacht nog vijf uur bezig geweest aan het rapport. 99%? De microfoons zijn terecht en bleken zoals ik vermoed, maar niet geopperd had, achter het podium te liggen. Ik verwachtte dat ze daar wel gekeken zouden hebben; meer dan eens valt zo’n ding van de plank. Dat ze nog heel zijn mag een wonder heten.
Wordt Iron Maiden fan; ze hebben drie gitaristen, een drummer met mega veel bekkens en toms, een zanger met opera-allures, een bassist als oprichter, een eigen vliegtuig, en ze zijn oud. Je hoeft alleen maar te headbangen en luchtgitaar te spelen, in je denim of leren jack.
Terwijl ze elders de boel rond het middaguur al aan het inpakken waren, was de vrijmarkt op de Kaap nog in volle gang. De oranje geglazuurde tompoezen en bossche bollen waren niet aan te vreten, alle zooi niet te verpatsen. En we geven Wij-Nederland-radio alle ruimte; echt een zender en een programma waar je nooit naar zou luisteren. Wat een geleuter. Even zuur stuur je Anton een repliek op zijn melding van aangepaste afbrekingen in het document: beter let ie op belangrijker zaken, die ons nu door derden onder de neus worden gewreven, zoals het verkeerde jaartal onder aan de pagina’s.