Onomstotelijk

Ik weet niet wat mensen verwachten, maar heeft men op de links geklikt? Want zo te zien doet ie ’t wel. Het eerste plaatje wordt geladen en getoond en het menu opgebouwd, dus hij vindt de bestanden en het script is volop in bedrijf. Ik heb ze on-line getest en no problem at all (niet doormailen ajb, want dit doe ik zonder toestemming van de rechtmatige eigenaars van dit domein).

De truc die ik zo snel bedacht had, werkt alleen met de individuele lagen, niet met de verzamellaag en dat oogt een beetje verwarrend – om dit voor elkaar te krijgen moet er dieper in de code gedoken worden, kortom een klusje voor later.
Er zijn twee versies, ieder met een andere manier van de informatie tonen. Alle links zitten in een aparte map (images). Ideaal is ’t nog niet, maar meer dan geen (data) – als je daar nog zin in hebt, net voor je weekeinde.

Als iedereen schrijft, wordt de spoeling dun. Uiteindelijk is het geen expertise meer, maar common practice for educated people. Of misschien iets dat geen enkel aanzien meer heeft, integendeel een op- en doorzichtig vertoon van eigenwaan. Hou ’t bij een dagboek, om niets anders dan het ordenen van je zin(nen)! (Uiteraard spreek ik hier geheel voor en tot mijzelf.)

Religieuze kwantummechanica

“… Schroedinger’s Box” (The Science Group – A Mere Coincidence) speelt geheel toevallig in iTunes, precies wanneer ik aan dit artikel begin! (Het gaat natuurlijk om Schrödingers gedachte-experiment, oftewel ‘Schrödinger’s kat’, die daarmee een niet geslaagde poging deed om te ver doorgeschoten ideeën omtrent de kwantummechanica onderuit te halen. En ‘The Science Group’ is een muzikaal supercollectief rondom Stevan Tickmayer, Chris Cutler en Bob Drake, met Fred Frith, Amy Denio, en Claudio Puntin.)

Op basis van Heisenberg’s onzekerheidsrelatie, dat je op subatomair niveau niet tegelijkertijd de exacte positie en de exacte snelheid van een deeltje kan bepalen (omdat meting van het ene die van het andere verstoort), worden vreemde veronderstellingen gemaakt over onzekerheid in de macrowereld.

De Einstein-Podolsky-Rosen-paradox lijkt te suggereren dat er een verband is tussen gebeurtenissen op niet causaal-verbonden plaatsen in de ruimtetijd. Maar de meting op een van de elektronen van een paar stuurt geen informatie door aan de andere; de gebeurtenissen zijn verbonden (de ene bepaalt de andere), maar de beïnvloeding is niet causaal.

Dus waarom denken dat als je je iets voorstelt dat zou kunnen gebeuren, dit genoeg zou zijn om het in de werkelijkheid niet te doen plaatsvinden? Het heeft meer te maken met de egocentrische kijk op de wereld, waarin de bijgelovige denkt invloed uit te kunnen oefenen op gebeurtenissen door handelingen die op geen enkele wijze causaal ermee verbonden zijn.

Als acupunctuur waarbij naalden prikken in meridianen die verbonden zijn met de relikwab, terwijl de Chinezen intussen druk doende blijven slangen levend te villen, neushoornhoorns te vermalen, haaievinnen te oogsten, panda’s te fokken, en ons te overspelen met het ‘eigen’ economocadabra. Honger hebben we, en dorst!

Expected token ‘}’

k: ik word helemaal gestoord van die syntax – ergens een accolade te weinig of te veel
i: ja joh, welkom in de wereld van het scripten
k: ik voel me helemaal niet welkom, zo van ‘daar is de deur’ (tussen die accoladen), maar dat is dan niet de echte uitgang… ;(

k: discorporate!
k: heb jij nog wat te roken?  (whew)  (cool)  (emo)
i: ja shag
k: sta je droog?
i: nee, ik heb wel bier… moet morgen ff naar Utrecht
k: jammer dat dat niet on-line kan?
i: met een 3d printer
k: ¿hoezo? dan moet je ’t spul zelf al in huis hebben – om er een stick mee uit te printen, of anders een pijpie om ’t in te stoppen?
i: ja, bedacht ik me ook… koop wel zaadjes online… maar die heb ik zo weggerookt (rofl)
k:  o o o  (shake)
k: ik moet nog ergens wat hebben, maar kan ’t niet meer vinden
i: das pas erg!
k: of stom
i: erg stom?
k: beetje, omdat het oud is en waarschijnlijk weinig doet
k: maar het is waar ik van baal in dit huis – er is te veel troep, ik vind niet snel wat ik zoek
i: say no more… hier ook

Dopingcontrole

De trouwe trike bracht me waar ik wezen moest, ondanks bevroren en besneeuwde paden, maar was eerst wel uren in de weer geweest om ‘m berijdbaar te maken. De bevestiging van de bak was ooit losgegaan, die rubbers had ik opnieuw gelijmd en tegelijk roest en beschadigde lak aangepakt, maar de boel nog niet gemonteerd. Bovendien bleek de pekel van vorige winters in de ketting gekropen, die ik schakel voor schakel moest nalopen en waar nodig los wrikken.
Het bleef evenwel oppassen op plaatsen waar het ijs de grip van het voorwiel op het wegdek te kort deed; het te ver naar achteren liggend zwaartepunt bij deze voorwielaangedreven recumbent (lekker woord, toch) is een wezenlijk nadeel. Maar het is en blijft een uniek ontwerp. Zo maken ze die niet meer.

Intussen om de hete brei heen draaiend, of kan ik het dichterlijker uitdrukken door te doen alsof ik een roofdier ben, dat in steeds kleinere cirkels op z’n prooi af gaat? En in plaats van de koe bij de horens te vatten, ga ik haar melken? Dat valt nog niet mee als ze de emmer omtrapt en haar staart in je gezicht zwaait.

“Nu eens geen Latijn als vultekst, maar gewoon Hollandse kost, peen met uien, of was dat Spaans? Koeterwaals! Hier is geen woord Frans aan! Ik zal de boel gaan hergebruiken, want om nou zo’n leuterverhaal helemaal voor jan doedel af te steken is natuurlijk zonde, hetgeen de paus misschien wat dat betreft zal onderschrijven, als ie ‘t zou kunnen lezen, maar hij had wellicht liever gezien dat ik zijn geliefde kerkjargon zou handhaven. Het mocht wat!

We gaan vrolijk verder met de tweede alinea, want het moet een beetje body hebben. Op z’n Engels, want ‘iets om het lijf’ is behalve minder bondig, waarschijnlijk ook te vaag, roept een ander beeld op, en dat niet alleen letterlijk! Eigenlijk ben ik zo langzamerhand aan het einde van mijn (alternatief voor) Latijn, het is al laat en ik heb vandaag lang genoeg zitten pielen aan deze site, die nog altijd in een proto-fase verkeert. Op de valreep nog een woordje Grieks.”

Weeromstuiterend

Net gebeld voor een wijziging (’t zal eens niet, maar ik weet hoe ze eruit ziet!). Toch een soort paniekvoetbal, mijns inziens – wat hebben ze de rest van het jaar gedaan? – een retorische vraag. Feest voor Regazoni (en Nederland)! Hij mag blijven! (Ik moet vaak aan ‘m denken nu ik onlangs zijn oude telefoon als ons hoofdtoestel heb ingezet, hi hi.)

Ik vond nog een foutje in de ‘gereed’-stempels bij de laatste gereedgekomen projecten: daarin had ik het jaartal niet aangepast. Vroeg me daarbij af of dat voor de overige stempels wel klopt. Mocht je daar een misser in vinden, dan zal ik die nog aanpassen.
Vond vanmorgen nog een aan te passen project (Ossekamp is inmiddels gereed); ik heb de beide pdf’s voorzien van de nieuwe data en gestuurd. Toch weer een uur werk. (Er is een kans dat er nog een updeetje komt voor de ia-versie, omdat ik twijfelde over de juistheid van de jaartallen in een aantal van die ‘gereed’-stempels. Mogelijk hoor ik dat vandaag nog, maar dat is nauwelijks meer( )werk.

Nu ook met Paaldere-Kessel gedateerd.

Ik heb niet gevraagd om goedkeuring van het aantal gemaakte uren; ik heb ze alleen gemeld en ben er vanuit gegaan dat daar vandaag ook bij wordt opgeteld. Er was nog een ontbrekend jaartal in een zo’n stempel, dus bijgaand de laatste versie.
Op verzoek een interactieve pdf met een hogere resolutie. Hierdoor is ’t bestand weer wat groter, maar dat komt overeen met wat er voorheen op de website stond. Het komt in ieder geval de afbeeldingen ten goede.

Op de eeuwige bollenvelden

Zo, vandaag heb ik mijn beide werkcomputers goed op hun staart kunnen trappen; misschien de investering er een beetje uit. Zelf kon ik intussen koffie gaan zetten en drinken.

Uien
Zijn ze niet goedkoper dan bloembollen? Armoe dwingt ecologie af, in a way, maar juist groente en fruit worden voor armlastigen onbetaalbaar. Wat hen rest is junkfood, dat zo nog eens een dubbel duistere betekenis krijgt. 

De constatering dat onkundigen betaald werk verrichten terwijl talentvolle mensen aan de zijlijn staan, doe ik ook geregeld. Een vriendin vertelde laatst dat ze nu tijdelijk werk heeft om een vaste werkneemster te vervangen die ongeschikt bleek voor haar job en nu (op kosten van de baas?) een opleiding daartoe volgt. Krom.

Gebakken (vis)lucht

Niks meer vernomen, maar mag ik hopen dat alles goed is verlopen. Ik vond niet direct het probleem terug op internet, maar wel diverse aanwijzingen dat bepaalde cf-kaarten niet goed met de D800 werken. Meestal krijg je dan al een foutmelding bij het formatteren.

Ik heb mijn haren met zeep gewassen, wat ik zelden doe, omdat ik gisteren mijn vette visvingers eraan afveegde.

Verder lijken de dingen als vanzelf op te lossen; de buurman heeft, op mijn instructies van gisteren weliswaar, het toch voor elkaar gekregen om een andere disk in zijn laptop te plaatsen. 

Een ander moet proberen z’n Mac met de shift-toets ingedrukt op te starten, of een hardware-test proberen uit te voeren door tijdens het opstarten de D-toets ingedrukt te houden. Werkt dat niet (direct) kan ie ook nog proberen de “System Management Controller” te resetten, maar daar verwacht ik minder heil van. 

Eigenlijk heb ik toch geen zin in kerst…

kernpaniek

kolossale fout in kaart; een met een geschiedenis die teruggaat tot voorbij wat is gearchiveerd. Dus: vernietig ‘alle’ oude bestanden! of dit een staartje krijgt? iedereen heeft jaren zitten slapen. ook dat nog: ze gaan morgen naar de opzet van de interactieve kaarten kijken. (let op vet!) en een proeve van (al heb ik die din-regular niet). acacadabra, dat hele overdruk-verhaal. de helpfunctie staat haaks op wat ik weet van druktechnieken (en dat is weinig). en is het dan weer anders voor een geprinte plot. kortom, ik kom hier niet uit. overigens zie ik in de overdruk-preview geen gekke dingen, dus het zal toch wel goed zijn. in het grote kaartbestand zie ik van alles en nog wat op overdruk staan. ik rommel nog even wat en dan stap ik op de fiets… zo blijf je bezig, kom zo hier en daar nog wat tegen (vanuit wat onduidelijke links) op een naamgeving: er is een project dat ‘leidijk’ heet. via een link kom je dan op een site waar echter niets ‘leidijk’ heet, maar vrijwel alles ‘lekdijk’ (logisch toch?). aangezien de ‘i’ en de ‘k’ onder elkaar zitten op het toetsenbord, vermoed ik een typefout. (on)ophoudelijk, vergeet ik ’t bijna! blijf dingen tegenkomen; daarom die deelkaarten maar even aanhouden, lijkt me, als het nog kan. voor de grote kaart is ’t waarschijnlijk te laat. (het is niet zo’n grote fout ook, maar toch.) helemaalgoedjoh! gelukkig was het zoals ik dacht, dat het eerst om een proef ging (voor de kleur en zo). men heeft nog niet gereageerd bij mijn weten. denk niet meer te gaan vinden, want heb ’t een beetje gehad met die links. ze werken (grotendeels – er zijn een aantal links die nergens op slaan, vind ik) en de indeling per kaart is wel gemaakt zo. hooguit kunnen we nog aan de opmaak klooien. voorwaarde is echter dat het in de laatste versie gebeurd, opdat ik niet weer allemaal loos-linken-alarm krijg. ben nu lekker aan natuurvriendelijke oevers, in de uiterwaarden van het maaslandschap. kilometers maken. met een kopje koffie. 3x nieuw links. nou rechts nog… het gaat van een leien dijkje… de proefprint van de deelkaarten naar behoren? geen rare overdruk? overzicht. dit heb ik voor elkaar gekregen tot dusver. alle trajecten in kaart en benoemd, plus de uiterwaarden, voorlopig in een helgroene kleur. echter niet zonder de ondergrond een aantal procenten te verkleinen, de grote deelkaart te verkleinen (minder hoog), de kleine deelkaartjes te verhogen en de twee linkse daarvan tevens te verbreden, en tenslotte die rechts onder te versmallen, waardoor een aantal projecten vanuit de grote kaart verhuizen naar de eerste kleine kaart. titel en legenda ontbreken nog: die passen niet meer in het midden. de kaart met inzetjes dient te worden aangepast; de topografie aangevuld (kleine kaartjes), de ondergrond tot tiff omgezet, het nodige fijn geslepen, en een vraag gesteld mbt een project (dat een afwijkende lengte heeft volgens de tekst dan in de kaart is getekend). ik weet niet hoeveel uren hiervoor staan, maar ik vermoed dat ze inmiddels wel op zijn.

 

mosterd na de maaltijd ook. want niet meer nodig nu het meeste gedaan is. geen korting, sparen en besparen, de oude dingen die nog niet voorbij zijn. oud en wijs genoeg om te weten waar ie is, maar ga ‘m niet halen. klachten zijn in behandeling; antwoord binnen 183 dagen.

€mist

Heb niet veel beters of nieuws te tonen; zat onlangs oude beelden te laden van videoband en plaatste stukkies op het net. Veel verleden van nageslacht, nu als in een vierde dimensie dimensie beleefd, al die jaren groei in één. We stijgen toch een beetje boven onszelf uit door al die techniek. Is dat goed? Is het niet slecht?