om met (pater) Brugman te spreken, dus meer dan de vorige keer.
Kan ook omdat het vrijdagavond is, ik voldoende gedronken heb en met de storm genoeg windenergie is opgewekt om de boel hier draaiende te houden. ’t Is even stoom afblazen van al die geschiedenissen. Maar het gaat dan ook stroomopwaarts! Ik draai hier twee ppc’s tegelijk – een voor het secretarisje – met alle mogelijke randapparatuur (een bijna volle scsi-keten), de (spaar)lampen aan, wat muziek erbij, en tenslotte de grootste powersucker: een double speed, verrijdbare, elektrische radiator. Een wonder dat die 16A-stop het nog houdt.
Groene stroom, windhandel! Wij betalen uitsluitend aan echte energie voor stroom gewonnen door windmolens. Beter dan zo’n ding op je dak. Wat wordt Nederland mooi met al die turbines en niet rondvliegende propellers! Helaas gaan ze uit de schatkist het in de lucht houden van die potentiele wolkenkrabberslopers verder subsidiëren.
Ik doe even mee. Wat een …. en een …. en laat ze allemaal de ….. krijgen! …. them, or us!
Na vandaag weer een streepje verder verwijderd van de club. A. heeft zijn opdracht binnen; hij mag voor een kleine vierduizend gulden zo’n 80 uur inzet plegen op het realiseren van een spetterende opening met ‘raamproject’ voor Window 2001. Op zich niks mis mee, maar waarom zou ik, of jij, of wie dan ook nog iets voor minder dan de ƒ42,50 per uur iets aan de cultuurroute doen? Wat mij vooral verbaasde is dat ik de enige van het team was, die er iets van zei. De beide anderen hielden de mond.
“Je kan echter altijd een eigen project indienen”, was het gevatte antwoord. Als ik nu mijn walkmanproject opvoer is het geld waarschijnlijk op. Er moet bijvoorbeeld nog een ontwerp voor een briefkaart gemaakt worden, die vervolgens in flinke oplage naar de drukker moet. Hoeveel uur werk is dat? Het idee (van mij) was om het venster (van U.) en foto’s van kunstwerken (van L.) te gebruiken daarvoor. Kassa! Ik heb tenminste nog vier uur nodig om het af te ronden en heb al tijd erin gestoken. Kunnen we daarom nog verder met de virtuele toer? Is daar geld voor? En als wij bijvoorbeeld wat gaan doen aan het onverwerkte verleden van het kinderpersbureau (de videotapes) dan moet dat ook kosten, behalve bloed, zweet en tranen.
Ook niet vrolijk ben ik door het resultaat van het werk zoals vastgelegd op de cd-rom bij het boek Havenkwartier (Rotterdam-Porto). Ze hebben het geluid totaal afgeknepen en in mono er mondjesmaat opgezet. Dat is niet zoals ik het mij gedacht had. Een geluk dat ze me ‘vergeten’ zijn onder te brengen bij ‘audio’ in de colofon. Ik hoorde het pas thuis, met de koptelefoon op, alsof alles door een pijplijn binnenkomt. Eigen schuld, had ik er maar bovenop moeten zitten. Nu heb ik al mijn beschikbare tijd besteed aan (mijn) beeldmateriaal.
Al enige tijd aan het cyberstormen (via e-mail) over een mirror-site van die van Feijenoord, geheten Fijnoord, waar het heel wat beter toeven is; daar hebben ze geen wijkkrant en ook geen sociaal-cultureel werk, of zelfs maar club- of buurthuizen. De karakters verzinnen we zelf. Dat bracht me op een idee voor de invulling van de virtuele route: interviews met markante mensen uit de wijk. Aan de hand van hun verhalen is een heel ander beeld te geven van de wijk. Hierbij zouden kinderen van het magazine een rol kunnen spelen; die meiden willen graag interviewen. Tegelijk is er wellicht ook wat oud kpb-materiaal in te verwerken.
Verder… niks anders te melden dan dat ik klaar ben met volgens mij de laatste grote operatie aan de officiële Window2001site: het kunstdeel, dat Lisa heeft verzorgd en zelfs na de nodige verbeteringen van mijn hand nog altijd vol fouten zit, maar dat is verder haar pakkie an. Ik ga dus nu de rekening opmaken, want die webcam heb ik vorige week reeds getest en die komt op het net.
Iets… dat ik zag: de dvd-schrijver is op de markt. In Apple’s topmodel, een 733MHz G4 ($ 3500), zit het ding en het lijkt alsof je dat vermogen (in MHz of $?) nodig hebt om je eigen films op zo’n schijfje te bakken. Geen idee wat zo’n apparaat los kost, en of ie dus te gebruiken is in langzamere machines. Sowieso zal je vele giga’s vrije (en snelle) schijfruimte moeten hebben. Hou het dus maar op een dvd-speler.
Ik droom over huizen en klussen en vrat mij het schompes aan roti en pizza uit Feijenoord. Door de ingestelde dertig-kilometer(per uur)zones is de wijk niet meer laagdrempelig. Een nieuwe ijstijd is aangebroken; de ouden vluchten naar het zuiden. Ik neem aan dat Fijnoord in de subtropen ligt en prachtige vergezichten kent vanaf haar imposante gebouwen naar de omliggende heuvels, alwaar men de zon kan zien gaan en komen. Is het een luilekkerland? Groeit er het sappigste fruit gewoon aan openbare lichamen?
Een hele dag geouwehoer met pc’s gaat je niet in de kouwe kleren zitten; maar uiteindelijk krijg je ze toch waar je ze hebben wil, wat met mensen een veel minder eenvoudige zaak is. Dus naar alle waarschijnlijkheid op het net te volgen, de zuilprojectie via onze webcam! Berekoud, tenzij je lekker thuis zit bij de verwarming.
Ik heb nog net geen hoofdpijn; na de nodige huisvlijt vanavond nog belastingformulieren zitten invullen. Hoewel, formulieren; ik doe het elektronisch, wel zo makkelijk. Leuker konden ze het niet maken. Wat een gedoe als je halverwege een jaar trouwt, net voor het eind ervan ook nog een huis koopt, je kinderen hebt, en geld had. Misschien ga ik dit jaar een hoop beroepskosten maken; een computer en een digitale camera aanschaffen. Nu was ik eigenlijk van plan mij op te geven voor het Radiolab 2001. Ze vroegen om geluidskunstenaars, radiomakers van de verbeelding en verkenners van het hoorbare. Met centraal staande passie voor radio. Da’s wat voor mij, dacht ik, dus had ik al een project trachten te bedenken en verzonnen dat ik in mijn cv zou zetten dat ik ‘muziek & geluid voor eigen gebruik’ in grote hoeveelheden heb uitgebracht. Echter, een bezoekje aan hun site leerde mij dat ik wel 750 gulden moet bijdragen indien ik wordt aangenomen. Heb ik even niet, en dan nog. Ze moeten me geld toe geven! Cognito airco soon!? pedro sonoor
Ter overdenking: er is weer eens een hele hoop heisa gemaakt over de inhoud van de kinderkrant; dit keer zijn het de dissen, iets waarbij ik nooit heb stil gestaan dat het ook maar iemand voor het hoofd zou kunnen stoten. “Je stinkt zo erg, je kan ons nog erger vergassen dan dat Hitler de joden heeft vergast.” Dat Hitler Joden heeft vergast is een feit; dus erger dan erg is…. Waar gaat het over?! Dit doen (mensen)kinderen sinds jaar en dag, tis een spel dat in elke generatie een iets andere scherpte krijgt, afhankelijk van wat de omgeving kan hebben (of niet). Ik moest erom lachen en dat blijf ik doen. Ik ben wel bereid naar de argumenten van anderen te luisteren en, als ze steek houden, die te respecteren. Waarschijnlijk is zo’n wijkkrantje toch een iets te benepen medium voor dit soort vrijheid. Als het te veel (flauwe) moppen zijn, is het ook niet goed. Gelukkig dat religie nooit ter sprake is gekomen, of het feit dat ze hier vechtspelletjes spelen op de computers, of stiekem naar sex(- of Pokemon!)plaatjes zoeken op het net. En geen hond die zich ergert aan het feit dat ze straaljagers of tanks tekenen. Ik kan het alleen wel af; ik wil zeker E. er niet bij hebben.
Niet dat ik met gezeur wil binnenvallen, maar er is een hoop (nog niet) gebeurd, dat mij enige zorgen voor de nabije toekomst baart. Maandag willen wij de draad weer oppakken en aan een nieuw seizoen beginnen en wat mij betreft is dat in een ander jasje. Ik weet alleen nog niet wat voor een weer het wordt, dus ‘of je even voor weerman wilt spelen’. Tot zover deze vergelijking. Heel concreet: ik ben ontevreden met de gang van zaken. Ik krijg het idee dat anderen al het leuke naar zich toe trekken – ik misgun ze niets, maar blijft er voor ons iets over? Alle lof die men in onze richting blies ten spijt, heeft ons dat tot op heden nauwelijks wat opgeleverd. In ieder geval geen duidelijkheid. Hebben wij zo meteen iets te besteden? Ons pioneerswerk heeft z’n beste tijd gehad; de rek is eruit. Het is gesukkel; hard werken en geen klap verdienen. Onze gezinnen vragen om meer (tijd/inkomsten), anders is het niet te verantwoorden. Meer uren maakte ik altijd wel, al is een deel goed gemaakt door de vrijheid om te experimenteren en te leren en een eigen weg te zoeken. Die tijd is voorbij; andere verwachtingen en verantwoordelijkheden dienen zich aan. We werken aan digitale trapvelden, cultuurroutes, workshops, websites en e-zines. Dat is ‘heet spul’; er wordt goud mee verdiend. In een sociaal-culturele werkomgeving mag dat best wat minder wezen. Er is daar meer van andere prettigheden (mogen we hopen). We hebben geen vaste aanstelling; is het geld op dan zullen we ons heil wellicht elders moeten zoeken. Kortom: we hoeven het niet voor minder te doen. Naar het einde van dit jaar toe verandert mijn financiële situatie aanzienlijk; als er ruim voor die tijd niets gebeurt, zal ik gedwongen zijn het (dan toch wel zinkende) schip te verlaten. De deelgemeentebestuurders etteren door als een open wond (getuige onder andere het verslag van de door hen georganiseerde bijeenkomst van voor de zomervakantie). Zonder spontane genezing is de remedie meestal amputatie, waarbij het risico van terugkeer der wond op het snijvlak niet gering is. Deze morbide beeldspraak is geheel voor mijn rekening. We hebben nog geen projectmedewerker met een geschikt netwerk; iemand die voldoende connecties heeft met mensen uit het (juiste) bedrijfsleven. Zijn wij zelf in staat om dichter bij huis (in de wijk dus) voldoende handen op elkaar te krijgen voor een daverend applaus als blijk van ondersteuning van onze cultuurroute? Ons plan is idealistisch genoeg om een utopie te worden; hoe voorkomen we dat? (‘Hoe evalueren we onze doelen?’, om maar wat te noemen.) Roept dit een somber beeld op? Ik vrees dat als er niet meteen met nieuw elan en onze nieuwe plannen aan de slag kan worden gegaan, er een situatie ontstaat die wat mij betreft onwerkbaar is. Ik zie huizenhoog op tegen een voortgang op de oude voet; niet weer een seizoen met tekortschietende middelen en (daardoor?) matig bezochte activiteiten in een meer en meer deprimerende omgeving. (Je komt vanuit een zonovergoten zomersfeer in een ‘kunstverlicht’ krakkemikkig werkhol; het went wel weer tegen de tijd dat het herfst is.) Nog meer geld. Het feit dat de deelgemeente de afgelopen twee jaar niet heeft willen dokken voor de exploitatie suggereert dat ze vinden dat de stichting reeds genoeg krijgt en dat ze niet zomaar allerlei projecten moeten aangaan. Ik meen mij te herinneren dat zij even goed partner waren bij het tot stand komen van ons project. De startsubsidie is op; krijgen we nu een slotsom?
Je moet het allemaal beleven, doormaken. Het gaat niet om het einddoel, maar de reis erheen, dat wat je onderweg meemaakt en ervaart. Het doel van het leven is niet de dood, alhoewel het onverbiddelijke einde, maar het te leven van seconde tot seconde, als je dat lukt. De moeite die het kost om (je van) ieder moment bewust te zijn is een wezenlijk aspect van het leven; bewustzijn mag dan een bijproduct der evolutie zijn, het is echter alles wat ons tot mensen maakt. Nu nog even omschrijven wat bewustzijn is… Ik ban de fantasie uit, zet mijn dromen op papier en vervolgens in de kast; al te veel kleur in je leven zou het nog leuk gaan maken. Misschien is het weren van ‘het anders bewuste’ in eerste instantie niet verkeerd zolang het de uitgewerkte dromen van anderen betreft; ik dacht er een zuivere vorm van te gaan beleven. Simpel gegeven uit de psychologie: sensorische deprivatie. Zijn er echter bedenksels van mensen die behoren tot een soort van collectief ‘anders bewustzijn’? Dat wat mensen gemeen hebben, net zo goed als hun fysiologie en de daaruit voortgekomen psychische overeenkomsten? Gelijksoortige angsten, driften, wensen, verlangens; ze zullen wellicht teruggebracht kunnen worden tot de al dan niet begrepen werkingen van de geest, zoals meer en meer te verklaren uit de kennis die we hebben van de opbouw van ons brein. Ik ga er vanuit, dat de huidige werking van de hersenen onlosmakelijk verbonden is met de rest van het lichaam. Als het ooit lukt een compleet zenuwstelsel over te plaatsen in een meer of minder geavanceerde machine, dan zal die grijze brei een geheel andere waarneming van de werkelijkheid opdoen, afhankelijk van de zintuigen die hem aangemeten worden. Is het een hij of een zij; kan het ontdaan zijn van enige seksualiteit? Is seksualiteit de ultieme vorm van de wijze waarop wij ons lichaam beleven? Zijn andere manieren van fysieke inspanning en de uitwerking van de daarbij in gang gezette chemie op onze hersenen net zo, maar verschillend per handeling en per persoon, bepalend? De mens is geen mens te noemen zonder een lichaam van de huidige makelij. Dat kan evolueren. Niet onwaarschijnlijk door toedoen van de mens zelf; vervangende delen van geheel andere dan een biologische oorsprong geïntegreerd in ‘steeds minder mens’ creëren de cyborg. Een wezen met een zeer menselijke oorsprong en een bovenmenselijke vorm, want door de inspanningen van eeuwenlang samenwerkende geesten en de daaruit ontwikkelde wetenschap, vanuit de ‘menselijke natuur’ gemaakt van iets dat de mens zelf nog was, maar het mensdom uit der aard overstijgt. Mij ontbreekt een bruikbare woordenschat; ik heb geen definities van de termen die ik inzet. De betekenissen zwerven langs de begrippen in mijn hoofd, die ogenschijnlijk niet de bedoelingen volledig omschrijven. Ze bestaan niet, of ik ken ze niet. Ik lees te weinig. Het hoeft niet slechts nonfictie te zijn; is dit niet het uitgesproken terrein van wetenschappelijk onderlegde prozaïsten, schrijvende getalenteerde denkers? Ik doe al bijna een uur over dit stukje. Weer niet aan ‘het werk’. Niet thuis voor de uitgever of de uitdrukkerij. Bij de eerste is het te leuk, bij de laatste dreigt de sleur. Vannacht zat ik er in een computerlokaal met de nieuwe kleur geel uit de gang en doorzichten naar mediterrane kustlandschappen. Ik moet wegblijven uit dat deprimerende hok, die verveloze tent met dat grauwe vooruitzicht. Op de klok af.
Ja baas, je zoekt wat af op het net. Kwam ik geheel in de verkeerde winkel terecht. Niks computerplezier, het was kattengrit en vogelenkooi. Zou er voor de duidelijkheid niet een degelijke scheiding aangebracht kunnen worden tussen deze zo verschillende tenten? Dit leidt tot branche-vervaging en verwarring. Onaangenaam verrast toch ook, omdat de naam computerkeet een eigen bedenksel was, een beetje uniek, ideaal om je te onderscheiden van al die anderen in cyberspace. Moeten we het domein dan maar overkopen? Ik moet nodig aan de icq…
Opererend onder eigen naam en vlag: mijn Nederlands was wel goed, maar niet al te duidelijk, dat geef ik toe. Wat ik bedoel te zeggen met het onaangenaam verrast zijn, is dat door jouw gebruik van het domein computerkeet.nl – waar je natuurlijk naar de letter van de wet het recht toe hebt – de enigheid (lees: het uniek-zijn) van onze domeinnaam computerkeet.org er enigszins af is. Dat is wat minder een probleem als het gebruik van beide domeinen een (voor derden) logisch verband met elkaar hebben. Dat zie ik nu ff niet. Ik las echter testdomein, dus wellicht heb je er uiteindelijk geheel andere plannen mee. Ik ga niet uit van verkeerde bedoelingen van jouw kant, maar begrijp je wat ik bedoel? In ieder geval wil ik het je verder graag mondeling uitleggen, want het is best moeilijk de stemming in letters te vatten; dat gebruik van smilies < 😐 😉 > vind ik meer iets voor het chatten. Hopelijk ben je niet te serieus over die vijf cijfers voor de verkoop van de domeinnaam, tenzij wij ooit zoveel geld zouden hebben; dan gun ik je ze van harte. In het kader van de Digitale Trapveldjes heeft SWF straks 1 miljoen te verdelen over de 7 a 8 wijken in de deelgemeenten. Er komt dus dik een ton – Ton is nog niet zo dik 😉 – naar de wijk. Ik hoop dat ze mij en Arie er een inkomen uit gunnen; wat er overblijft moet maar genoeg zijn voor de aanschaf van hardware en software, de exploitatie ener outillage, opleiding en begeleiding van allerlei in- en doorstromers, kortom: je trekt zoiets niet zonder sponsoring uit het bedrijfsleven.
BTW (by the way): krijgen wij van bART onze accountgegevens (IP-adressen / inbelnummer(s) / e-mailadres / pop3-, smtp- & proxy-server) zwart op wit? De groeten.
Mijn idee was een super-chipkaart waarmee je elke computer echt personal maakt, omdat je er al je eigen gegevens kunt opzetten (naar believen persoonsgegevens, agenda, adressen, notities, internetinstellingen, softwarelicenties enz.) en die zo altijd bij de hand hebt en in één keer voor de machine waaraan je wilt werken beschikbaar zijn. De pc’s hebben daarvoor een eenvoudig in te pluggen (usb)apparaat met zo’n voorziening.
Een en ander vergt ver(der)gaande beveiliging van computers en netwerken; het kan heel goed in een tegengesteld idee omslaan, waarbij door systeembeheerders cq. -bezitters een vergaande controle op de gebruikers mogelijk is. (Grote-broer-paranoia.) Met de modernste technieken kan een identificatiesysteem in de kaart verwerkt zijn, zodat ie niet door anderen te misbruiken valt. Als werkgevers een moderne prikklok willen, dan verzinnen ze zelf daar maar iets voor. Het kan aan de gebruikers overgelaten worden of ze dergelijke informatieverschaffing ook via hun eigen ID-card willen laten geschieden.
Al met al een allerlei kanten op uit te breiden en door te denken ontwerp. Het zou bijvoorbeeld ook mogelijk kunnen zijn dat je een persoonlijke (computer)historie op de kaart opbouwd, waarmee elke pc of werkstation zich (in a split second) kan aanpassen aan jouw niveau van kennis en kunde, wellicht ook aan persoonlijke voorkeuren en smaak, aan emoties en humeur, aan je algehele geestelijke en lichamelijke toestand van het moment. Wie zou er niet zo’n vriend willen hebben?
Beheer cookie toestemming
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
