handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
Als een ode aan de prehistorie van ons cynisme.
Elke dag een handvol noten. Goed voor u!
Minimal maximal, in all dimensions…
Dyna motion
Daar gaat ons vrije veld en uitzicht, straks op nieuwe buren, anders dan de varkens die er waren voor de buurt en de slacht. Ze hadden dit blok met Henkes’ huis niet moeten slopen; de historie droop er vanaf.
Hoe of het ging, zo. Laten we er maar over zwijgen.
De eerste keer dat ik het hoorde eerder vanavond, klonk het harder en hield ‘t langer aan, als moedwillig door mensen gemaakt. Meer dan letterlijk kon ik het niet thuisbrengen. Binnen de eerste twintig seconden te horen, daarna bleef het uit.
We passeerden elkaar zwijgzaam enkele keren direct achtereen precies in het smalste stuk van de doorgang en dit deed me aan als een scene van Tati. Ik moest ook lachen om het nieuws dat gisteren niet het record van 1948 voor de natste dag is verbroken, waarbij de beelden van ondergelopen huizen werden getoond. Het is als tweede of derde worden, misschien zelfs helemaal naast de medailles grijpen.
Zou dit ons kunnen overkomen, geen dijkdoorbraak, maar overstromende riolen? De kruipruimte een zwembad, de tuin een moeras, een stromende beek in het slop? Kans op kortsluiting, maar wellicht met een enkele groep uit nog stroomvoorziening voor de essentiële apparatuur. Gewoon doorwerken totdat elektromagnetische stormen dit ooit onmogelijk gaan maken.
We ondervinden nu al sterke vertraging in ons netwerk; is iedereen op of met vakantie? Groei van zitvlees blijkt geen vanzelfsprekendheid. Slapen en broeien op de troon, handen aan het stuur.
Alsof het een spoorkaart betrof, hebben we het glasvezelnetwerk met rechte lijnen en hoeken en van 45˚ getekend op een al behoorlijk schematische ondergrond. Om te veel compromissen te moeten sluiten hebben we daarin zoveel mogelijk informatie weggelaten; dus geen bebouwing en zeker geen water- en autowegen, waarlangs veel van die kabels getrokken zijn.
Twintig jaar oud opgepoetst koper; verwaaid in de schaduw was het verpozen aangenaam. De zon steekt je de kop op. De door windmolens opgewekte stroom wordt verbruikt door ventilatoren.
Ontsteking afgesteld, contactpunt, condensator en bougies vervangen, de uitgesleten sproeiermond een beetje opgevuld met soldeer en hij haalt net honderd. Maar ‘onderin’ heeft ie genoeg power en draait regelmatig. No Dukes of Hazard. Nog even zo doorrijden; een nieuwe naald en sproeier te bestellen.