Waarom zie ik dat niet?

Mijn kunstmatige intelligentie loopt stuk op betonnen beweringen van de commerciële kennisindustrie. Ze hebben het over hersendimensies als aandacht, visuele verwerking, begeerte (in de vormen sexy en aantrekkelijk), verwachte beloning, vertrouwen, walging (pijn) en ik moet hier (pinda)kaas van maken?
Pijn in mijn kop, niet van walging of hersenschudding, maar van de inspanning die het complexe orgaan moet leveren om zichzelf te doorgronden, of de structuur van de wereld, het heelal, de ander. Ik wil niets verliezen, maar interesseert het mij wat er te winnen valt?

Ik bouw een robot die robots kan bouwen, die ooit de mens reconstrueren. Een humanoïde zonder emoties, voor zover deze gebaseerd zijn op of voortkomen uit primitieve functies van het geëvolueerde wezen. Met een andersoortig lichaam een totaal verschillende wijze van bestaan en waarnemen. Denkt en spreekt ie concreet of abstract?

Bomen groeien traag. Oud licht is vaag. Mijn gewicht te gering om iets te betekenen in het tijdruimteweefsel. Je kan het vooralsnog navertellen.

Westland

Een onverschillig zonlicht martelt de elzestammen,
blauw als een lemmet flikkert hard de sloot;
wreed glinstren kassen, waarin giftig rood
tomaten zwellen, zwaar van gulzig bloed. In stramme,
vertwijfelende handen hangt als lood
de uitkomstloze spa; de vleugellamme
gedachten kringen eindloos om het daaglijks brood
terwijl in bergen groente, gistend langs de sloot,
de moeizame arboed wegrot tot een klamme,
bedorven wal, als de adem van de dood.

Truus Gerhardt (1899-1960)
uit: Laagland (1937)

Een gedicht van voor mijn tijd. Zo ver was het toen al. Zwaarmoediger had ik dit landsdeel niet in beeld kunnen brengen. Voorjaar en zomer 2001 heb ik het op de ‘digitale’ kaart helpen zetten. Toerisme tussen tuinders. What ever…

Hufters

Wat is uw standpunt ten aanzien van 30km-zones? En wat vindt u van fietsen zonder verlichting, of het rijden door rood? Mogen honden op straat kakken, of buren gerucht maken? Belastingontduiking, illegaal downloaden en kopiëren, zwartrijden, winkeldiefstal, drankmisbruik, milieuvervuiling, speculeren, oplichten, liegen en bedriegen, klaplopen?
Wat te doen met hypocrieten, treiteraars, zeikers, demagogen, volksverlakkers, kwakzalvers, goed( )gelovigen, onverantwoordelijken en gewelddadigen?

Ik betaal jullie niets, denk ik, als ik weer diezelfde mensen op televisie zie. Is dat zo? Zelfs als ik niet kijk?

Kaap de Goede Hoop

That’s fast! zei een van beide meiden. It’s easy, only two screws, was mijn antwoord, terwijl ik de kale zolder verliet via de krakende trap. Was het echt pas veel later dat ik mij van de dubbelzinnigheid bewust werd? Of is het op het moment zelf diep van binnenuit gekomen?

Op mijn knieën tussen de kerkbanken, terwijl zij de zetels van stof ontdeden. Je maakt het vast en groot, toch is het van de aarde los. Religieuze kwatsch – een tautologie. Zo hebben ze boeken vol geschreven, holle ruimtes gevuld, velen verward. Geen epistels meer.

Joker

klaverjassen
brengen geluk?
ruitenbroeken
gaan snel stuk?
schoppenschoenen
overal tegenaan?
hartenvaatdoek
zal je staan?

Gaarne geïllustreerd!

bij deze

Ten kantore

Met thuiswerken en de koop- en bestelcultuur via het internet heb je zo een boel mensen die de deur niet meer uit hoeven. Wel rustig op straat, uiteindelijk. Maar ik moet fietsen (‘van de dokter’)! Kantoortje op een eiland aan de Maas of een huis van geluk op een schier eiland. Want doelloze rondjes, daar ben ik niet van.

Na deze lange intro tot een kort besluit: het originele, al oudere en stiekeme blog met een lange geschiedenis en het uitgeklede, fris gestarte en geopenbaarde blog voor de toekomstmuziek? Een link geplaatst op mijn LinkedIn-pagina, en enkele mensen op de hoogte gesteld, of nog te stellen. Het voelt wat ongemakkelijk, met de billen bloot, want het is makkelijk te keer gaan tegen een klaagmuur zoals dat ouwe blog was, ook al had ik er een gat voor enkelen in gehakt. Tegelijkertijd was kritiek een stimulans om me er niet met een Jantje van Leiden van af te maken. Ben benieuwd of het iets oplevert. Er lijkt me niets zo triest als een blog waarop niemand reageert. (Die oude zag ik meer als een website met voorgekookt stramien om alle shit die ik de moeite waard vond bij elkaar te vegen, mijn eigen on-line galerie en archief.)

Er moet echter ook gewerkt worden aan kaarten en in de toekomstige toren van Babel op Katendrecht. Genoeg te doen en ik vaar er wel bij, merk dat het altijd de beste combi is voor de eigen dadendrang. Als de motor loopt op kruissnelheid, lekker blijven ronken. Je weet immers nooit hoe lang het duurt, wanneer de benzine op is, of je in een file of botsing terecht komt. (Ja, het is lekker tuffen met de oude Volvo.)

Blow out

Een huiseigenaar die meermaals betrapt is op het telen van wiet in z’n woning, zou hierdoor z’n huis kwijt kunnen raken. Dat is het mirakelse plan van het ministerie van Veiligheid en Justitie, die hiertoe onder een hoedje speelt met hypotheekverleners. Huurders van sociale woningen die deze vergrijpen plegen, kunnen al op straat gezet worden. Gelijkberechtiging? Zit je dan goed in de vrije huursector, of als eigenaar zonder hypotheekschuld? 
Geef wiet vrij, alle huizen aan de staat!
Nou vind ik niet dat je ‘grootschalig’ wiet moet verbouwen in een woning, puur voor de handel. Doe dat in een kas of loods. Het kost nogal wat energie en water, geeft stankoverlast en lokt andere, dubieuze, handelingen uit. Maar mag je wijn maken of bier brouwen in je eigen woning en dat verhandelen? Waarschijnlijk net zo min, de vraag is alleen of je er ook je recht op je onroerend goed door kan verspelen. En wat als je illegaal gedownload materiaal te koop aanbiedt? Afsluiten van het internet, of ook je huis uit?
Het roken en verhandelen, ergo het telen van marihuana zou niet verboden moeten zijn. Om te voorkomen dat het dezelfde kant opgaat als met alcohol en tabak, is het adverteren ervoor een zaak van strenge regelgeving, en de handleiding erbij verplicht. Niet aan kids jonger dan zestien, misschien zelfs achttien, of kunnen we er ooit een andere meer medisch onderbouwde norm voor vaststellen? 
Er zullen altijd mensen blijven die er niet mee overweg kunnen, drugs, geld, wapens, gemotoriseerde voertuigen, kinderen, het (eigen) leven. Nemen we ze allemaal tegen zichzelf en de maatschappij in bescherming, of is het leven of laten rotten?

Ik moest zo nodig

pissen
in de wind
naast de pot

klusterkop!
scherpe tong
bot gedrag

de juiste lengte
precies gewicht
extra inhoud

opzouten!
nieuwe mens!
superras!

Verwaaid

Ik heb de woorden en de zinnen die ze vormden enkele keren herhaald voordat ik in slaap viel, maar de volgende dag wist ik op geen enkele manier er iets van terug te halen. Een goed idee komt weer? Zoekgeraakte spullen duiken ooit weer op? In mijn herinnering is dat niet de ervaring.
Bewustzijn vernauwd of verruimd toen de goddelijke inblazing plaats had? Het opschrijfboekje ligt klaar. Lang geleden gebruikte ik er een memorecorder voor, maar dat ding ligt al jaren ongebruikt in een la. Waarschijnlijk een verteerde aandrijfsnaar, want de motor loopt zonder de tape in beweging te kunnen zetten. 
Het geluid was matig, vooral door de beperkte kwaliteit van de ingebouwde microfoon, maar de technische kenmerken waren voor het toen prijzige apparaat – twee snelheden – niet verkeerd. 
De meeste lol had ik ervan door het verwerken van de opnames in mijn composities van al dan niet georganiseerd geluid. Voor het heimelijk vastleggen van gesprekken met te compromitteren figuren bleek heel wat meer nodig. (Ik stopte ‘m bijvoorbeeld in de schacht van mijn laars en hield, gezeten tegenover de op te nemen spreker, dat been dan enigszins naar voren gericht. Dat was echt bootlegging!)

It has a face!

Parochie

Krijg ik gelijk met mijn kijk op het gebruik van de menselijke emotie, gesteund door wetenschappers uit toch niet geheel onverwachte hoek? Ze komen van de TU Delft, doen onderzoek naar kunstmatige intelligentie, of zijn industrieel vormgever.
Het gaat me om wat ze zeggen omtrent de relatie tussen mens en dier of ding, hoe men aldoor een eigen ideaalbeeld projecteert op het andere en er (het hebben van) gevoel aan toedicht.
Vooral als het gaat om de liefde lijkt deze, op het eerste gezicht, nauwelijks anders te zijn, of ze nu gericht is op levende wezens of levenloze zaken. Het grote verschil is uiteindelijk de respons die je kan verwachten op de verklaring van deze passie aan het voorwerp van aanbidding. Alleen totaal verblinden of heel botte koppen weten een volledige afwijzing van hun slachtoffer te negeren, of zijn bereid het ultieme te doen om het lijden te beëindigen. Maar wie (of wat) zwijgt stemt toe?
Het laatste zal (hieromtrent) niet gezegd zijn.