Het gevoel aan het lijntje gehouden te worden, door de een met het afronden van de geluidsinstallatie, door de ander met antwoord op de offerte, door deze met het beantwoorden van m’n laatste vragen, door gene voor het maken van een afspraak, door hem met het plannen van openstaande klussen, en net met haar over een oplossing voor een mailadres. Langer al door iemand voor een ontmoeting zuhause, maar da’s bijna de norm sinds jaar en dag. Een punt geworden sinds het verlies van vertrouwen op goede trouw en inzicht, wat langer geleden?
Alles moet op; het laatste stuk brood van vorige week, de bodem pindakaas in de pot, de zak met noten. Dus vol en slaperig in de middag, komt er weinig terecht van het verdiepen in nieuwe apparaten en technieken. Nog meer koffie? Heel af en toe het gevoel dat er niets hoeft en kunnen genieten van zon en wind, luisterend naar de verhalen vanuit de grote wereld. De oude kleren liggen nog op de plank. Ik zou er om kunnen gaan, maar dat is suf. Aldoor vergeet je wel iets.