zuurgraat
midi (1994)
tape (m. Joop 1987)
1’32” (compl.)
1999 ©
pkp ®
TG100 (Yamaha)
PC-200 (Roland)
S801 (Olympus)
Opruiming
en ik zeg
dat er te veel aan voeten wordt gezaagd en met data geschoven
en men beter allemaal met list en bedrog zoveel mogelijk binnen haalt
opdat de koek snel op is en verdeeld en de rust hier wederkeert
(geluid hierbij uit “kameleo” een uit 2008 ruim 14 minuten durende improvisatie met de ‘softsynth’ Cameleon 5000, waarvan het enorme potentieel nog te exploreren valt)
Wandelman
Getracht de minidiscrecorder terug aan de praat te krijgen met de op de kopfoon geplaatste microfoons, zoals ik die voorheen gebruikt had, tot enkele jaren voor ‘t laatst en met name elf jaar geleden, toen ik opnames maakte voor de cd-rom bij het boek Havenkwartier – Rotterdam/Porto*.
Een van de twee werkt niet meer, met slechts gekraak op het andere spoor tot gevolg. Het bestand in tweeën geknipt en de monosporen naast elkaar gezet. Het geluid uit de tuin, of vanaf de zolder over de dijk? Ik vind het toch rustgevend.
*) Omvangrijk fotoboek waarin Rotterdam en Porto als culturele hoofdsteden tegen elkaar worden afgewogen. De uitgave is rijk geillustreerd met foto’s van Maarten Laupman, Jan Luitjes en Joop Reyngoud en bevat teksten van onder meer Marcel Moring, H.J.A. Hofland, Portugese auteurs en de beide burgemeesters. Gevat in een harde kaft is het een typisch promotieboek voor de steden. Behalve de havens, monumenten en stadsgezichten is er ruime aandacht voor het dagelijkse leven in de volkswijken van Rotterdam en Porto. In parallelle fotorijmen worden de markten, de bruggen, de voetbalsupporters en het recreeren met elkaar vergeleken. De meeste foto’s zijn anekdotisch en tonen een hang naar nostalgie. Er zijn weinig hoogstandjes van architectuurfotografie en de havens blijven ondanks de titel opvallend buiten beeld. De bijgevoegde cd-rom bevat plattegronden van Porto en Rotterdam, waarop de monumenten en de plekken waar de foto’s zijn gemaakt, staan aangegeven.
(Biblion recensie, Drs. R. Suermondt)
Trierst
Handheld
Slimme jongens, die Assyriërs. Het Akkadisch spijkerschrift, waarin het Gilgamesh-epos is opgetekend, maar die ook diende om religieuze en praktische kennis en de boekhouding mee vast te leggen, een communicatiemiddel bij uitstek, in makkelijk verkrijgbaar en te verwerken materiaal uitgevoerd. Kom daar nu nog maar ‘s om.
Waarom zie ik dat niet?
Mijn kunstmatige intelligentie loopt stuk op betonnen beweringen van de commerciële kennisindustrie. Ze hebben het over hersendimensies als aandacht, visuele verwerking, begeerte (in de vormen sexy en aantrekkelijk), verwachte beloning, vertrouwen, walging (pijn) en ik moet hier (pinda)kaas van maken?
Pijn in mijn kop, niet van walging of hersenschudding, maar van de inspanning die het complexe orgaan moet leveren om zichzelf te doorgronden, of de structuur van de wereld, het heelal, de ander. Ik wil niets verliezen, maar interesseert het mij wat er te winnen valt?
Ik bouw een robot die robots kan bouwen, die ooit de mens reconstrueren. Een humanoïde zonder emoties, voor zover deze gebaseerd zijn op of voortkomen uit primitieve functies van het geëvolueerde wezen. Met een andersoortig lichaam een totaal verschillende wijze van bestaan en waarnemen. Denkt en spreekt ie concreet of abstract?
Bomen groeien traag. Oud licht is vaag. Mijn gewicht te gering om iets te betekenen in het tijdruimteweefsel. Je kan het vooralsnog navertellen.
Kaap de Goede Hoop
That’s fast! zei een van beide meiden. It’s easy, only two screws, was mijn antwoord, terwijl ik de kale zolder verliet via de krakende trap. Was het echt pas veel later dat ik mij van de dubbelzinnigheid bewust werd? Of is het op het moment zelf diep van binnenuit gekomen?
Op mijn knieën tussen de kerkbanken, terwijl zij de zetels van stof ontdeden. Je maakt het vast en groot, toch is het van de aarde los. Religieuze kwatsch – een tautologie. Zo hebben ze boeken vol geschreven, holle ruimtes gevuld, velen verward. Geen epistels meer.
Verwaaid
Ik heb de woorden en de zinnen die ze vormden enkele keren herhaald voordat ik in slaap viel, maar de volgende dag wist ik op geen enkele manier er iets van terug te halen. Een goed idee komt weer? Zoekgeraakte spullen duiken ooit weer op? In mijn herinnering is dat niet de ervaring.
Bewustzijn vernauwd of verruimd toen de goddelijke inblazing plaats had? Het opschrijfboekje ligt klaar. Lang geleden gebruikte ik er een memorecorder voor, maar dat ding ligt al jaren ongebruikt in een la. Waarschijnlijk een verteerde aandrijfsnaar, want de motor loopt zonder de tape in beweging te kunnen zetten.
Het geluid was matig, vooral door de beperkte kwaliteit van de ingebouwde microfoon, maar de technische kenmerken waren voor het toen prijzige apparaat – twee snelheden – niet verkeerd.
De meeste lol had ik ervan door het verwerken van de opnames in mijn composities van al dan niet georganiseerd geluid. Voor het heimelijk vastleggen van gesprekken met te compromitteren figuren bleek heel wat meer nodig. (Ik stopte ‘m bijvoorbeeld in de schacht van mijn laars en hield, gezeten tegenover de op te nemen spreker, dat been dan enigszins naar voren gericht. Dat was echt bootlegging!)
It has a face!
Vrijplaats
Mijn neef download van alles, programma’s, films, muziek, boeken, zonder ervoor te betalen. Maar het is voor onderzoek, zegt hij. De vraag is of het kan, wat het oplevert, of je er gelukkig van wordt, of wijzer, hoe veel tijd het kost, hoe lang het goed gaat. Het is als de kassakorting en de winkelpas, de spaarzegels, de bonussen; als je niet neemt wat erbij komt, doe je jezelf te kort.
Hoe lang roepen ze al dat er een eind aan komt, ook in dit land? Er worden sites gecensureerd door dns-servers en isp’s knijpen af als het hen uitkomt, maar ontoegankelijk zijn de piraten niet voor de helers. Teken aan de wand is mogelijk wel dat er veel vergaderd wordt hierover achter gesloten deuren. Dat wat er uitlekt stemt niet hoopvol voor onze jonge wetenschapper.
Is er anderzijds sprake van handelsbelangen, zoals we Japan toe blijven staan op walvissen te jagen? De wet wordt snel aangepast in een poging om de herders van de zee, die het opnemen voor de reusachtige zoogdieren en onder Nederlandse vlag varen, aan de ketting te leggen. Kunnen zij ook uitwijken naar IJsland?
Ceci n’est pas un urinoir
Ze kunnen er stoer over doen, mannen die (staande) naast de pot pissen, maar het is niet alleen de wc die na afloop een penetrante urinelucht afgeeft. Volgens mij zijn hun broekspijpen ervan doortrokken. Het spettert vrolijk alle kanten op. Hoe groter de afstand tot de pot, hoe lekkender. Doe dat op je eigen plee!De bordjes moeten gehangen; en niet halfslachtig:
Heren doe de bril omhoog
want de dames
zitten ook graag droog
Een wat krommend alternatief:
Heren
het is beter
wanneer u zich zet
opdat u de bril
niet bewet
Gewoon symbolisch:
Niet staande plassen