Categorie: sche(r)ts

Commentaar blijft uit en overbodig; ik heb wel wat beters te doen. We gaan vrolijk verder met leven, zo lang als het duurt. Als je eenzaam opgesloten zit en er niets te bewegen valt, dan mag je bang zijn. Lustig loos, zomers zin. Bekijk het maar.

Geen idee of het ’t zelfde idee was, maar ik keek al pedalend weer eens in de toekomst en voorzag een tijd waarin iedereen die mee wil tellen bij de geboorte een chip krijgt aangemeten, die onmiddellijk begint te registreren wat er allemaal op de betreffende persoon afkomt. Wellicht is er ook een interne verbinding die de prikkels van binnenuit kan vastleggen. De database die zo ontstaat is mogelijk (over)completer dan die van de hersenen zelf, maar moet door middel van uitgebreide analyses de persoonlijkheid uiteindelijk beter in kaart brengen dan het individu dit zelf ooit zou kunnen. Op basis daarvan wordt deze mens gestuurd en gecontroleerd, de juiste levensweg voor hem of haar uitgestippeld. Hoezo vrije wil? 
Supermen vs. Romantic Renaissance men. Als dat geen doemscenario is. Geïnspireerd door gedachten omtrent politiek! Het is niet mijn idee dat dit aan te raden is, maar wetenschappelijk lijkt een technocratie misschien de enige overlevingskans voor de mensensoort. Een onmogelijke hoeveelheid personen moet in de hand gehouden worden en dat kan wellicht alleen door pure berekening, de al te menselijke emoties uitgesloten. Die mogen ze botvieren binnen afgeperkte gebieden als kunst en spel.
Overigens hoeft het individu helemaal niet te weten wat er wordt vastgelegd; beter van niet zelfs. Ongewenste gevoelens en gedachten moeten juist uitgesloten worden. De mens leeft in een prettige illusie voort, is gezond, vermaakt zich en draagt bij aan een glorieuze toekomst, het domein van de aardlingen wellicht uitbreidend naar andere planeten. Daartoe bloeien de wetenschappen en kunsten als nooit tevoren, maar moeten ellende en geweld ver van hen gehouden worden. (In zekere zin werkt onze westerse wereld al zo.) 
De werkelijkheid zal weerbarstiger zijn; daarom dacht ik aan een elite die zich dat laat welgevallen, waartoe je niet kunt behoren zonder zich naar de strenge regels te voegen. Op zich niets nieuws. Er zullen rebellen zijn van allerlei aard, anarchisten, maar ook de volksmenners die met de een of andere ideologie inspelen op die onderbuik- en hersenstamgevoelens van mensen. Met de invoering van zulke regulerende technieken is natuurlijk ook een hoop kapitaal gemoeid, dus zullen er armere gebieden blijven waar op andere wijze verdeeld en geheerst moet worden. 
Het zou ook kunnen dat zo’n scenario zich afspeelt in een wereld waar een (dictatoriale) elite dit weet te verkopen aan een grotere middengroep, daarmee zelf buiten schot blijvend en de maatschappij naar believen en behoud naar eigen hand kan zetten. Moeten ze daaronder door krijgen wat er speelt, zoals vermoedelijk alleen radicale anarchisten dat kunnen. Zodra er maar een beetje religiositeit aan te pas komt, zijn ook zij verloren en zullen ze aan (onderling) geweld ten onder gaan. Er zijn geen vrijdenkers verkiesbaar.

Net zo goed als ik talloze e-mailadressen had (en nog heb), heb ik ook diverse community-accounts, waar ik vervolgens niets mee doe. Ik dacht er in ieder geval mijn domein mee te claimen, voor het geval het ergens goed voor was. Dan ook maar bij een gemeenschap op meer professionele basis, maar daar heb ik evenmin iets te zoeken. Troosteloos staan ze erbij. De meeste van mijn vrienden zijn niet daar te vinden vooralsnog. Ook de zieke vriend niet; ik heb ‘m onlangs voor het eerst een mail kunnen sturen – z’n dochter beheert de computers bij hen thuis.
Ik vrees dat het veelal ijdelheid is dat de mensen drijft. Het toppunt is twitteren; en al beweren ze dat het ooit de gewoonste zaak van de wereld zal zijn, dan toch anders dan de wijze waarop het nu voornamelijk gebezigd wordt, vermoed ik. Je kan er prima oproer mee veroorzaken, lijkt me. Of dwaalsporen uitzetten, haiku’s verspreiden, boodschappen doen, thuis blijven.

De haarloze mens; is het een mode(gril), of zit er meer achter? Evolutionair zouden we het meer en meer moeten verliezen, zou je denken, al geldt dat wellicht juist niet voor het schaamhaar, wat bedoelt lijkt om erogene geuren vast te houden. Het scheren van de schaamharen geeft mijns inzien vooraleerst een puur seksuele voorkeur voor ‘minderjarige’ geslachtsdelen weer; vervolgens treedt de gewoonte (en de tijdgeest) in en is men het zien van bossen ontwend. Dan ben je een hippie als je als vrouw het de vrije loop laat, of je moet je aan het strand of in het zwembad beperken tot het dragen van betrekkelijk grote bikinibroeken of badpakken. 

Aangezien het een tijdrovende en ook wel een pijnlijke bezigheid is voor veel vrouwen, zijn er zelfs al die het ontharen van de benen ter discussie stellen, maar dat lijkt me haast een achterhoedegevecht. Of er ooit nog een omslag te maken valt naar harige vrouwenonderdanen waag ik te betwijfelen. In culturen waar het blootbeens rondlopen verboden is zou het mogelijk kunnen zijn; krijg je als man pas een volwassen vrouwenbeen te zien nadat je getrouwd bent. Ik herinner me dat ik ooit de knappe vrouw van de gymleraar met wat haar rond de enkels zag en dat het misschien een van de eerste keren was dat mij zoiets opviel. Ook toen waren vrouwen en meisjes al driftig met scheermessen in de weer.

Wat je leest is niet wat je eet! Ik heb niet zo lang geleden gehoord en gezien, dat de hele anti-oxidantenfobie een al langere tijd – jaren 50? – bestaande mythe is, gebaseerd op een discutabel onderzoek van een inmiddels van z’n voetstuk gevallen wetenschapper, dat een eigen leven is gaan leiden en waarvan handig gebruik is gemaakt door de commercie. Leve het kapitalisme! 
Kan niet zeggen dat ik me erin verdiept heb – ik had Das Kapital wel in de kast staan ooit, maar nauwelijks ingekeken – en wat die moderne Grieken deden en nog even doen lijkt me op zich niet verkeerd – kort werken en redelijk verdienen – maar past niet in de huidige wereldeconomie. We gaan aan vlijt ten onder.
Draaien met of vallen uit de mallemolen; zoek een vrij beroep, wordt middeleeuwer en werk ambachtelijk aanniet bestaande werkelijkheden die je verkoopt op markten en beurzen waar de rijken met hun kinderen heen gaan. Neem het midden van de weg. Leg ze in de luren, maar doe het serieus. Leef voor je werk en werk voor je leven. Blijf outcast, maar ga niet naar de kerk. Volg de kermis of het circus van de afgezonderden. Comfort is voor burgers!
Je moet boeken lezen om je echt ergens in te kunnen verdiepen; het (algemeen toegankelijke) internet blijft vooral toch een oppervlakkig medium, ingesteld op de surfende gebruiker en slechts op onderdelen iets voor een gevorderde diep(zee)duiker. (De beeldspraak van het web als een oceaan kan obsessief doorgedreven worden, met territoriale grenzen, scheepvaart, visserij , oliewinning, vervuiling, en wat dies meer zij.)

Ik zwam een eind weg, maar toch, ik vind het zo raar allemaal in deze kwasi-kristelijke kultuur (kkk!). Arbeit adelt ligt om de hoek. Mensen die te vuur en te zwaard de geloven bestrijden zijn misschien wat ongenuanceerd hier en daar (Richard Dawkins), maar het is alles of niets. De domheid kent geen grenzen zodat het eeuwen duurt voordat de valsheid (in ‘Geschrift’) aan het licht komt. Op de moraal van monotheïsten is (zelfs) geen utopia te stichten. Van nature zit er meer in de mens dan er uitgehaald wordt. Ik ben voor revisie. Van alles. Ook van nationaliteiten, erfrechten en overige aanspraken. 

Er zijn toch (iets van) Neanderthalers onder ons! In Europa schijnen mensen met wat Neanderthaler-dna rond te lopen, maar of dat ergens aan te merken valt? Het blijft spannend.