Wonderwel

andere regels

Geleerd waar de Duitse en Italiaanse vlag vandaan komen, met dank aan Napoleon, hoe de Notre Dame in de loop der eeuwen is verbouwd en veranderd, dat we een contract hebben met de Russen voor afname van gas; betalen moeten we hoe dan ook, of kunnen we dat in deze omstandigheden gewoon weigeren? Het had zo fijn kunnen zijn, met alle Oost-Europeanen erbij. Maar die hebben we tegen ons in het harnas gejaagd. Zelfingenomen en onszelf verrijkend.

De wereld is rot, alles draait hier om geld. Waarde wordt uitgedrukt in dollars, euro’s, crypto, en die kunnen van de ene op de andere dag waardeloos worden. Ik had nooit iets met geld totdat ik er meer van kreeg en dan ben je deel van het geheel waar het erom draait. Zie daar maar van weg te komen. Je moet meedoen of afhaken; iets er tussenin lijkt niet te werken.

Roeptoeter

weer een ©JR

Om het gekakel enigszins te smoren schreef ik:
de thermostaat in huis op de bgg staat al een tijdje lager (20,5˚C). De 22˚C in het venster van de regelaar is de gemeten temperatuur, niet de ingestelde! Om het nog eens uit te leggen: het is vloerverwarming voor een enorm oppervlak (en massa). Bij een slinger aan de thermostaat (hoger of lager) kan het zo’n vier tot acht uur duren voor er enig effect optreedt, afhankelijk ook van de omstandigheden (buiten temperatuur etc.). Als het bij een evenement, waarbij onze gasten stil zitten, te koud is, kan dat niet gedurende die tijd hersteld worden.
En:
als je weet wat wij aan gas verstoken, kan je nog maar een ding als oplossing zien, nl. van het gas af en (veel beter) gaan isoleren. Gooi dan maar in ‘de groep’ dat we thermostaat op 19˚(of lager) zetten en toets de mening van onze bezoekers (en klanten). (Jas aanhouden.)
Ik geloof niet dat er bij de een meerderheid van het Verhalenhuis hier een oor voor te vinden is; het in de groepsapp erover ronken zal geen effect hebben, aangezien niet een ieder er deel van uitmaakt.

Toegankelijk

Het is koud in het niet geïsoleerde gebouw Diepenveen, behalve op de radiator die ik even opengedraaid had in de ruimte waar de luistervoorstelling over het vergeten bombardement van 1943 wordt afgespeeld. De anderen zijn allemaal in de grote zaal met de fototentoonstelling, bij de bar met de hapjes en drankjes.

Verlangen naar het einde, wachten op het slot; we hebben mooie oude sleutels, van Lips. De mijne is nog niet gebroken. Moe na de lange dag, de lange weg incluis de gesloten brug, en de kou, net voor de winterse neerslag terug thuis. nog even acclimatiseren en opwarmen alvorens de nacht in te gaan, die een nieuwe dag brengt.

De ellende bestaat al zo lang en we sloten onze ogen ervoor, omdat we er geen last van hadden. En nu kraaien we onze onschuld, onze onwetendheid, en onze onmacht, omdat het ons raakt in onze rust, vrijheid en portemonnee. Ik bespaar op benzine, maar draai af en toe het gas open om het niet al te koud te hebben.

Opbouwend

zondag

Camus: nihilisme is intelligentie zonder liefde, en een rebel keert zich tegen grote idealen waaraan de mens ondergeschikt is, is dus geen revolutionair die strijd voor zo’n idee. (En nee, Bowie zingt niet over zo’n figuur, en ik ben er als zodanig niet al te bewust mee bezig geweest.) Waarom is de aard en daarom de wereld van mensen zo kut, terwijl ze ook alleen maar mooie dingen zouden kunnen doen? 

Een achturige werkdag verdeeld over twaalf uur; geen betaalde pauzes. Alles op het scherm en aan de telefoon; dtp- en tekenwerk waar je je kop bij moet houden. Aangeleverde dat in tekst, spreadsheet, en gis-data. Of je morgen in de Tweebosbuurt sloophout wil komen keuren voor hergebruik. En wanneer kan ik de rest van de dingen doen? Het weer wordt er voorlopig niet beter op. 

Verantwoordelijkheid

Je hebt het voor alles wat je doet, waar je aan denkt, waar je naar kijkt en luistert, wat je eet en drinkt, en wat je uitkraamt. Ook al zijn we ons brein in bepaalde of alle toestanden en omstandigheden niet de baas en wek je alleen de schijn in controle te zijn.

Zo luisterden we naar muziek, Hans, zo lulden we uren door, Luc, weet je nog, Joop? Onze band, voor en na buiten de cluppies, vele jaren terug. Plato, Jezus, Mohammed, en Poetin zien met verachting op ons neer. Je wilt gewoon met je bloed broeders zijn.

We gooien niet alles in deze brave etalage, we stellen prijs op onze discretie, de persoonlijke levenssfeer en wetenschap van de onmogelijkheid om het eigen zijn de ander te doen ervaren – je moet niet alles wat je denkt zeggen en schrijven.

Tonen

simsim

Inpoet

Ik had die ochtend iemand nog verteld dat ze met de glasvezelvoorziening opgehouden waren aan de andere kant van de brug, toen ik ’s middags ze in het dorp aan het graven zag en de gekleurde kabels herkende van de provider. Bij de post kwam later die dag berichtgeving met informatie over de aanleg.

Terug van de Kaap, alwaar ik de nodige problemen kon oplossen en een tweede lampenrail heb gemonteerd. Vergeten het plaatje. Vertelden ze me ook niets over de gewenste donatieknop voor Oekraïne in de kassa. Meer voor donderdag. Morgen eerst stemmen.

Generaal, overal, algemeen. En dan denk je dat een bom erop een opluchting zou zijn, als iedereen in de schuilkelders zit. Hopelijk hebben we die voldoende. Ik vlucht het oorlogsgebied uit. Het gaat alleen nog maar over geweld. Het was zo lang al weer ver van ons vandaan. Hoe meer ze feesten, hoe somberder je wordt Er is er maar een die de kantjes er vanaf loopt. Vanaf de zijlijn, doen alsof je de anderen gadeslaat, ze tracht te doorgronden en in rake observaties te beschrijven. Maar ook daar laat je het bij.

ruzie

Knisperden

De nacht in met discussies over boosdoeners, vingerwijzers, boterhoofden, respectloze en verdwaasde moeders, Philip K. Dick, H.G. Wells, en een lijst van ondergewaardeerde personen in de geschiedenis, en via Salièri en de film over Mozart, vervolgens die over Michiel de Ruijter, uitmondend in een artikel over de ontwikkeling van kanonnen in oorlogsschepen en die van de projectielen die ze afvuurden, van kogels tot granaten, om te eindigen met de vaker gemaakte vaststelling dat veel menselijk vernuft wordt gestoken in het elkaar uitroeien, of andere onzinnige zaken.

&vogel

Omgevallen

Bij bosjes gaan ze, de mensen van Belvedere, maar een harde kern staat nog overeind. Morgen weer een dag… En dan moeten ze mij maar eens duidelijk maken wat het verhalenhuis met kringloop uit te staan heeft, anders dan dat we nergens heen in cirkels lopen. Circulair is de Kaap bij lange na niet.

Snoeihard

Er wordt nog steeds veel gegraven langs de Maas naar zand en grind zie ik aan de nieuwe topkaarten. Even een rondje maken langs de velden? Wachten op verbinding. Alsof ik zo mijn plicht heb gedaan door interesse te tonen. De pensionado’s die nog niet op vakantie kunnen en ik niet met ze mee.
Wijsheden vandaag: zonder verleden, zonder herinneringen, heb je geen (idee van of over de) toekomst en als vrienden werkelijk ontmoeten zijn woorden niet nodig. Het zijn waarheden als een koe en letterlijk en figuurlijk nietszeggend. Eentje van mijzelf: het zal allemaal wel waar zijn, of net als alles ook volkomen zinloos.

Het is niet erg dat je leven zuigt, zolang je het maar niet weet.
Je raakt niet uitgepraat; al gauw luistert er niemand meer.
In de stilte hoor je de reikwijdte van de verbeelding.

Boulevez

Loodslab

Wachten op opklaringen in mijn hoofd en buiten. Het waait ook nog stevig. Gebeld worden op het moment dat je wilt vertrekken over een geconstateerde lekkage in het gastenverblijf. Een fijn vooruitzicht. Ik kon de loodslab nog provisorisch terug over de pannen en onder de flens van het dakraam buigen, staande in de opening op een trapleer. Met tape de gaten en kieren enigszins afgedekt zodra het even droog was. Hoe (lang) houdt dit?

Een flinke offerte maken, zestig euro per uur en dan drie uur rekenen exclusief materiaalkosten? Ook andere specialistische klussen in de technische ondersteuning op waarde schatten met eenzelfde uurtarief? Je verder bekwamen in de geluidstechniek? Misschien nog wel het leukste van alles. Kan je te rade gaan bij de zoon voor de finesses van opnames maken en audio bewerken, ter meerdere eer en glorie van de eigen klanken.

Samen keken we gisteravond naar Lubach; hij even uit de stress van het niet naar zijn zin functionerende Logic en ik om bij te komen van het werk, de drukte, de waan van de dag. Ok met het eerste satirische deel over de conflicten en misstanden in de wereld en kritisch op het ‘gezellige’ iets te familiaire tweede deel, waarbij naar onze mening de verkeerde persoon als beste acteur van Nederland werd genoemd; dat is toch niemand anders dan Pierre Bokma!?

Cameleo5000exe