Drie muzikanten uit Israël die zich voorbereiden op een voorstelling met een verhaal, in het kader van de reeks Joods erfgoed in Verhalenhuis Belvédère.
Bloesemen
Trapleuningen
Het plan is om dinsdagmiddag 29 mei te beginnen met het fixeren(/demonteren) van de (eerste) trapleuningen. Die van de onderste trap geven het minste risico voor gebruikers. De overige, vooral die langs het raam zijn een hele klus, kunnen we in ieder geval ‘fixeren’. Als we de tapijtleggers donderdag vragen eerst beneden te beginnen, is die trap als eerste klaar en zouden we wellicht diezelfde dag nog de leuningen daar terug kunnen plaatsen. Eerder die dag zouden we de leuning, de langste, naar de tweede etage kunnen verwijderen en zo naar beneden werken voordat de tapijtleggers beginnen aan het leggen van tapijt op de gang en in de studio op de tweede.
De meeste mankracht is waarschijnlijk de 31e nodig, of we zouden toch ook al woensdagmiddag de 30e grote leuningen (moeten kunnen) verwijderen – de ruimtes zijn dan vrij; geen gasten in huis.
Dan is ’t afhankelijk van de leggers – en onze mogelijkheden in tijd en ruimte – of we vrijdag verder kunnen met het herplaatsen van leuningen. Mochten we donderdag er beneden nog niet mee begonnen zijn, kan dat dan. Zaterdag 2 juni zouden we een grote slag moeten kunnen slaan met de overige leuningen.
Polderkeet
Vlag op een strontschuit? Stront op de voorruit!
Droomverhalen; dat wat het zonnige weer oproept.
Een verleden meisje uit het museum; de bewaarde beelden hebben een andere werkelijkheid dan ik mij voorstelde en ontluisteren de geschetste belevingen. Het is een wereld van vertoon, dat zich afspeelt rond statische objecten, waarop de tijd een tragere verwerende invloed heeft dan op de erin voorkomende personen. Het houdt geen stand, ze overleven het niet; het zijn mythes die voortbestaan.
Staat: netjes
Ontmanteld
Mijn eigen taak omschrijven, het verhaal van het huis vertellen, opdrachten afwegen en weigeren. Geef ook eens wat terug. We krijgen nooit genoeg. Als je het niet netjes afbouwt, krijg je de hele constructie op je kop. Draag een helm, handschoenen en een masker, schoenen met stalen neuzen!
Hardslag
Het was een marathon, om er te komen, te zijn en weer te vertrekken. Al rewaq met een heuse diva en noten op haar zang, voor wie op het laatste moment nog van alles geregeld moest worden. Ik had haar van het station gehaald, met alle instrumenten van de muzikanten achterin. Haar volle zachte heup tegen mijn hand toen ze zich zetelde in de auto.
Het kan, het mag (niet)
Droevig slot, maar met een hoopvolle toon,
voor de toekomst, in het hart, van Rotterdam.
Het valt niet mee, maar ach, valt dat tegen?
Nog niet geheel uit het verdriet van verlies,
nu ook een goede vriend is overleden.
Mijn ongeluk is (ter vergelijking) een zege(n)
in de schaduw van het zijne en zijn partner.
Door ziekte van deze en gene en overig ongemak
ligt het echte verbouwen al enige tijd stil,
maar de moed wordt niet opgegeven.
Zien & spreken, over kunst- & stadswerk,
met tekst & uitleg, lijkt me een goed voornemen.
Het venijn zit in mijn staart
die me tussen de benen hangt
en de nieuwe grote beamer aan het plafond…
(7, 5, 3/1)
Niks vergeten
Wie is hier nu mee geholpen? Ik viel zelfs al in slaap bij onze eigen luistervoorstelling. Leve de speellijst die ik voor gisteren gemaakt had. Het is altijd historisch. Zo loop je zestien kilometer binnendeurs, met de ramen open. Achttienduizend stappen, vanwege de vrijheid, om het te vieren, alleen.
De mooiste vrouwen staar je aan, kijk je af, droom je in. Maar de ouderdom ligt genadeloos op de vlakke maaivelden, vervelt van zonnebrand, verkleurt van binnenin. Ik speel mijn rol met verve, neem mijzelf net zo makkelijk in de maling. Het komt nooit meer goed.
Lentebaaszolder
Zij ging verder waar ik gebleven was en heeft gelijk over wat te strak zit geoordeeld. Ik moet iets anders verzinnen, verzetten, versterken. Het is een bont verbindingshuis.
Kwart over vijf was het zo laat; een straffe noordenwind hield mijn hoofd koel (8˚), maar nu voelt het wat koortsig aan (36.79˚); de gloei kan ook van de opkomende hoofdpijn komen. De keel is minder geprikkeld dan vanmorgen. Veel snoepjes te zuigen.
Mensen zijn als dieren; het is eten of gegeten worden. Ze hebben geen weet van het leed dat ze elkaar aandoen, of in welke nesten zij zichzelf kunnen werken. Herinneringen voor later; we zullen ooit vergeten (zijn).