handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Hoeveel punten te zetten, lijnen te trekken?
Ze stelen het van je, als je niet oppast.
De bebaarde man leek niet op Andy Warhol,
dus dat is geen rede om met hem mee te gaan.
Water over de vloer om de spin af te spoelen;
het kleverige spul zat overal op de overloop.
Er gebeurde zo veel meer, zij kwam thuis,
ik ruimde snel op, wiste de diepste sporen.
Niet verder komen dan dit, loze leven…
Dichters van de dag, van het moment
Ieder woord gevat, gekanteld, verhaspeld
desnoods, of vanwege de buitenpret
Het zijn woorden bij daden, arbeidsvet
ze verzachten de omstandigheden
Toon en ritme worden ermee verzet
Als kleine splinters in de omgang
die niet gevoelloos wezen mag
Opdat we ouwe jongens blijven
Te veel diepgang en het loopt vast
Te weinig prijzen en we gaan niet
We lopen en dragen zelf de zaak af
Een illustratie van Ulrik Nilsson bij een tekst die ik in de vorige eeuw vastgelegd heb, opgenomen in het ‘autonoom’ uitgebrachte stripblad Hollandsch Metaal #02, december 2016.
Op alle etages nog niet uitgekakt zijn. Krijg je daar nou een natte broek van?
Hekeldichten. Mijn moeder heeft niets aan mij. De rechter elleboog, het tandvlees.
Alles moet op orde; je wilt het in de hand houden, beheersen, maar het is ongrijpbaar.
Die benen stonden in het park, naast het museum. Weet je het zeker?
als kijken afzien is
horen afgeluisterd
ruiken beproefd
voelen slechts pijn
niet onder woorden
wel minder worden
dromen geen bedrog
maar akelig echt
dan…
Foto: Joop Reijngoud
Een geest uit het verleden, de wijn van vorig jaar, de muziek van anderen, de pijn van dagen, de bruikleen van een betrekking. Je stapt binnen met de verkeerde houding, misplaatst autoriteitsgevoel, en het houtvuur krijgt je niet meer warm. Het leven van een luis is ook niet alles. Een regenboog is een verschijnsel zonder betekenis. Met stukjes en beetjes een verhaal zien te maken. Elf appels en je broek zakt af.
Ik bedenk een nieuwe constructie om het verval tegen te gaan. En in de spijlen langs de trap laat ik ook mijn sporen na, terwijl de voortgang van de tijd mij langzaam uitwist, overschreven door gebeurtenissen waar ik geen verweer tegen heb. Zij zijn mijn hoofdoorzaken. Zonder eigenwaan maak je niets.
Drie keer heen en weer en dan nog een keer.
En toch alleen maar met jezelf bezig.
Er zijn slechts zorgen omtrent de kinderen.
Ik weet verder niet wat er gaande is,
wat mensen aan onzin verkopen en slikken.
Het stonk in de stad, vaag naar gerookte kaas,
of iets dat als veevoeder zou gaan dienen.
De maag belast met rijkelijk belegde broodjes.
Gisteren lachte ik om de aangehouden vrouw.
Zoveel woorden als er in deze zin passen.
Kopzorgenkind tegen regelvertegenwoordiger,
de betere normen en waarden verkopend.
Over wie de Turk in de organisatie zal zijn,
als er geen mot in het omkledende weefsel zit.
Zo houden ze mij wel bezig intussen…
hij was jaloers op hem
als hij bij haar was
zij was jaloers op hem
als hij bij hem was
en hij was jaloers
als hij en zij samen waren
een benijdde de tweede
die bij de derde was
die de eerste benijdde
die met de tweede was
en deze was afgunstig
op een en drie bij elkaar
ik wil met jou
als jij met jou bent
jouw wens is jij
wanneer bij mij
en jij wilt ons
niet zij aan zij
ik huppel onbekommerd rond
met m’n stomme fantasieën
ik houd mij daarbij voor
mijzelf in de hand te hebben
en over een vriend zeg ik
dat hij fascinerend is
voor alle verkeerde redenen
levend aan de verliezende kant
moet je niets te veel zeggen
zie je hier een mooie vrouw
dan is zij in de minderheid
onze huid als van mummies
ambachtelijk bewaard
en met een zelfde ouderdom
onze manieren versteend