handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
We zitten niet stil, wel samen om en aan (de) tafel. Anderen lopen veel minder hard, voor ons in ieder geval. ‘Komt goed’, roepen we hardop, maar we zijn toe aan meer tijd en ruimte voor alles en iedereen.
Wind, koude en regen buiten houden; stilte, warmte en licht binnen.
We draaien door, al dan niet kalm en bedaard, routineus balancerend, klappen ontwijkend of opvangend, soms kan je niet beter dan je best doen. De zon scheen, maar het is al vroeg donker.
Ze dansen en zingen, eten en drinken, we dragen aan en ruimen af. Het zou zomaar kunnen dat we achterlopen, terrein verliezen, de boot missen. Zitten we hier met de oude troep, verstoft in oude verhalen en voorbije beelden.
Interne verhuizingen, het verplaatsen van de zooi, het rangschikken der dingen. We hebben meer dan we weten, ook aan ruimte. De oude Elenbaas kijkt toe.
De vaatwasmachine is professioneel schoongemaakt; het mag wat kosten, glanzende glazen! Gisteren gebeld, vandaag gesteld. Uitbetaling in pijn en moeite.
We gaan tot aan de rand, van het raamkozijn, van de dag en van de wijk. Voorspoedig naar midwinter en door in een nieuw decennium. Het zou mee kunnen vallen.
Onder de vlag van Jazz International Festival Rotterdam speelde trompettist Eric Vloeimans met gitarist Jorrit Westerhof en cellist Jörg Brinkmann in het Verhalenhuis Belvédère een set van tien nummers, grotendeels speciaal voor deze gelegenheid geschreven.
Daarbij sprong het onder invloed van Westerhof herschreven stuk MoMu #9 er uit, teruggebracht van twee pagina’s naar één, aldus de componist. Het was niet verkeerd, maar ook niet al te verrassend.
Patricio Wang vertelde zijn verhaal in onze Volkskeuken in samenhang met de ontwikkeling van de muziek in Chili sinds de roerige jaren zeventig, zijn komst naar Europa, de ontmoeting met de moderne Nederlandse gecomponeerde muziek, met beelden en klanken van zijn leven en muzikale vrienden.
Wij haalden alles uit de kast om het te verwerken en vast te leggen; de oude mengtafel heeft ons niet in de steek gelaten, of erheen laten vallen, maar het had zomaar anders kunnen zijn. Niet alleen voor de show hebben we onze condensatormicrofoons opgesteld.
Simón Bolívar, Simón
Caraqueño americano
El suelo venezolano
Le dio la fuerza a tu voz
Simón Bolívar, Simón
Nació de tu Venezuela
Y por todo el tiempo vuela
Como candela tu voz
Como candela que va
Señalando un rumbo cierto
En este suelo cubierto
De muertos con dignidad
Simón bolívar, Simón
Revivido en las memorias
Que abrió otro tiempo la historia
Te espera el tiempo Simón
Simón Bolívar, razón
Razón del pueblo profunda
Antes que todo se hunda
Vamos de nuevo Simón
Simón Bolívar, Simón
En el sur la voz amiga
Es la voz de José Artigas
Que también tenía razón
Rubén Lena, Isidro Contreras
Een zaal overvol enthousiaste studenten die allemaal de Oostenrijkse topontwerper Stefan Sagmeister wilden zien en horen. Hij had een prachtige performance, maar vindt ie nou dat art en design uiteindelijk toch niet verschillen in bruikbaarheid en nut?
Wij gooiden alle deuren open voor de verregende toeloop in een huis waar je ook niks mag, aldus de bebierde blaag eerder die dag in onze afgeladen expositieruimte, waar we even vreesden voor de veiligheid van de tentoon gestelde werken.
Wij maakten ons niet minder druk om de veiligheid, gezondheid en het welbevinden van de honderden gasten in het oude pand deze dag, want is zelfs deze toch al bevoorrechte jeugd een garantie voor de toekomst, of misschien ook, net als de voorgaande generaties, een verdergaande belasting van de planeet?
Niet echt, echt niet; de Grande Dame van de Arabische zang is allang gepasseerd, maar beslist niet passé, dus een beetje in de sfeer van Duizend-en-twee-nachten konden onze bendeleden luisteren naar een fraaie tentoonstelling.
Het diner had verder weinig van de goede mediterrane keuken; misschien had de Egyptische kokkin niet haar dag. Het overheerlijke toetje van Marokkaanse hand was echter niet te versmaden, dus sloten we de avond goed af.
Er zat ei in de tomatensoep, in de tomatensalade en in de koek, maar vooraf hadden we Marokkaanse thee en ook Marokkaanse koekjes als nagerecht. Nu weten we alles* van dit feest, dat plaatsvindt bij de ‘volste’ maan van het jaar.
*) Het midherfstfestival (ook wel Chinees Maanfeest genoemd) is een Oost-Aziatisch feest dat op de vijftiende van de achtste maand van de Chinese kalender wordt gehouden. Het wordt vooral gevierd in Volksrepubliek China, Taiwan, Hongkong, Macau, Noord-Korea, Zuid-Korea, Vietnam, Japan en gebieden waar migranten oorspronkelijk uit deze landen kwamen.
Het feest bestaat al drieduizend jaar, dus men begon het al vanaf de Zhou-dynastie te vieren. Toen werd het voor het eerst vermeld in de confucianistische boeken Riten van Zhou/Zhou Li en Optekeningen over de riten/Li Ji.
Aan het einde van de Yuan-dynastie stopten Chinezen briefjes in maancakes om elkaar te vertellen wanneer ze de Mongoolse Yuan-dynastie omver zouden werpen. Het was bedacht door Liu Bowen uit Zhejiang, adviseur van de Chinese rebel Zhu Yuanzhang. Op het briefje stond vermeld: “Op de vijftiende van de achtste maand gaan we de Mongolen doden / 八月十五殺韃子”. De Mongolen werden met succes omvergeworpen en er kwam weer een nieuwe Han-Chinese dynastie, de Ming-dynastie. Zhu Yuanzhang werd de eerste keizer en de grondlegger van deze dynastie.
Bron: Wikipedia
De zoveelste editie van al rewaq in het Verhalenhuis, volle bak, met film, poëzie, muziek en lekker eten. Er wordt natuurlijk heel wat afgepraat.
Rosh Abdelfatah had een korte experimentele en komische film uitgezocht, Hair: the story of Grass van Maha Al-Saati, die vooral zijn landgenoten wist te amuseren, en Zohor Al Masry deed met veel plezier een voordracht, die niet iedereen wist te volgen.
De opening van een nieuwe tentoonstelling en een nieuw seizoen in Belvedere werd een warmbloedig feest voor alle zintuigen, met optredens van Linda Malherbe, Gabby Bakker en Alexandra van Dongen, Arie van de Krogt, DJ Blue Flamingo en Abasar Hamid. Linda introduceerde de kunstenaars in de tentoonstelling, met name Kees van Dongen, Alexandra had een geheimzinnige Marokkaanse vaas ontvangen en Gabby speelde uit het leven dan Dolly van Dongen (dochter van), Arie zong nog ‘s hartstochtelijk over Tuschinski, Rotterdam, het broekie van Jantje, en de zon, en Soedanees Abasar vanuit zijn bekendheid met Egypte en Marokko, de thuislanden van beide koks van de avond, Randa Eltery en Someja Jihate. Met de opzwepende muziek van Blue Flamingo dansten we de derde nacht in.