Nog geen verbetering

Een QuickTime™-animatie uit 1996 en de oorspronkelijke compusitie was van 1995; de remix heeft een vitaminetekort, maar is vrij van de onzinnige tekstuele toevoegingen aan het origineel: stadswals.

Om niets

John Philip Sousa op de synthesizer; Piet Karelsen* in de bocht, de Washington Post voor laaggeletterden? Het apparaat weer aan de praat zien te krijgen.

*) Europeanen zijn bijna allemaal nazaten van grote Karel.

 

Boekhouding

Energie besparen kost tijd; snel leven, veel doen verslindt brandstoffen. En die luxe, rijke wereld gunt ons ook een opgerekt bestaan daarin. Fysieke inspanning die niets oplevert behalve dat. Veel laten en je houdt toch tijd over.
Het is maar waarmee je het geld ervoor verdient. Als je het verdient. Volstaat spaarzaamheid, of slechts een totale inzet voor het grotere goed? Kan je een leven (of wat) verspillen aan een verkeerd inzicht. Iets er tussenin en je hebt voortdurend af te wegen wat je het beste lijkt, afhankelijk van de omstandigheden, de vooruitzichten, de ervaringen.
Ik heb mijn verontschuldigingen gesorteerd naast de voornemens, de balans niet opgemaakt. Een vlucht- of rampenplan dat steek houdt ligt niet op de plank, in de kast vol doemscenario’s. Geen verhalen die ik zelf had kunnen bedenken, maar schrikbeelden op basis van voorspellingen vanuit min of meer wetenschappelijke waarnemingen. Valt niet mee.
Leven met de dag, het weer dat uitnodigt buiten te zijn, bezig met het onvermijdelijke en het al te verleidelijke, totdat het hout splintert onder je kont, het bloed niet meer stroomt naar waar het wezen moet, en het eigenlijk allemaal wel doordacht is.

Gatenkaas

Intussen doorgaand bezig met kaart-o-grafie, voor deze(n) en gene(n); voor die groene gidsen ben ik inmiddels wel zo’n beetje klaar. Niet al te veel origineel werk van mij bij; aangeleverde materialen en dan nauwkeurig de data op plaats en de route er netjes intekenen. Moet je Rotterdam zo zien(?): nee, toch!?

Goede groene gids

Opruiming

en ik zeg
dat er te veel aan voeten wordt gezaagd en met data geschoven 

en men beter allemaal met list en bedrog zoveel mogelijk binnen haalt
opdat de koek snel op is en verdeeld en de rust hier wederkeert

 

(geluid hierbij uit “kameleo” een uit 2008 ruim 14 minuten durende improvisatie met de ‘softsynth’ Cameleon 5000, waarvan het enorme potentieel nog te exploreren valt)

Wandelman

Getracht de minidiscrecorder terug aan de praat te krijgen met de op de kopfoon geplaatste microfoons, zoals ik die voorheen gebruikt had, tot enkele jaren voor ‘t laatst en met name elf jaar geleden, toen ik opnames maakte voor de cd-rom bij het boek Havenkwartier – Rotterdam/Porto*.
Een van de twee werkt niet meer, met slechts gekraak op het andere spoor tot gevolg. Het bestand in tweeën geknipt en de monosporen naast elkaar gezet. Het geluid uit de tuin, of vanaf de zolder over de dijk? Ik vind het toch rustgevend.

*) Omvangrijk fotoboek waarin Rotterdam en Porto als culturele hoofdsteden tegen elkaar worden afgewogen. De uitgave is rijk geillustreerd met foto’s van Maarten Laupman, Jan Luitjes en Joop Reyngoud en bevat teksten van onder meer Marcel Moring, H.J.A. Hofland, Portugese auteurs en de beide burgemeesters. Gevat in een harde kaft is het een typisch promotieboek voor de steden. Behalve de havens, monumenten en stadsgezichten is er ruime aandacht voor het dagelijkse leven in de volkswijken van Rotterdam en Porto. In parallelle fotorijmen worden de markten, de bruggen, de voetbalsupporters en het recreeren met elkaar vergeleken. De meeste foto’s zijn anekdotisch en tonen een hang naar nostalgie. Er zijn weinig hoogstandjes van architectuurfotografie en de havens blijven ondanks de titel opvallend buiten beeld. De bijgevoegde cd-rom bevat plattegronden van Porto en Rotterdam, waarop de monumenten en de plekken waar de foto’s zijn gemaakt, staan aangegeven.
(Biblion recensie, Drs. R. Suermondt)

Naamloos

Ik sprak mijn dode vriend
we zaten zo dicht op elkaar
we hadden kunnen fluisteren
Hij had toekomstplannen
maar toen ik hem vroeg
hoe het met hem ging
zei hij dat ie stervende was
Ik moest onbedaarlijk huilen
en vertelde dat steeds te doen
wanneer ik aan hem dacht

Treuren om de dood
door velen reeds gedaan
heeft nog nooit geholpen
Zelfs ‘t niets zal vergaan