handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
In een duistere hoek van het verhalenhuis zangerige woorden van Paul Middellijn begeleid door Marlies du Mosch, waar de sterke lampen nog in de kast liggen en de armaturen naar het plafond staren.
Et moi, moi qui étais le plus fier
Moi, moi je me prenais pour moi
Jacques Brel (Les Bourgeois)
Marlon’s doorrookte stem; daar kan geen vrouw tegenop, overheen, ook al hebben ze het podium en de tranen.
De verwarming lager zetten zou geen soulaas bieden; gezamenlijk hielden we de temperatuur boven de ingestelde 21˚C. Af en toe de deur open, vesten aan en weer uit.
De mensen praten veel en luid, de lucht trilt, oren gonzen, broeikaseffect, ventilatoren draaien, om het hardst, hoger, voller, dorstiger, de omzet stijgt.
Was er zo meer theater en drama om de voorstelling heen? Als een volleerd toneelspeler schuiven door de coulissen. De kassa klopt niet als een hart.
iedereen is gelijk in een boot vol vluchtelingen, maar heten wij welkom als de zee? het is goed dat je nooit uitgesproken bent. sommigen vol, anderen hol.
niet alle dromen waar willen maken. potato salad.
Dennis Winter, met ensemble Agartha, speelde werken van zijn laatste cd, vertelde zijn levensverhaal in de Volkskeuken, waarbij Joany Muskiet de Surinaamse maaltijd verzorgde met gepekelde vis, wij de beelden van zijn visuele werken nog even snel in een diavertoning propten en daarbij de instelling hadden op in de breedte uitvullen, alsof het zo hoorde, en vergat Dennis tenslotte zijn telefoon, die nog aan mijn lader lag en hij rond middernacht bij ons kwam ophalen, terwijl wij het hadden over de zin en onzin van zomer- en wintertijd.
De stroopwafels in huis! Zien er niet meer zo vers uit, maar ze smaken nog goed! Stofzuigen is mijn ideaal, stofzuigen is ‘t helemaal! Voor de verjaardag van Wim, en er zijn er niet veel meer, Wimmen, werd ook nog gesteld. Een van de vele Nederlandse namen die uit de top duizend(!) zijn verdwenen.
Zondagochtend spelen ze in het Openluchtmuseum op de radio bij OVT, met een aantal op historische gebeurtenissen gemaakte liederen, waarvan echter de clou, zo stelde zanger Wim Kerkhof, zal ontbreken, omdat ze niet langer dan anderhalve minuut per nummer krijgen. Wij kregen de doorwrochte teksten helemaal. Hier konden ze tot het uiterste gaan, lekker lang en hard.
Hoe verder van Dordt, hoe rotter het woord? Verhalenhuisgenoten!
We groeien in vele opzichten en houden nog niet op. Blij als kinderen en even wijs als ouder? Een voortduren wisselende kijk op de wereld.
© Busdom 2005
Heb ik mij toch behoorlijk asociaal gedragen op zijn verjaardag? Was ‘t nou avontuurlijk om midden in de nacht over de provinciale weg naar Rotterdam terug te scheuren? Moet ik mij ter ere van Hans een snor en sikkie aanmeten? Waarom niet zijn muziek gedraaid? Hoe kon ik die cassette nou vergeten? Wie van de aanwezige vrouwen heb ik het zwaarst gewogen? Is het toeval wederom niet serieus genomen? Heb ik te doen gebruikelijk vele kansen gemist? Zat mijn haar goed?
Iedereen leek onder de pannen; ik was er voor de techniek, even niet en te veel. Aangeschoten door virus en alcohol, warmte en vermoeidheid. Herinneren is niet het leven. Mir ist egal, maintenant. Goede raad die niet op te volgen viel.