Het valt me op: kokos duikt de laatste tijd nadrukkelijk op in drank en suikergoed. Kokos is hip, smakelijk, maar niet per se gezond. Verzadigd vet, weinig vitamines in tegenstelling tot andere vetten en oliën en afkomstig van teelt die mogelijk met name mangrovebossen doet verdwijnen. Het verbruik in het westen is relatief laag, misschien daarom die (poging tot) ophef.
Als ik nog de jonge huishoudkundestudent was geweest, had ik mij in deze tijd bij de Keuringsdienst van Waarde gemeld, maar toen een losbol, nu vastgeroest. En waarom vanavond niet in de tuin gezeten, luisterend naar de vogels? Omdat ze me niks te vertellen hebben, of ik er het oor niet voor, de rust er niet naar, de tijd er niet toe. Kan altijd nog, als je oud bent.
Vannacht om middernacht ga ik naar de hemel staren, kan ik nog zes minuten het ISS volgen (op 81˚ wzw -> o), en major Tom bezingen – het lijkt me wel wat, gewichtloos in een cel rond de aarde draaien en af en toe even afdalen om te kijken of daar alles z’n gangetje gaat. Dit is míjn ruimtestation!
Overdag moest er schaduwrijk gerommeld worden langs de snelwegen in Limburg en serveerde de zon mij extra vitamine D bij een calciumrijke lunch. Is die ster toch ergens goed voor. Autorijden met de ramen open, de airco uitgelaten. Het is even wennen zonder sokken in je schoenen. Kom je nog ’s ergens?
