Categorie: arbeid

Een dag waarop alles op z’n plaats valt, nou ja, ik zet ‘t er wel op. Lillian is uit de dropbox en het hoofd van de dames, Microsoftware een schop onder de kont gegeven, Herman heeft gebeld, Peter Wuister is langs gekomen, en ik heb het Elenbaashuis opgeruimd.
Beetje laat thuis, maar met overgebleven eten, hartstikke moe en ook iets verloren, behalve tijd en geheimen, de onzekerheid dat het blijft zoals het was; het wordt nooit meer minder, er komt altijd bij, totdat het vol en leeg tegelijk is. Dromen en gedachten vervliegen.

Trager van begrip, of juist stronteigenwijs? Gelukkig lach je zelf er het hardst om.

Het nieuwe scherm hangt. Ik vind het snoer wel ok zo. Gebruiksaanwijzing in de la. En als je dan toch bezig bent: Zenk Frappa! Wat een vreselijke medley. (Addams Family – James Bond – My Three Sons – Mongoloid, 1980, Joe’s Demoge, ©2010, Label: Zappa Fan Trust, Cat.-No.: Z.F.T.012.)

De maand is er naar, ik ben aan het oogsten. Dansen en luisteren naar de muziek die ik in jaren verzameld heb, de ruimte hebben in een huis waar je je een tijdje scheel voor hebt gewerkt, en tegelijkertijd routineus kunnen klussen om geld te verdienen en te besparen.
Toch is het alsof m’n graan besmet is; keer op keer keert ze terug en mengt zich in mijn zaken. Zwaardere middelen gebruiken?

Mijn steekneus weer vertoond op de Kaap, gelijk in de weer met die kapotte tv in de expo. Een nieuwe halen bleek nog een hele onderneming. Uiteindelijk uit een van Aren’s loodsen een enorme joekel geleend en die met een ad hoc constructie vastgezet op de bar.
Bij Joop thuis heb ik nieuwe dimms in z’n iMac gezet en z’n dock voor harde schijven uitgepakt en aangesloten. Nou nog een handig backupsysteem voor hem bedenken. Ik kon mijn site laten zien en hem vertellen wat er zich in mijn hoofd afspeelt de laatste tijd.

 

[Meerjarenprogramma Infrastructuur, Ruimte en Transport]

Mag dit al openbaar gemaakt? Ach, wie komt hier en echt leesbaar is ‘t toch niet? Waarschijnlijk is er niets dat niet al bekend is; wij brachten ‘t bij elkaar in beeld. Het is misschien de primeur. Ik heb er in ieder geval een goeie zomerwerktijd aan gehad; goed betaalde tropenuren in vakantiesfeer. Nergens heen hoeven, verder niets aan je kop. Nou ja, als dat waar was…

Dat wat moet, doe je goed. Diep denken is noodzakelijk, maar niet eenvoudig. Ik weet niet wat mij dwars zit. Misschien hadden mijn dromen daarover iets te melden. Ik ben ze vergeten. Ik ben moe.
Gaan we het aan, de toekomst, vooruit en omhoog, samen of ieder voor zich? Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar ik zal veel geluk hebben gehad. Of niet meer pech dan waarmee ik begonnen ben.

Zo zijn we ineens twee grote opdrachtgevers kwijt. Nou ja, alles is eindig. Niet getreurd, het is mooi weer, komt tijd, komt raad, geen zorgen voor morgen, genoeg te genieten.

Als ze zeggen door het oog van de naald gekropen te zijn, vragen of het links- of rechtsom was. We hangen als glas-in-lood in onze schoenen. We hebben er lol in en dat telt op – trek maar af!
Ze zijn uit 1900, ontwerp Guda Kramer, gemaakt bij glasatelier Lankester Utrecht, voor een danszaal te Oss. Moeten we meer weten? Het is onbetaalbaar.