handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
… een opmerking dat de projecten Cortenoever en Voorsterklei op de kaart zijn omgedraaid. Was nog niet opgevallen eerlijk gezegd. Kan gebeuren.
ik dacht dat het mis moest zijn gegaan met de invoer van die teksten, wat ook wel zo is, maar dan in een veel eerder stadium: maart dit jaar, en nu lijk ik toch echt de lul. heb ik bovendien nog veel meer op mijn geweten. aijai
Energie besparen kost tijd; snel leven, veel doen verslindt brandstoffen. En die luxe, rijke wereld gunt ons ook een opgerekt bestaan daarin. Fysieke inspanning die niets oplevert behalve dat. Veel laten en je houdt toch tijd over.
Het is maar waarmee je het geld ervoor verdient. Als je het verdient. Volstaat spaarzaamheid, of slechts een totale inzet voor het grotere goed? Kan je een leven (of wat) verspillen aan een verkeerd inzicht. Iets er tussenin en je hebt voortdurend af te wegen wat je het beste lijkt, afhankelijk van de omstandigheden, de vooruitzichten, de ervaringen.
Ik heb mijn verontschuldigingen gesorteerd naast de voornemens, de balans niet opgemaakt. Een vlucht- of rampenplan dat steek houdt ligt niet op de plank, in de kast vol doemscenario’s. Geen verhalen die ik zelf had kunnen bedenken, maar schrikbeelden op basis van voorspellingen vanuit min of meer wetenschappelijke waarnemingen. Valt niet mee.
Leven met de dag, het weer dat uitnodigt buiten te zijn, bezig met het onvermijdelijke en het al te verleidelijke, totdat het hout splintert onder je kont, het bloed niet meer stroomt naar waar het wezen moet, en het eigenlijk allemaal wel doordacht is.
Getracht de minidiscrecorder terug aan de praat te krijgen met de op de kopfoon geplaatste microfoons, zoals ik die voorheen gebruikt had, tot enkele jaren voor ‘t laatst en met name elf jaar geleden, toen ik opnames maakte voor de cd-rom bij het boek Havenkwartier – Rotterdam/Porto*.
Een van de twee werkt niet meer, met slechts gekraak op het andere spoor tot gevolg. Het bestand in tweeën geknipt en de monosporen naast elkaar gezet. Het geluid uit de tuin, of vanaf de zolder over de dijk? Ik vind het toch rustgevend.
*) Omvangrijk fotoboek waarin Rotterdam en Porto als culturele hoofdsteden tegen elkaar worden afgewogen. De uitgave is rijk geillustreerd met foto’s van Maarten Laupman, Jan Luitjes en Joop Reyngoud en bevat teksten van onder meer Marcel Moring, H.J.A. Hofland, Portugese auteurs en de beide burgemeesters. Gevat in een harde kaft is het een typisch promotieboek voor de steden. Behalve de havens, monumenten en stadsgezichten is er ruime aandacht voor het dagelijkse leven in de volkswijken van Rotterdam en Porto. In parallelle fotorijmen worden de markten, de bruggen, de voetbalsupporters en het recreeren met elkaar vergeleken. De meeste foto’s zijn anekdotisch en tonen een hang naar nostalgie. Er zijn weinig hoogstandjes van architectuurfotografie en de havens blijven ondanks de titel opvallend buiten beeld. De bijgevoegde cd-rom bevat plattegronden van Porto en Rotterdam, waarop de monumenten en de plekken waar de foto’s zijn gemaakt, staan aangegeven.
(Biblion recensie, Drs. R. Suermondt)
Je hoeft het niet te zeggen, het wordt aldoor voor je gedaan. Er wordt zoveel geroepen, dat er altijd iets tussen zit dat ook jij bedoeld zou kunnen hebben. Je hoeft ook niets meer te doen, want ze zijn je al voor. Het gras wordt ons voortdurend voor de voeten weggemaaid.
Dit had wellicht niet (nogmaals) gemeld te worden. Met een beetje diepgang is er echter genoeg te (her)stellen, want men is kort van memorie. De boodschappen moeten de consument herhaaldelijk ingepeperd worden. Ondubbelzinnig.
De Nederlander is een schreeuwlelijk geworden. Ik heb niet geroepen naar de vrouwen hoe mooi kleurig hun hoofddoeken waren en ze mijn morgen nog zonniger deden schijnen.
Mijn kunstmatige intelligentie loopt stuk op betonnen beweringen van de commerciële kennisindustrie. Ze hebben het over hersendimensies als aandacht, visuele verwerking, begeerte (in de vormen sexy en aantrekkelijk), verwachte beloning, vertrouwen, walging (pijn) en ik moet hier (pinda)kaas van maken?
Pijn in mijn kop, niet van walging of hersenschudding, maar van de inspanning die het complexe orgaan moet leveren om zichzelf te doorgronden, of de structuur van de wereld, het heelal, de ander. Ik wil niets verliezen, maar interesseert het mij wat er te winnen valt?
Ik bouw een robot die robots kan bouwen, die ooit de mens reconstrueren. Een humanoïde zonder emoties, voor zover deze gebaseerd zijn op of voortkomen uit primitieve functies van het geëvolueerde wezen. Met een andersoortig lichaam een totaal verschillende wijze van bestaan en waarnemen. Denkt en spreekt ie concreet of abstract?
Bomen groeien traag. Oud licht is vaag. Mijn gewicht te gering om iets te betekenen in het tijdruimteweefsel. Je kan het vooralsnog navertellen.
Wat is uw standpunt ten aanzien van 30km-zones? En wat vindt u van fietsen zonder verlichting, of het rijden door rood? Mogen honden op straat kakken, of buren gerucht maken? Belastingontduiking, illegaal downloaden en kopiëren, zwartrijden, winkeldiefstal, drankmisbruik, milieuvervuiling, speculeren, oplichten, liegen en bedriegen, klaplopen?
Wat te doen met hypocrieten, treiteraars, zeikers, demagogen, volksverlakkers, kwakzalvers, goed( )gelovigen, onverantwoordelijken en gewelddadigen?
Ik betaal jullie niets, denk ik, als ik weer diezelfde mensen op televisie zie. Is dat zo? Zelfs als ik niet kijk?
Met thuiswerken en de koop- en bestelcultuur via het internet heb je zo een boel mensen die de deur niet meer uit hoeven. Wel rustig op straat, uiteindelijk. Maar ik moet fietsen (‘van de dokter’)! Kantoortje op een eiland aan de Maas of een huis van geluk op een schier eiland. Want doelloze rondjes, daar ben ik niet van.
Na deze lange intro tot een kort besluit: het originele, al oudere en stiekeme blog met een lange geschiedenis en het uitgeklede, fris gestarte en geopenbaarde blog voor de toekomstmuziek? Een link geplaatst op mijn LinkedIn-pagina, en enkele mensen op de hoogte gesteld, of nog te stellen. Het voelt wat ongemakkelijk, met de billen bloot, want het is makkelijk te keer gaan tegen een klaagmuur zoals dat ouwe blog was, ook al had ik er een gat voor enkelen in gehakt. Tegelijkertijd was kritiek een stimulans om me er niet met een Jantje van Leiden van af te maken. Ben benieuwd of het iets oplevert. Er lijkt me niets zo triest als een blog waarop niemand reageert. (Die oude zag ik meer als een website met voorgekookt stramien om alle shit die ik de moeite waard vond bij elkaar te vegen, mijn eigen on-line galerie en archief.)
Er moet echter ook gewerkt worden aan kaarten en in de toekomstige toren van Babel op Katendrecht. Genoeg te doen en ik vaar er wel bij, merk dat het altijd de beste combi is voor de eigen dadendrang. Als de motor loopt op kruissnelheid, lekker blijven ronken. Je weet immers nooit hoe lang het duurt, wanneer de benzine op is, of je in een file of botsing terecht komt. (Ja, het is lekker tuffen met de oude Volvo.)
Een huiseigenaar die meermaals betrapt is op het telen van wiet in z’n woning, zou hierdoor z’n huis kwijt kunnen raken. Dat is het mirakelse plan van het ministerie van Veiligheid en Justitie, die hiertoe onder een hoedje speelt met hypotheekverleners. Huurders van sociale woningen die deze vergrijpen plegen, kunnen al op straat gezet worden. Gelijkberechtiging? Zit je dan goed in de vrije huursector, of als eigenaar zonder hypotheekschuld?
Geef wiet vrij, alle huizen aan de staat!
Nou vind ik niet dat je ‘grootschalig’ wiet moet verbouwen in een woning, puur voor de handel. Doe dat in een kas of loods. Het kost nogal wat energie en water, geeft stankoverlast en lokt andere, dubieuze, handelingen uit. Maar mag je wijn maken of bier brouwen in je eigen woning en dat verhandelen? Waarschijnlijk net zo min, de vraag is alleen of je er ook je recht op je onroerend goed door kan verspelen. En wat als je illegaal gedownload materiaal te koop aanbiedt? Afsluiten van het internet, of ook je huis uit?
Het roken en verhandelen, ergo het telen van marihuana zou niet verboden moeten zijn. Om te voorkomen dat het dezelfde kant opgaat als met alcohol en tabak, is het adverteren ervoor een zaak van strenge regelgeving, en de handleiding erbij verplicht. Niet aan kids jonger dan zestien, misschien zelfs achttien, of kunnen we er ooit een andere meer medisch onderbouwde norm voor vaststellen?
Er zullen altijd mensen blijven die er niet mee overweg kunnen, drugs, geld, wapens, gemotoriseerde voertuigen, kinderen, het (eigen) leven. Nemen we ze allemaal tegen zichzelf en de maatschappij in bescherming, of is het leven of laten rotten?
Krijg ik gelijk met mijn kijk op het gebruik van de menselijke emotie, gesteund door wetenschappers uit toch niet geheel onverwachte hoek? Ze komen van de TU Delft, doen onderzoek naar kunstmatige intelligentie, of zijn industrieel vormgever.
Het gaat me om wat ze zeggen omtrent de relatie tussen mens en dier of ding, hoe men aldoor een eigen ideaalbeeld projecteert op het andere en er (het hebben van) gevoel aan toedicht.
Vooral als het gaat om de liefde lijkt deze, op het eerste gezicht, nauwelijks anders te zijn, of ze nu gericht is op levende wezens of levenloze zaken. Het grote verschil is uiteindelijk de respons die je kan verwachten op de verklaring van deze passie aan het voorwerp van aanbidding. Alleen totaal verblinden of heel botte koppen weten een volledige afwijzing van hun slachtoffer te negeren, of zijn bereid het ultieme te doen om het lijden te beëindigen. Maar wie (of wat) zwijgt stemt toe?
Het laatste zal (hieromtrent) niet gezegd zijn.
Mijn neef download van alles, programma’s, films, muziek, boeken, zonder ervoor te betalen. Maar het is voor onderzoek, zegt hij. De vraag is of het kan, wat het oplevert, of je er gelukkig van wordt, of wijzer, hoe veel tijd het kost, hoe lang het goed gaat. Het is als de kassakorting en de winkelpas, de spaarzegels, de bonussen; als je niet neemt wat erbij komt, doe je jezelf te kort.
Hoe lang roepen ze al dat er een eind aan komt, ook in dit land? Er worden sites gecensureerd door dns-servers en isp’s knijpen af als het hen uitkomt, maar ontoegankelijk zijn de piraten niet voor de helers. Teken aan de wand is mogelijk wel dat er veel vergaderd wordt hierover achter gesloten deuren. Dat wat er uitlekt stemt niet hoopvol voor onze jonge wetenschapper.
Is er anderzijds sprake van handelsbelangen, zoals we Japan toe blijven staan op walvissen te jagen? De wet wordt snel aangepast in een poging om de herders van de zee, die het opnemen voor de reusachtige zoogdieren en onder Nederlandse vlag varen, aan de ketting te leggen. Kunnen zij ook uitwijken naar IJsland?