Een dag vliegt

Voor een one night stand Tuschinski in the picture op het stadhuis voor een zooi hotemetoten en daar is een hoop werk in gaan zitten. Een steentje eraan bijgedragen, dat scheelt wat nachtrust. Het was goed toeven evenwel in de a-koestische hallen van het oude gebouw met z’n opgekalefaterde voorkomen.

Max Gerschtanowitz spreekt

Uit een film over Tuschinski door Simon van Collem en Henk Onrust moest nog een fragment gelicht worden en een black hole in de oorspronkelijke vhs-band gefikst, wat een piece of cake was met een simpel programma als Apple’s iMovie.
Ik had ook een still kunnen gebruiken of een langer fragment met een min of meer op de cadans bewegende mond, maar dit was het snelst te bewerkstelligen. Worden we er niet op afgerekend door al die kritische bezoekers morgenavond?

Huwelijk’s feest

Foto: Joop Reijngoud

Een choepa, traditionele Joodse bruiloft, in het park en de wind, op het van hondenpoep ontdane grasveld, met rabbi, voorzanger, geloften, rituelen, baldakijn, honderd klapstoelen en even zovele gasten, microfoons, luidsprekers, een mixer en tientallen meters verlengsnoer en vervolgens drinken, eten en dansen terug binnen, waar Gilad Nezer op zijn keyboard, ondersteund door gitarist en drummer, de ruimte vulde met traditionele liederen in een (niet al te) hedendaags jasje.

Jerusalaim zal het wellicht heten…
meezingen met Hava nagila – helemaal graag gedaan

Mabroek

De viering van vijftig jaar Marokkaanse migratie met theater, dans, muziek, eten en drinken, en een luistervoorstelling in vier delen van Verhalenhuis Belvedere met migratieverhalen van verschillende generaties Marokkanen (in de kleine zaal).

Bij Turks restaurant Sultan kan je heerlijk eten en drinken, in goed gezelschap, voor een goede prijs met uitstekende bediening. Deze reclameboodschap gaat me niets opleveren; het plezier is al genoten, de rekening betaald. De gemeente Rotterdam vangt een record aan parkeergeld ten behoeve van drie auto’s.

Multi multi

klaar voor de avond…

In het kader van North Sea Around Town Paulo Bouwman als hoofdgast in het Verhalenhuis. Hij presenteerde een muzikale Volkskeuken met het verhaal van de Trans Atlantische Verbinding tussen West-Afrika, Brazilië, Portugal en Cabo Verde. Gastkok was Marciana Ignacio da Silva (Rotterdam/Cabo Verde) met een Kaapverdische cachupa van bonen, cassave en bakbanaan.

foto: Joop Reijngoud

Het podium in het midden van de zaal, de gasten er omheen, alle ingangen van het mengpaneel in gebruik, elk kanaal nauwkeurig afgesteld op volume, hoeveelheid galm en weergave op de monitoren. En dan moet het in evenwicht zijn.

Brazilian, helaas een phone-opname, omdat een filmer de soundboard- uitgangen in gebruik had

Koriander, koriander!

De bladeren hebben voor sommige mensen een lichte zeepsmaak, voor anderen lijkt de smaak op die van peterselie, maar met meer citroeninvloeden. Het kruid kan echter ook als afstotend ervaren worden, en het eten zelfs in zeer kleine hoeveelheden volslagen verpesten. Hoe dat komt is vooralsnog onbekend, maar het vermoeden bestaat dat er een genetische component is die hierbij een rol speelt.
Bron: Wikipedia

Meerdere onderzoeken lijken deze bewering te ondersteunen. Een van die studies onderzocht meer dan 50.000 mensen en concludeerde dat de mensen met een aversie tegen koriander een genetische variatie hadden, die vooral bij mensen van Europese afkomst wordt waargenomen.
Ander onderzoek toonde aan dat 21 procent van de Oost-Aziaten, 17 procent van de mensen van Afrikaanse afkomst en 17 procent van de blanken een hekel heeft aan koriander. In deze keukens wordt koriander dan ook niet vaak gebruikt. In landen waar wel veel koriander gegeten wordt, ligt het aantal koriander-haters dan ook veel lager. Slechts 7 procent van de Zuid-Aziaten, 4 procent van de Latijns-Amerikanen en 3 procent van de mensen uit het Midden-Oosten heeft een aversie tegen koriander. Dit zou kunnen betekenen dat het vaker eten van koriander, zou kunnen leiden tot het waarderen van het kruid.
Een genetische studie van 30.000 mensen onderschrijft echter ook dat DNA een grote rol speelt in het wel of niet lusten van koriander. Hierbij werden 2 genetische varianten geïdentificeerd, maar de meest voorkomende variant is een gen, genaamd OR6A2, dat betrokken is bij het ervaren van geuren. Deze gen zorgt ervoor dat je vooral de stof aldehyden, dat in koriander aanwezig is, ruikt en de stof dodecanal niet waarneemt. Dodecanal is juist de stof die koriander zijn aangename geur geeft.
Bron: 24kitchen

Foto: Joop Reijngoud
Alexander Oliver leest Joseph Brodsky: ‘May 24, 1980’
Het New European Ensemble oefent vooruit… Exile
filmpies op Vimeo is het devies, beter dataverkeer, maar wat lelijk die betiteling…

India

foto: Joop Reijngoud
Magma Project: Juliano Abramovay – ud/guitar, Tarang Poddar – tabla/vocals, Angelo Ursini – flutes
Tarang explains…

Op een (op z’n kant gelegde) sokkel van 30 hoog bij 50 breed en 80 lang heeft ie net genoeg zitruimte met de tablas voor zich; de gitaar helaas niet over de installatie versterkt, waardoor ie in de opname verdwijnt. Ook de oud werd nog ter hand genomen en de fluitist speelde een stuk op de ‘been’ (slangenbezweerdersfluit).

foto: Joop Reijngoud

Wat weten wij van India? De beeldvorming gaat al gauw mank met de vertellingen van gastvrouw Asha Kowtel, die drie maanden in Nederland is in het kader van het wereldwijde Shelter City Project, dat in Nederland in elf steden tijdelijke opvang, trainingen en veiligheid biedt aan internationale mensenrechtenverdedigers die in hun thuisland vaak in gevaarlijke situaties verkeren. Ze strijdt in India voor mensenrechten van vrouwen die buiten het kastenstelsel vallen, de Dalit, of onaanraakbaren, zij die het vuile werk doen (zoals slachten en leerlooien) en vaak slachtoffer zijn van geweld.

Catch-22

De zoveelste al rewaq als afsluiting van een week, een seizoen, een leven. Het is geen vaderdag. We gaan op sleetse zolen het karrenspoor af. Het licht komt horizontaal binnen. Is het geen kippenvel, dan is het jeuk. De taal die ons moet binden in de spraakverwarring. Er is ruimte voor eigen opvatting en inbreng.

Adnan zingt met Esanne Rambags & Maryana Golovchenko

iCorny

Paraguayaanse harp, Argentijnse gitaar, Equadoraanse keuken, Chileense kunstenaar

De week zit erop, we hebben het geklaard, een internationaal congres mede georganiseerd en voorzien van eten, drinken, muziek, film, poëzie, en verhalen.
Maanden werk, alles bij elkaar, tussen overige bedrijven door, gedoe, geruzie, hoofdpijn, vermoeidheid, en ander ongenoegen, maar het team staat als een verhalenhuis.

De zon schijnt geregeld
We dansen de warme nacht
en een volgende maand in

Ziya Ertekin, alias DJ Blue Flamingo, sluit af met een innemend slaaplied

Horen & zien

Iraanse hardrocker Nikan Khosravi had als boodschap dat je je kleinkinderen met trots moet kunnen vertellen waar je stond tijdens de revolutie…

Hartog-Elenbaashuis

Een gedeelde illusie is een halve waarheid; een gedeelde waarheid is uiteindelijk een illusie. Beelden, klanken en verhalen zijn van het leven hier bewaard gebleven en vorm gegeven. Het is een wereld met eigen waarden, maar denk ook aan andere huizen, de mensen die je tegenkomt op straat, waarvan sommigen te benijden lijken te zijn, niet om meer dan wat af te lezen is aan hun wijze van staan en bewegen.

De oude vrienden spelen voor Klaas Gubbels die jarig was; zijn lijn was de fijnste?