handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
Ik stel voor om deze als dag in te voeren, opdat al het uitgestelde alsnog gedaan wordt. Dan maar die veronderstelde datum 17 augustus pakken? De 24ste maart of 7 september kan ook.*
Dus de troep weggebracht, het gras gemaaid en de tijdmachine ingesloten. Hoe lang kan ik de hoofdpijn nog afhouden? Koffie drinken en wat eten hebben uiteindelijk niet het gewenste resultaat. Een boek lezen, televisie kijken, schrijven? Het medicijn is de enige remedie.
Dat is het gezochte woord. Het zou altijd ‘de afwezigheid van geloof in een of meer goden’ omvatten. Agnosticisme en de bedrijvende verwerping en eventueel de bestrijding van dat geloof gaan onder de vleugels van het ruimere begrip. Laatstgenoemde trekt ook onder de naam Nieuw Atheïsme van leer tegen religieuzen. Ik was van plan resoluut te stellen dat vrijheid van godsdienst afgeschaft moet worden, maar op welke gronden? Dat de mens zich niet mag onderwerpen aan dogma’s, dictaten en instituties. Hij moet een vrijdenker zijn; de vrije wil is een ander ding.
Tsjechië is het Europese land met naar zeggen de minst godminnende bevolking. Daar moest ik meer van weten. Er blijkt altijd strijd tussen geloofsrichtingen aan vooraf te zijn gegaan. Het zijn voornamelijk de Bohemen, maar onwaarschijnlijk de spreekwoordelijke bohémiens. Een land ver van de zee, omsloten door bergen en rivieren. Ik ga hier niet al te diep.
Dat mensen geloven in de zin dat ze overtuigd zijn van het bestaan van iets dat zij niet kunnen kennen, is wellicht die stap te ver. Het verlangen om meer te weten tevreden gesteld als de kennis tekort schiet? Het onverklaarbare is heden ten dage anders van aard, verder weg, of gaat over het bewustzijn hiervan zelf. Ook al hebben geïnspireerde en getalenteerde fantasten er mooie sier mee en van gemaakt, het is de toewijding die geprezen mag worden, niet het voorwerp van hun aanbidding.
Weet ik de twintig verschillen nog te noemen? (Dalfsen, Chemiepark, Klaphek, Emanuelpolder, Noordzijlvest, Schiedam Spuihaven, Sassluis, koppelstuk WIJD kunstwerken, Noordoostpolder, Wolferen-Sprok, Kanaal Zuid-Beveland, Steyl-Maashoek, Unie van Waterschappen, Drents Overijsselse Delta, Centraal Holland, stippen inzetkaartje, grotere symbolen, Bij de oude gieterij, Lauwersmeerdijk.)
Er klopt toch iets niet aan iig de naamgeving. Er zijn twee verschillende projecten: 18D Lauwersmeer/Vierhuizergat en 28H Lauwersmeerdijk. In het projectenboek staat die laatste opgenomen, dus dat zou ook zo in de overzichtskaart moeten staan. De vraag is nu of het traject dat in de betreffende detailkaart staat het juiste is, want dat heet in het gis-bestand ‘Lauwersmeer/Vierhuizergat’. (Ik heb geen traject erbij dat ‘Lauwersmeerdijk’ heet.)
Intussen verder met de Noordwaard…
Om tegenop te zien. Ze heeft niets gezegd over grootte of verhoudingen. Het bleef voornamelijk bij wachten; er valt niet mee te werken, het is een kutprogramma. Het kan zijn dat ik een beetje verkouden ben.
Aan de bende van de lamme hand: twee bochten zijn vastgesteld, de afmetingen, het vermogen, de aansluitingen, het niet opnemen van de telefoon, het plotseling wegvallen van de verbinding, en de korting op ruw hout.
In een stomme dronken stemming naar huis getrapt, de dienst erop, waaraan vooraf een goede middag ging. Herman kwam, had ik Linda en Joop verteld en we gaan volgende week verder, maar wanneer moet ik dan die rachels halen, als ik vrijdag naar Utrecht moet, wat me volkomen zinloos lijkt, omdat Anton gelooft in de persoonlijke ontmoeting?
Dansen zou ik op het nieuwe oude tapijt, zonder passen, zonder tellen, als je geen ukelele speelt in het volle maanlicht, of krontjong trekt van de gewezen hawaiianfanaten in het negropalace, waar de ambtenaren groeperen voor de eerste van de volgende maand, ik de bochten niet meet en Margriet Marieke noem, maar niet in haar bijzijn, hoewel ik Mauk niet bleek te zijn.
Te woord gestaan, een hand geboden, lampen vervangen, sluiting gefixeerd, spullen versjouwd, apparaten aangesloten, technieken toegepast, verhalen aangehoord, en de natte droom van Parijs in herinnering gebracht, omdat je aangeschoten katholieke jeugdzonden op moest biechten voor het altaarstuk van Herman van Eijkenhout, waarvan de splinters duimlang in kuiten staan.
Ik schrijf dit voor mijn ander van de toekomst en anderen krijgen het niet te zien zoals het altijd al was en wezen moest. Er is genoeg te vlaggen in de buitenruimte met geschoren benen en geknipte vacht, de bossen waarvan je bomen zaagt, voor als het haardvuur brandt.
foto: JR
Met een staart die het vliegen hindert;
de vlieg staart naar de hinde, al de flauwigheid.
Weeg af, kaats ballen, en vang weg.
You can’t catch me… gone like a cool breeze.
We hebben de herfst in onze voeten.
Bang voor het verval, vereenzelvigd met je kunnen,
gemaakt door de taal die je lichaam spreekt?
Het onbeholpen geklooi met de herseninhoud,
het slapen in je dromen, vrolijkheid als brandstof,
maar je gebruikt ‘m op in de kou. Je ontbeert.
Hoe kun je vliegen met hout in je nerven?
Met een meesterlijk onderkoelde zwartgallige intonatie zette de oude man de toon voor zijn verjaarseest; de grafstemming die mij de rest van de dag besloop, een terugverlangen naar een verleden dat slechts in de herinnering bestaat, het kan niet in een heden beleefd worden.
Ik kan rare woordspelingen ophangen, als ware huisdichter, als het ware, als ware het. Ik ben niet gek, ze vinden je goed, maar het is dom daar in te tuinen. Ik wil alles op een rijtje, de puzzel opgelost, wat niet meer is dan orde in de chaos.
Is het zo dat de kunst geen vernieuwing heeft opgeleverd op het vlak van de nieuwe media, dat de avant garde zich op andere vlakken beweegt? De behoudende achterhoede wil investeren in schilderijen, beelden, constructies, dingen om vast te houden, om mee te pronken, voor smaak en welstand.
Maar ik weeg af, kaats ballen, en vang weg. You can’t catch me… gone like a cool breeze.
Het toont prachtig, de detaillering in textuur, natuur en kleur. Symboliek die ik denk te kunnen lezen. Fuck wat heb ik ’t druk. En moe ben ik ook. Ik ga het verhalen…
we werden nat en vuil, maar minder moe dan als we het de trappen op waren gelopen. uiteindelijk was ik het zat en blij dat het binnen was. we kregen te drinken en eten, te verhalen.