Een aantal Nederlandse waterbedrijven bezigen geavanceerde zuiveringstechnieken, als oxidatie, ionenwisseling, nanofiltratie, omgekeerde osmose, op oppervlaktewater, bodem-gepasseerd water en grondwater in verschillende capaciteiten (bron: Nederlandse waterbedrijven, KWR Watercycle Research Institute, 12.06.2020), om chemische stoffen als PFAS, gewasbeschermingsmiddelen, metalen, medicijnen, oplosmiddelen en brandvertragers, maar ook de resten van (slijtage van) autobanden, kleding en medicijnen uit ons drinkwater te krijgen. Het vangt vooralsnog niet alle chemische microverontreinigingen op, maar meer dan bij rioolzuiveringsinstallaties zonder de aanvullende technieken.
Je zou er flessenwater van gaan drinken, maar die putten goeddeels uit dezelfde bronnen en zijn bovendien doorgaans minder gezuiverd, zogezegd om al die gezonde mineralen te behouden, oftewel de winst te maximaliseren. De flessen waarin het verscheept wordt, dragen verder bij aan vervuiling en energieverspilling, of er nou statiegeld op zit of niet.