Categorie: skeptik

Het kan altijd beter en de tijd verandert inzichten. Sommige woorden kloppen niet, zoals koptelefoon, wat beter kopfoon kan zijn (heeft al straatwaarde), en dekbed, dat logischer beddek is (inmiddels niet meer zo vreemd). De kinderen zeiden ’t al vanzelf.
Over de jaren heb ik van alles ‘verzonnen’, gewoon voor de lol, en passant, omdat ik het spelen leuk vond, het poëzie betrof. De regels maak je zelf. Maar het behoeft uitleg, her en der.
Dat een windwaaier iemand die met alle winden mee waait is, lijkt voor de hand liggend, en dat er armoedzaad bestaat niet uitgesloten. Maar een grootjek is een brutale hond, in een ruim passend jack, en matenloos ben je zonder vrienden, terwijl een goekaar een goedkope gitaar zou kunnen zijn.
Geen idee meer echter wat klaven zijn, of hoe ingesteldheden was bedoeld. Flauw is gezeikweer, of uithoudingsvermogensaanwasdeling, en kamillesokken zakken anders af: (dunne) sokjes waarin gedroogde kamillebloesem zit, die je om je enkel bindt en vlooien er langs die weg van zou moeten weerhouden je te bespringen.
Afbroeken is kortweg het afzakken van broeken, mutatunie (‘ik heb nooit geleden’) een kwinkslag naar Multatuli, poepsokkel een toiletpot, en een stelstoel een verstelbare stoel. Verkouwelijk kan je best zeggen, of vrijgezelligen, en poeppapier, al begrijpt de spellingscontrole er de ballen van.
Noem een plectrum een aanslagplaatje en ’t moge duidelijk zijn dat je te ver kan gaan, tenzij je het ermee wil verklaren, of is ’t eerder jargon voor terrorrismebestrijders, of een geheel andere technische term?
Havenloos is iedere stad zonder haven, en ieder mens zonder thuis, we houden een doe(n)dag, waarbij de ene vorm procrastinistischer lijkt dan de andere. Onwerkelicht= onwerkelijk licht, zoals bij een zonsverduistering, of in de ‘reguliere’ schemering kan voorkomen.
Op onzin af zijn alzaam, ingoed, tegendoor, verhoorn, autotonen, tog, vaakkant, profitant, zei de geitman. Avondtuur, wil ie. Kroeskut! Meewaarlancholisch, fabulistische lulkunst, verdinging, poepgevoel, ingrauw, erwtenotig, popcornrot, schijnheiligheidsgraad, transvaardig, gebeurtelijk, faseomslagdonderdagbui, ontinkten, wegbulderen, vergrinneken, zoalszo, overdadelijk, plichplegen, onbewijsgerig, toentonen, bijrolmaat, hogenoodstop, lichtletterbord, kaftpapiergroen, kontjezon, hunzaans, verspoeld, knielzitting, tussenborstgebied, bedwalen, alledagsbruiden, heetscheet, vooralarmfase, afverbouwd, zonnepitenergie, versneeuwd, inkstinkt, buitenvormig, tastspoel, koalaloempia, dochterswinkel, rukspier, verklemtoon, gokgevecht, vertepen, vernuftsorkanen, waarschijn, onderoordeler, leugensluchteraar, buitenzinnelijk, adoornse, memorie-materialisme, walhallasloot, kalenigta, zongebakken, dikteloos, boodschappelijk, compucratie, vormvolgend, uitschuimen, droombewarend, nissig, achterbuurvrouwgenieter, getepeld, veromhullen, waanhopend, gesokkeld, ingewandenschuddend, patserhoedje, gezelloos, pachtdom, gepapierd, kolieknacht, cifrisme, liniïsme, paarsdag, schijvenschijner, kneedneef, echtgenieten, diepnachtelijk, klotengloed, stratelijk, stuipend, wroezels, frikkels, kneutzeur, eilandbreed, oerolkop, caravanrat, ijdolenhemd, memorievacua, middenklaskukel, meteoprofeet, tegengemeenzaam, stelmalig, baardenmetaal, schikschijven, bourgeoisiëren, rompholte, boerekolenvergasser, numerosofisch, zeurcatar, tussenvandaan, glimwerk, overalljeuk, onzintikkerij, blindegeleidehondelul, glazentroebel, vannachteren, kuiteren, volkstuingezangen, vaatdoekgevoel, guizen, kippegatbrander, spruitjeskoningin, allahfielen, tweedehandschoenen, hersenwaai, motnevel, onruimtelijk, vierkamergeluk, eensgezindvertoning, lijndun, sprokkelijk, mokkekopnap, nederrijk, chaordelijk, hoogstnoodzakelijkhedenroute, hooibergkoorts, orgisch, kweekgroentegezicht, achterlichtstemmig, karneuker, zussiebloesie, fallusreiniger, geloofsverkooppraatje… 
Een behoorlijke inventarisatie. En dit is slechts de typemachinetijd, uit de vorige eeuw. Ik ben ’t zat. Nog een hoop in te vullen, niet voldoende voor een boek? Het is al met al lachelijk genoeg.

Het grappige, of rare, is vooral dat toeval bijna geen neutraal begrip meer kan zijn. Dat zaken samenlopen of -vallen en de kans daarop, daar is genoeg over te zeggen, zelfs te berekenen en aldus te bepalen of het een bijzonderheid betreft. Maar ik hoor bij veel mensen een soort magische of bovennatuurlijke bijklank rond het woord. ‘Dat kan geen toeval zijn’, alsof er een bovennatuurlijke macht in het spel is, of dat het toeval zelf dat aspect van paranormaliteit heeft.

Je kan je verbazen over de postbezorging en constateren dat dergelijke communicatie nooit een stiefkindje is geweest, maar dat het zich heeft verspreid over veel bredere lagen van de bevolking en dat de middelen ertoe iets toegankelijker lijken. Tegen welke prijs echter? We mailen alsof het gratis is, maar betalen bijna gedachteloos elke maand een vast bedrag om in verbinding te kunnen staan met de rest van de wereld. En briefgeheim is niet meer gewaarborgd.
Ik haal mijn geld er wel uit; schrijf meer dan ooit en bekommer me nauwelijks om wie het allemaal onder ogen zou kunnen krijgen, tot op zeker hoogte dan. De Freuds en Jungs van nu kunnen zich uitleven op al die vrijgegeven gedachten en zieleroerselen. Als je ooit naar zo’n knijper wordt doorverwezen heeft ie als ’t goed is je Facebook al gelicht en een prettig dossier samengesteld.

De term klonk me niet bekend in de oren, toen ie viel aan tafel in het Griekse eethuis van Sarantos en Maria, en de spreker (Rik?) wist niet de naam van de schrijver die zich eraan verbonden heeft. Anders had hij van de hand van deze auteur de ‘Encyclopedie van de domheid’ kunnen noemen, wat bij mij een belletje had kunnen doen rinkelen.

Een ander noemde van den Berg en zijn metakleptika zonder te weten dat die zich een prominente plaats had verworven in het naslagwerk. Midden in de nacht thuis gekomen – de volle maan was vanaf 10.27u begonnen af te nemen* – schreef ik twee sleutelwoorden op die mij moesten helpen er ’t een en ander over op te zoeken de volgende dag.

En wat was de naam van de filosoof die zijn publiek bloembollen noemde, onderwijl goochelend met quasi-wetenschappelijk geleuter over kwantum-fysica? De mens als bloembol, die vanzelf zich kan ontwikkelen met wat water, warmte en licht. Zo klinkt ’t nog hoopvol voor de mensheid.

Jung’s leerling Wilhelm Reich kwam ter sprake; de man van vegetotherapie, de orgon-energie en orgon-accumulator. Ik vond een film aan hem opgedragen: “W.R. – Mysteries of the Organism”, een eigenaardig werk, waarin ik onmiddellijk Tuli Kupferberg als een van de meespelende herkende.

Maatstaf voor opname in genoemde encyclopedie is ook dat de persoon en/of theorie in kwestie geen grote scharen volgelingen heeft gekend, dus in feite onsuccesvol is gebleken. Het zou anders wellicht een omvang krijgen waarmee een kloeke bibliotheek is te vullen. Anders gezegd, bibliotheken staan er al vol mee. Zouden die ook door Google gescand zijn?

*) Een van de disgenoten deed een eigen duit in het zakje door te vertellen dat ie midden in de nacht om 3.14u was wakker geworden voor zijn eerste π’s() en vervolgens om 6.28u voor z’n tweede; en 2πr is de omtrek van de volle maan, die recht in zijn gezicht had geschenen. Daarop vlogen er nog wat van die (veronderstelde of aangenomen) toevalligheden en niet oorzakelijk verbonden samenlopen van omstandigheden over tafel.