In afwachting

Het duurt een paar weken voordat het begint uit te harden; de huid van de eerste aanzet rimpelt als je eraan zit, nog te kort erop. Op zolder lagen in een hoek van het dak en bij de doorgang naar het gastenverblijf wat muizenkeutels. Verder zitten ze alleen beneden, in de keuken vooral.

Wie staan er nog op de dodenlijst? Eddie Van Halen was onvoorzien, omdat ie z’n keelkanker had stilgehouden. Kon ie ’t nog wel zeggen, met z’n halve tong? Vrijdag weten we of de afzondering terecht zal zijn geweest en voortgezet moet worden. Zo dichtbij is het nog niet geweest? We lopen er niet op vooruit, maar hopelijk toch ook niet erachter aan.

De plastic pop met de fez (met een piep, als je erin kneep), die mijn oudtante Soekarno noemde, maar het was een donkere man, een onderdaan van een sultan wellicht. Het was een fout beeld misschien, maar het had iets van een andere werkelijkheid, geen Zwarte Piet, een bolle Afrikaan, al was het gezicht mogelijk een karikatuur, maar de kleding leek ergens op afgestemd, de wijde broek, het vest en het hoofddeksel. Zoeken op het net levert niets op.