Afgezonden

Vanwege de (voor deze taak) ideale werkomstandigheden op eigen lokatie (twee schermen, favoriete muziek, sfeervol licht en warmte), een druk huishoudelijk programma, en het druilerige weer, heb ik besloten vandaag thuis te werken aan de interactieve kaarten. Bovendien verban ik aldus Johan niet naar Siberië. 

Morgen verwacht ik met gevorderde bestanden aan te komen. Houd jullie op de hoogte. Een zorg heb ik nog wel: overvragen we Kees niet met die extra 16u, terwijl we die in feite  hebben staan voor het dtp werk? Ook al zitten er enige haken en ogen aan de nieuwe opzet, verwacht ik eigenlijk niet wezenlijk veel meer werk aan de interactieve kaarten dan reeds begroot was.

Ontberingen; het kan niet anders gesteld worden, jullie warmte en licht zal ik natuurlijk wel moeten missen, maar er moet gewerkt worden. Gezelligheid heb ik hier verder niet; de kinderen komen vandaag vroeger thuis dan anders (vanwege een 40 minuten rooster), maar hebben hun huiswerk en dergelijke. De dochter moet ook alle dagen deze week vroeg de deur weer uit vanwege het eenakterfestival in het theater.

iele, piele, spiele

Ik vertel (de) vrouwen niet hoezeer ik bezig ben met het overdenken van de aanschaf van nieuw werktuig. Het moet er voor hun gewoon zijn en het doen als je het nodig hebt. Dat ik lang gewacht heb op de komst van ‘de nieuwe iMac’ en enigszins teleurgesteld ben nu ie er is,they couldn’t care less. (Ik rep niet van gadgets!) Dat ik niets heb aan een nog geslotener systeem zonder de vertrouwde voorzieningen en tegen veel te hoge kosten, slechts voor dat laatste, want er is geen rede. Zij werken toch ook met dat vervloekte Windows?
Intussen (helemaal gek van die i’s – Puntjes erop? Punt erachter!) ben ik de aanschaf van een Mac Mini aan het overdenken, vertel ik mijn vrienden. Voor minder dan €900 kan je een i7 4core hebben. Dat begrijpen ze. Die machines scoren! Ok, exclusief scherm, toetsenbord, muis en dergelijke, maar die spullen heb ik. Een nieuwe wereld gaat open! Hallelujah, Sint Stefanus!©MPFC/Apple

 

Jet propelled

Vandaag kreeg ik een zogenoemde geluidscontour te verwerken (een berekening van de geluidsbelasting rond start- en landingsbanen van vliegvelden) voor Rotterdam (The Hague) Airport. Nou, die schetst mijn verbazing wel. Wie is hier aan het jokeren?

Sluitstukkader

De televisie is op z’n best een samenvatting, als het zichzelf of andere(n) niet herhaalt. Het resultaat wordt in overzichtelijk tijdsbestek gebracht, men hoeft zich niet door eindeloze gedachtengangen en afwisselend op- en neergaande constructies te lezen, als al bekend is waar antwoorden te vinden zijn en wat de te stellen vragen waren.

Hee, de kraaien tikken op het zinken dak! Als ik bijgelovig was… O nee, die joekels zitten getweeën in de goot bij de oude buren!

De menselijke goedgelovigheid, die zal dan in een reli-kwab huizen. Ligt deze aan de basis van onze culturen en de chaos die we teweeg brengen? Het gezonde verstand is waarschijnlijk aangeboren, maar dient onmiddellijk geoefend en ontwikkeld te worden. In ieder geval weerbaar gemaakt tegen de kwakzalverij. Is de toestand van een beschaving te meten aan de ontwikkeling van z’n wetenschap? Naast de kunsten die deze ontwikkeling weerspiegelen?

hoe ijl

deze stad wordt goed bezongen
het is er een van oud zeer
en nostalgisch verlangen
nieuwe mensen willen echter
anders en het niet weten
zij gaan voor het heden
waarin ook de oude dingen
die vanzelf voorbijgaan
terwijl je er naar kijkt

De laatste dag

Je ziet er niet uit, zei zij, die ik vanmorgen tegenkwam bij de supermarkt ( ~ brengt mensen samen, ha ha).

Wel tevreden over hoe mijn haar en ik op die kruk zit.

© Joop Reijngoud, skybox, Fenixloods

Het was mijn vaders 90e geboortedag geworden (nadat die van Tom rond middernacht bijna onopgemerkt voorbij was gegaan) en ik zocht thuis naar (sporen van) hem in mijn gezicht.

Ik loop al dagen met de Katendrecht-shuffle in mijn kop, maar inmiddels ook met keel- en koppijn. Ik was er al bang voor en overkomt het me toch. Was ik maar thuis gebleven?
Weet er niet veel van te maken, werk op halve kracht, hoop op spoedig herstel, ik voel me beroerd. Hoest ‘t maar op.

Zaterdagavond wist ik het ineens: ik ken Jaap van de Merwe van een ander lied, over het orgel in een bioscoop dat na het bombardement in de vlammen langzaam en jammerend het leven liet (ook ooit uitgevoerd door Gerard Cox, maar te gladjes in vergelijk met de rauwere versie van van de Merwe zelf).

met de vlammen in m’n luchtpijp

Decodering

Het regent schitterende beelden. Maar ik doe in mislukte plaatjes (de glimmende uitlaatbocht op de achtergrond was mijn doel):

hij is lekker

en om niet in gelul te vervallen, de beelden laten spreken
ik genoot ervan en kan nu nagenieten
ga zo heerlijk slapen en dromen in verwaaide beelden
in het voorbijgaan, b’tje mazzel, b’tje makkelijk, b’tje zuinig
geen pingat, maar ogen wijd open en gaan!

kurristus!

Indrukwekkend, maar wat oogt het pand klein zo en vreemd genoeg rechthoekig. Het is dan toch gebeurd en nu moeten ze eraan. Ik wil meedoen, maar hoe en wat is me een raadsel. Wat te programmeren opdat de exploitatie rond komt? Als een horecaondernemer al moeite heeft z’n drukke kroeg overeind te houden (ok, met een hoop personeel, maar hij heeft omzet) hoe moet dat dan op de Kaap? Verhalende schrijvers, muzikanten, filmers, fotografen, kunstenaars, wetenschappers, journalisten, enz. aan een publiek serveren… 
Ik weet ‘t niet…

Op krassen en door strepen

Joop,
op het randje van de nacht, zie’k ze aan en het kost me moeite om er iets meer in te herkennen. Ook ik heb niet zo’n positieffilter voor kleurnegatieven in m’n kop.
Morgen verder…

Er zit wel wat in:

Waarschijnlijk had je al wat aan die beelden zitten schuiven. Maar ik was nieuwsgierig en heb nu meer inzicht.