De kopzorgen omtrent de toegankelijkheid van het nieuwe geluidssysteem betreffen vooral mijn onmisbaarheid voorlopig bij het gebruik ervan, ondanks de uitleg aan de wand. De eerste (niet) de beste die er naar keek zag al niet eens het kastje waar tekst en plaatje naar verwijzen. Het geheel ontkoppelde mengpaneel heb ik vervolgens afgedekt. Morgen komt David Zee draaien; die moet ik toch al hebben voor zijn mening over de nieuwe dj-mixer. De kogel is door de kerk voor de transitie naar Microsoft en ik heb m’n agenda gevuld gekregen met activiteiten waarbij mijn aanwezigheid mogelijk onmisbaar is voor de komende maand.
Om tien voor elf gaat het alarm af in de Atjehstraat: iemand is binnen en probeert het uit te schakelen, zonder succes. Na mijn oproep – niemand weet wie het kan zijn geweest – gaat Myriam even kijken en reset het. Ik bel de alarmdienst af en vraag Iky of hij toevallig de kookstudio had bezocht, maar die beweert (misschien lichtelijk verontwaardigd) dat hij het absoluut niet was en ook dat ie geen sleutel meer heeft. De enige die nog niet geopperd is, zou Anahid kunnen zijn. Gaan we het haar nog vragen?
Via mijn oren komt de buitenwereld tot mij; Aziatisch en Amerikaans nieuws. Wij Europeanen spelen onze rol van verontwaardigde rechtschapenen met smierende hypocrisie. Geen vuile handen, een zuiver geweten – me reet!