Categorie: arbeid

Ik had de mail gelezen, aldaar, maar heb ‘m niet meer, hier, dus weet ik alleen nog dat ie er vandaag niet zou zijn, wat echter ook gebleken is, althans totdat ik het voor gezien hield. Kan nog melden dat het verhaal van die draadloze schakelaars van de baan is; als je erover doorzeurt kan er toch een hoop meer, maar dat weet jij ook wel. Deze doet ’t nu echt. Elke ruimte apart met een door ons gewenste knop; zo is ’t maar net, yes! Ik ga het zo tijdelijk maken als ’t kan.

Het is toch weer een maand van je leven geweest; hoe jij de wereld en jezelf beleefd is wezenlijk. Be there! (Dit is ’t meest opbeurende dat ik weet op te brengen! Vol van genade.)
Het fietsonderhoud is een gesel en in het groen poepen de honden; met de warmte meurt het mee. Ik kom niet daar waar geen honden wonen de laatste tijd, niet buiten de stad zelfs. Het is fijn de zomer, al bederft alles sneller en zijn muggen en vlooien talrijker en beziger dan de bijen.
Is mijn thuis de hemel en zo de meest vervelende plaats, saai en vertrouwd? In ben verder weinig hier gedurende reguliere werkdagen. Zalig zijn de armen van geest, toch?

Ik heb de tekening een beetje op de gok gemaakt, omdat ik het briefje met de maten kwijt ben. Wellicht is het genoeg voor een indicatie van de kosten; mogelijk met aanvullingen. Die 86 cm hoogte is de minimale hoogte die onder het aanrecht nodig is om er de huidige koelkast onder te kunnen plaatsen. Dus onder het blad met draagconstructie. De koelwerkbank is lager (inclusief bovenblad), dus die kan er dan sowieso onder. Men heeft ’t liefst verstelbare planken en in de toekomst zou er ook een wat professionelere koelkast moeten komen, waar wat meer in kan. Er is daar ruimte voor een wat bredere in ieder geval.

Ik merkte vandaag dat de communicatie met betrekking tot onze gastschrijver nog enigszins te wensen overlaat. Pas heden wist ik dat ie al weer een week van huis is; op zich geen punt, maar kennelijk is ‘t anderen ook ontgaan. Ik kwam slechts de goten inspecteren en trof er open deuren en ramen, (aangevreten) vuilniszakken op het terras, een hoop blaadjes op de vloer, de cv niet op een vakantieprogramma – dat is dan wel mijn ding – en beneden in de hal zijn post en krantjes over de vloer achter de voordeur. Dit kan dus anders! Het is praktisch als we (ongeveer/precies) zijn vertrek- en aankomstdatum weten, wanneer hij voor langere periodes van huis is.

Linda vroeg laatst nog of de prijs van de boxen zo hoog was omdat ze wit zijn, maar de kosten met deze kleur zitten toch vooral in de tijd van levering, lijkt het. Een erg geschikte foto heb ik niet bij de hand, maar deze van Joop kan ’t wel enigszins duiden. Boven de afzuigkap moet ie komen te hangen, aan de ombouw van het afzuigkanaal (dat aan de uitbouw van de tussenverdieping aldaar hangt). Rechtop aan de wand dus, net zoals op de ander plaatsen, denk ik. Ik weet niet of er daar hout achter zit en of ’t enkel of dubbel gips is, maar daar komen we (dan) wel achter.

Om misverstanden te voorkomen: ik ben er niet bij, morgen om acht uur in de Atjehstraat. Redenen te over: het is me te vroeg, ik moet de auto naar de garage brengen, we hebben een deadline voor de Tweede Kamer, ik moet naar de tandarts vanwege een gebroken kies, ik heb weinig zicht en zeggenschap op wat er bewaard moet blijven, en last but not least heb ik een afkeer van deze lokatie.

Ik heb niet veel gezegd, ‘n beetje vluchtig over de dingen die mis zijn gegaan. Ik ben goed bezig, toch? Ik sleep aan, de nodige voorraden, de te gebruiken spullen, hout, machines, karren en ‘s avonds de woorden, zinnen, leestekens, strofen en titels. Het hoofd is er vol van.

vandaag hebben we de vloer opengemaakt en volgestopt met isolatiemateriaal; al dat ouwe glaswol weg. goed dichtgeschroefd en waar nodig extra ondersteuning gegeven. het gat bij de schacht is gesloten. klaar voor de volgende fase, de wanden, en hopen dat de elektriciën weldra de handschoen oppakt.
de koning te rijk, da’s een feit.

Ruim twintig maanden heeft het geduurd voordat het zover was, nadat wij het frame erin hadden gehangen. Alle pijpen en draden zitten erachter verstopt. Hopelijk is het genoeg en hoeven we er nooit meer bij, zal ook de hoeveelheid isolatiemateriaal erop afdoende blijken om met name de geluiden van stromend water te smoren.
Vandaag was het verkeer in mijn kop niet te stuiten; het bezoek aan de buren uitgesteld tot aan de avondkoffie. Maar vergezeld met plezier aan quiche en conversatie gezeten, akoestische gitaren en langspeelplaten bekeken en bezeten. Bezegeld. De accu is steeds sneller leeg.

Dit bericht is versleuteld: ik vond het resultaat van deze combi behoorlijk tegen vallen, het was a-koestisch! Ze had ‘m ook niet op de (dubbele) bodem moeten tikken, maar lekker een deuk kunnen leggen in de wand.
Doe jij ’t de volgende keer eerst voor? (Had ik ook met de rest van de techniek kunnen doen…) 
Geen kaas van te eten; ik probeer hier iets van te snappen, maar het is heel veel non-info voor ons.

Het vele gepraat werd me te veel, aldoor aan de telefoon. De auto leek ook lastig te beheren, wat aan het wegdek kan hebben gelegen. De dag begon gisteren al zwaar en vandaag lijkt de bui nog niet over. Is het de kater van het computerwerk of de druk van te komen arbeid?
Gespannen in de kaken, pijn rond de kassen, slaperig onder het dak.
Een sleutel terug te brengen, een timmerman te ontvangen, geluidsmonitoren te beproeven, beheer en controle van de brandmeldinstallatie, inventarisatie van de zooi op zolder, en dat alles met de aangename verplichting van het ruggelingse rijden.

Als alles gedaan is heb ik tijd om te bouwen; de kast uit Delft gehalveerd in het portaal onderaan de noodtrappen. Het is warm in de namiddagzon en het gezin van boven komt voorbij aan het begin en het eind van de klus. Het ding staat er met al z’n oude en nieuwe stof.