Met Joop in Delfshaven… diverse opnamen. Hoeveel maal hebben we de brug open en dicht zien gaan gedurende onze aanwezigheid daar? Ik doe wekelijks mijn boodschappen om de hoek, tassen vol op de fiets – ecologisch.
Lage erfbrug
Dikke post
Ja baas, je zoekt wat af op het net. Kwam ik geheel in de verkeerde winkel terecht. Niks computerplezier, het was kattengrit en vogelenkooi. Zou er voor de duidelijkheid niet een degelijke scheiding aangebracht kunnen worden tussen deze zo verschillende tenten? Dit leidt tot branche-vervaging en verwarring. Onaangenaam verrast toch ook, omdat de naam computerkeet een eigen bedenksel was, een beetje uniek, ideaal om je te onderscheiden van al die anderen in cyberspace. Moeten we het domein dan maar overkopen? Ik moet nodig aan de icq…
Opererend onder eigen naam en vlag: mijn Nederlands was wel goed, maar niet al te duidelijk, dat geef ik toe. Wat ik bedoel te zeggen met het onaangenaam verrast zijn, is dat door jouw gebruik van het domein computerkeet.nl – waar je natuurlijk naar de letter van de wet het recht toe hebt – de enigheid (lees: het uniek-zijn) van onze domeinnaam computerkeet.org er enigszins af is.
Dat is wat minder een probleem als het gebruik van beide domeinen een (voor derden) logisch verband met elkaar hebben. Dat zie ik nu ff niet. Ik las echter testdomein, dus wellicht heb je er uiteindelijk geheel andere plannen mee. Ik ga niet uit van verkeerde bedoelingen van jouw kant, maar begrijp je wat ik bedoel? In ieder geval wil ik het je verder graag mondeling uitleggen, want het is best moeilijk de stemming in letters te vatten; dat gebruik van smilies < 😐 😉 > vind ik meer iets voor het chatten. Hopelijk ben je niet te serieus over die vijf cijfers voor de verkoop van de domeinnaam, tenzij wij ooit zoveel geld zouden hebben; dan gun ik je ze van harte.
In het kader van de Digitale Trapveldjes heeft SWF straks 1 miljoen te verdelen over de 7 a 8 wijken in de deelgemeenten. Er komt dus dik een ton – Ton is nog niet zo dik 😉 – naar de wijk. Ik hoop dat ze mij en Arie er een inkomen uit gunnen; wat er overblijft moet maar genoeg zijn voor de aanschaf van hardware en software, de exploitatie ener outillage, opleiding en begeleiding van allerlei in- en doorstromers, kortom: je trekt zoiets niet zonder sponsoring uit het bedrijfsleven.
BTW (by the way): krijgen wij van bART onze accountgegevens (IP-adressen / inbelnummer(s) / e-mailadres / pop3-, smtp- & proxy-server) zwart op wit?
De groeten.
Kust
Rekentuig
Mijn idee was een super-chipkaart waarmee je elke computer echt personal maakt, omdat je er al je eigen gegevens kunt opzetten (naar believen persoonsgegevens, agenda, adressen, notities, internetinstellingen, softwarelicenties enz.) en die zo altijd bij de hand hebt en in één keer voor de machine waaraan je wilt werken beschikbaar zijn. De pc’s hebben daarvoor een eenvoudig in te pluggen (usb)apparaat met zo’n voorziening.
Een en ander vergt ver(der)gaande beveiliging van computers en netwerken; het kan heel goed in een tegengesteld idee omslaan, waarbij door systeembeheerders cq. -bezitters een vergaande controle op de gebruikers mogelijk is. (Grote-broer-paranoia.) Met de modernste technieken kan een identificatiesysteem in de kaart verwerkt zijn, zodat ie niet door anderen te misbruiken valt. Als werkgevers een moderne prikklok willen, dan verzinnen ze zelf daar maar iets voor. Het kan aan de gebruikers overgelaten worden of ze dergelijke informatieverschaffing ook via hun eigen ID-card willen laten geschieden.
Al met al een allerlei kanten op uit te breiden en door te denken ontwerp. Het zou bijvoorbeeld ook mogelijk kunnen zijn dat je een persoonlijke (computer)historie op de kaart opbouwd, waarmee elke pc of werkstation zich (in a split second) kan aanpassen aan jouw niveau van kennis en kunde, wellicht ook aan persoonlijke voorkeuren en smaak, aan emoties en humeur, aan je algehele geestelijke en lichamelijke toestand van het moment. Wie zou er niet zo’n vriend willen hebben?