handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
De expositie ‘mijn afrikaanse oma’ in Belvedere in opbouw; de cameracrew had veel oog voor ons gerommel, zelfs tijdens het interview met Linda. Ruim de klok rond gezaagd, getimmerd, geschroefd, ge- en behangen, met nog een paar dagen te gaan naar de opening aanstaande zaterdag. Niet ongebruikelijk.
De goten zijn weer schoon. Niets te vroeg, want we kregen vanavond de volle laag, met hagel zelfs. Nu hadden we echter zelf last van lekkage. Op de Elenbaaszolder gutste het water van het stukje platte dak over het dakraam waaronder de computer en de koptelefoons stonden en zo’n Velux is daar niet op berekend. Stomme constructie om die afvoer erboven te plaatsen. Op het hoogtepunt van de stortbui was dit een haast Zuid-Duitse (over)stroming…
Gelukkig op het juiste moment op de juiste plaats om de boel weg te slepen en wat emmers eronder te plaatsen. Misschien dat ze vannacht ook nog dienst moeten doen. Hopelijk hebben de buren geen last meer gehad, maar moeten ze nog wel even gerustgesteld worden en misschien iets ter vertroosting krijgen?
De les voor de toekomst is dat de goten geregeld schoon dienen te worden gehouden, zeker rond deze tijd, en dat er indien mogelijk een extra kap boven dat dakraam wordt aangebracht.
We hadden overigens een aardige opkomst bij de Next Story en konden ook enkele verdoolde Kaapbezoekers een droog onderkomen met lekkere soep van Lamia bieden. Al met al een prachtige dag!
De generale voor de eerste luistervoorstelling ihkv de Wederopbouw
Ze had prachtige billen
een knot in haar haar
en liep wiegend voorbij
Eerst heen en toen weer
Foto: ?
14:08u sumatriptan; geen passende scharnieren gevonden. straks de zolders opruimen. wat eten vanavond? de staat van ons water, vissen naar correcties.
Ook omdat het in Tchernobyl dertig jaar geleden gruwelijk mis ging; dan maar liever hagel, wind en lage temperaturen. Niet dat ik er last van had en in de hectiek viel alles toch nog op z’n plaats. Alsof het ervoor gemaakt was, alles kon opgehangen worden, net genoeg kit, prachtige werkbladen en een glanzend nieuwe koele werkbank; de koppijn zette niet door.
We boffen met al die inzet van mensen, niet in de laatste plaats ook de loodgieter. Heel tof zoals hij ’t aanpakte en installeerde, geen moeite te veel (maar afwachten hoe dat uitpakt in de nota ;-). En de huistimmerman behoeft haast geen kroon; die heeft gelijk alles gekit (al zag ik dat ie nog de naad bij de drempel van de wc is vergeten – moet ik nog een tube kit voor kopen).
Het volgende stadium is de keuken. De vandaag geleverde beukenhouten werkbladen zijn prachtig. Wat echter nog rest voordat er gelogeerd kan worden: de elektra (schakelaars en stopcontact) in de natte ruimtes moet afgemonteerd worden, alsook een aantal van de stopcontacten in de woonruimte, lampen opgehangen (toilet, douche trappenhuis/dakterras), de toilet van een bril voorzien, en toch ook een oplossing voor de toegangsdeuren, want momenteel kun je dus niet de openslaande deuren afsluiten vanaf de zolder en moet je omlopen/kruipen via het Elenbaashuis.
Fijn zou dus zijn als de elektricien kan leveren, inzet en/of materialen, een bril en lamp te scoren vallen, en er een list verzonnen wordt voor die deursluiting. De buren zijn zeer verguld met een mooie Elenbaas in hun nieuwe huis – het was een vorstelijke dag.
Je moet het ergens aan ophangen…
Ik betwijfel het vastleggen; mij werd vroeger al te kennen gegeven dat je bepaalde dingen liever niet zwart op wit stelt. Feitelijk is alle taal fictie, een onbeholpen poging met ontoereikende middelen veronderstellingen over hoe de wereld in elkaar steekt, die met de menselijke zinnen waargenomen wordt, in begrippen te vatten.
Een wit hemd aangetrokken en witte muurverf gekocht, wit van het schuren van het stukwerk. Tenslotte de witte vlekken voor de ogen.
Foto: JR
Het is een sfeervolle reeks, Joop, opdwarrelend in het felle, warme licht.
Nu ik weet dat het er sinds de oorlog lag en dat Herman vandaag jarig was…
Ik moet ’t ook nog met je hebben over lijmklemmen, zoldervloeren en luidsprekers
betreffende eigendom, houtbehandeling, en ophanging respectievelijk.
Het lijkt al weer eeuwen geleden, dat we samen iets deden…
Ik begreep pas later, thuis, waarom ie zich verstopte achter de schuifdeuren en zoveel telefoontjes kreeg: hij wilde het niet laten weten. Toevallig had ik ‘m nog gevraagd van welk jaar ie was, in verband met de oorlogsverhalen, dat wat hij niet meegemaakt had.
Het vuil van het dak was van toen, ouder dan wij.
Ik kreeg de bestanden open met Illustrator CS5 en zowaar zaten daar de ontbrekende/juiste kaarten in. Nu klopt het volgens mij met die in het Word-doc. Zie de laatste versie van de SvoW, pag. 99, 101 en 102. Ik vind ’t best, aanleveren woensdag, maar ik ga niet naar Den Haag, als je dat bedoelt. Foei, ’t is al laat. Nou ja, volgens de zomertijd…
Nog niet gelopen…