De meest trieste weg door een van de armzaligste wijken van de stad naar de intens sombere tandartsenpraktijk, waar je sowieso al niet voor je plezier kan komen, stemt onmiddellijk af op duistere golflengtes.
Zonder al die zwartgalligheid denk ik terug aan jonge jaren waarin de overweging van een zelfgekozen dood doorgaans eindigde met de gevolgtrekking dat je er moed voor nodig hebt, als je het niet doet in pure wanhoop en verstandsverbijstering.
Waarom wachten op iets dat ooit komen gaat en de futiliteit van het leven je ontmoedigd iets te weeg te brengen, of je je realiseert dat het meest vriendelijke voor deze wereld een niet bestaan is? Het bespaart erg veel energie die voor onbewuste processen nodig is.
Feit is ook dat je er nooit spijt van kunt hebben, wat wel geldt voor dit en al het andere dat je nagelaten hebt, een voortdurend groeiende hoeveelheid vergissingen, misverstanden en foute beslissingen.
Als iedereen het doet, zijn we er mooi klaar mee.
Als iedereen het doet, zijn we er mooi klaar mee.