handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
Het is een prachtige nacht
Ik heb mijn nagels geknipt
Iets doet het huis kraken
Een schip passeerde ronkend
Je wilt betekenis hebben
maar hebt ’t aan niets te geven
Zo gelukkig dat het niets is
Iets geeft herhaaldelijk signaal
al weet ik niet wat of waar
De tijd kan ook zo om zijn
Hij lag languit in het gras
Hoe zou het met haar zijn?
Het aangewaaide in ogen en oren
verblindt zicht en verdooft horen
Het enige dat vorm is gegeven
is het enorme bord voor de kop
Ik kwam vorige week nog een shape van zogenoemde ‘clearways’ op de Noordzee tegen, die de ‘gaten’ in het oude vss-netwerk opvullen: (rood) gestippeld de oude situatie met de clearways in geel over de huidige vaarwegen.
Niet heel eenvoudig in beeld te brengen; mogelijk moet/kan er een hoop van die gele lijnen nog uit, maar dan is de vraag welke. Bovendien stopt de meeste info op de grens van de Nederlandse EEZ.
Mijn brein in de ruststand? Dagdromen tegen kopzorgen. Op de pijn mediteren, masseren, masturberen? Verzin nog ‘s wat. Schouderkarbonadekankerkeelontstekingskoorts!
Ik zit in de zon, ogen gesloten, hoofd op een harde stenen rand, denk ‘tennisballentijd’ en hoor: een sportvliegtuig ver weg, een hommel nabij, een tram achter, een auto voor, voetstappen enerzijds, stemmen anderzijds, een verkeersvliegtuig over en uit de rust terug naar het scherm ter registratie. Ik zou ‘t ook op een mechanische schrijfmachine hebben kunnen doen, nostalgisch genoeg.
In je troostrijk afleiding gezocht genezing doorstaande, even zweven op Sweet and Dandy van de mijns inziens doorgaans wat melancholiek klinkende Toots en zijn Maytals; een samen te stellen lijst van verzachtende en verstrooiende muziek? Dat is mijn bibliotheek zonder de scherpe brokken die ik nu niet weggeslikt krijg.
Paardebloembladeren uit het gras geplukt voor dankbare konijnen, zwarte aarde plakt onder een vingernagel. Ze schieten er nu op elkaar met pijl en boog. De schedel wordt langzaam voller en drukt de gedachten in een benauwde hoek.
Nou, een hoop ouderwets tekenwerk… gebaseerd op Google maps, bij gebrek aan beter.
Het grappige, of rare, is vooral dat toeval bijna geen neutraal begrip meer kan zijn. Dat zaken samenlopen of -vallen en de kans daarop, daar is genoeg over te zeggen, zelfs te berekenen en aldus te bepalen of het een bijzonderheid betreft. Maar ik hoor bij veel mensen een soort magische of bovennatuurlijke bijklank rond het woord. ‘Dat kan geen toeval zijn’, alsof er een bovennatuurlijke macht in het spel is, of dat het toeval zelf dat aspect van paranormaliteit heeft.
Je kan je verbazen over de postbezorging en constateren dat dergelijke communicatie nooit een stiefkindje is geweest, maar dat het zich heeft verspreid over veel bredere lagen van de bevolking en dat de middelen ertoe iets toegankelijker lijken. Tegen welke prijs echter? We mailen alsof het gratis is, maar betalen bijna gedachteloos elke maand een vast bedrag om in verbinding te kunnen staan met de rest van de wereld. En briefgeheim is niet meer gewaarborgd.
Ik haal mijn geld er wel uit; schrijf meer dan ooit en bekommer me nauwelijks om wie het allemaal onder ogen zou kunnen krijgen, tot op zeker hoogte dan. De Freuds en Jungs van nu kunnen zich uitleven op al die vrijgegeven gedachten en zieleroerselen. Als je ooit naar zo’n knijper wordt doorverwezen heeft ie als ’t goed is je Facebook al gelicht en een prettig dossier samengesteld.
Dat wat ik op mijn scherm krijg, roept bij veel vragen op; ik zie zoveel ‘nieuwe’ lijnen en vlakken en weet niet meer waarop te moeten letten…
Ik verwachtte slechts een aangepaste grens en nu trekt een heel circus binnen. Punt is ook dat er helemaal geen grens in het verdragsgebied was weergegeven in de (oorspronkelijke) ia-Noordzeekaart, alleen de contour van het verdragsgebied. Heb ik iets gemist?
Tering. Wat een werk was dat nog… Geklooi met kleuren (rgb/ro), dat waardeloze bronbestand, andere exportkaders, en de vraag wat nou de aan te houden grens is onder die rode lijn. Toch maar die hap eruit.
Ook nog het vervangende ‘html-plaatje’ aangepast (voor als javascript uit staat) en de legenda een paar pixels marge ‘teruggegeven’ met een niet transparante ondergrond. Deze versie is gebaseerd op die op ons .net staat, met bovengenoemde verschillen.
Als geheel aan te bieden aan de anwb.
Het valt me op: kokos duikt de laatste tijd nadrukkelijk op in drank en suikergoed. Kokos is hip, smakelijk, maar niet per se gezond. Verzadigd vet, weinig vitamines in tegenstelling tot andere vetten en oliën en afkomstig van teelt die mogelijk met name mangrovebossen doet verdwijnen. Het verbruik in het westen is relatief laag, misschien daarom die (poging tot) ophef.
Als ik nog de jonge huishoudkundestudent was geweest, had ik mij in deze tijd bij de Keuringsdienst van Waarde gemeld, maar toen een losbol, nu vastgeroest. En waarom vanavond niet in de tuin gezeten, luisterend naar de vogels? Omdat ze me niks te vertellen hebben, of ik er het oor niet voor, de rust er niet naar, de tijd er niet toe. Kan altijd nog, als je oud bent.
Vannacht om middernacht ga ik naar de hemel staren, kan ik nog zes minuten het ISS volgen (op 81˚ wzw -> o), en major Tom bezingen – het lijkt me wel wat, gewichtloos in een cel rond de aarde draaien en af en toe even afdalen om te kijken of daar alles z’n gangetje gaat. Dit is míjn ruimtestation!
Overdag moest er schaduwrijk gerommeld worden langs de snelwegen in Limburg en serveerde de zon mij extra vitamine D bij een calciumrijke lunch. Is die ster toch ergens goed voor. Autorijden met de ramen open, de airco uitgelaten. Het is even wennen zonder sokken in je schoenen. Kom je nog ’s ergens?
De auto deinde over het donkere, schaars verlichte asfalt
De weg leek eindeloos en verlaten, snelheid telde niet op
Ik zou niet dronken zijn, maar dodelijk vermoeid, als…
Banden op spanning, tank gevuld, alle lampen branden
weer op en neer, vaders zijn zinloze figuren, frank&rijk!
Is dit de dashboardverlichting van de twintigste eeuw?
Als ware ik gegeseld, had ik een juk te dragen gehad
– het kon niet meer zijn dan een vacante vrijheid –
Het zonovergoten genieten van ontlopen verplichtingen
De ziel bloot te leggen bij de oudere van vrouwen
met neus als gereedschap en spreekwoordelijk deel van
alles wat je aanroert, overhoop haalt en besmeurt
Het verleden wordt rijker
door inflatie van het heden
De macht verschuift
maar tiert weelderig
Het leven is niet anders
dan een verstoorde droom
Je kamer ontsnappen
blijkt zo eenvoudig niet
De afgelopen dagen
bewaard in een la
En de jaren gaan
gestapeld in een doos
mijn beltoon inmiddels