handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00
In your face… Vruchtbaar gebleken, het geeft je zo veel, zoveel.
Schrijven vanuit het moment, je kan niet snel genoeg zijn
Bedachte woorden achteraf maken het onwaarachtig
Ga en kom voor een leeg blad en dan razen
In de herinnering gaat veel verloren, goed en kwaad
Het juiste wordt verzonnen, moet klinken alsof
‘s Morgens geschreven, ‘s avonds onleesbaar
Je lacht een vakkundig gemaakte grijns
Het is niet onbetaalbaar, maar mag wat kosten
Goed kunnen kauwen en het dan pas slikken
Een kilo minder, centimeters meer
Mijn sensoren te calibreren
De verleden tijd zien te ontstijgen
Nachten te overleven, dagen te benutten
Haast is natuurlijk geboden
Zoals altijd een kwestie van tijd
Mijn vingers lezen je hemellichaam, mijn geweten schrijft schuld
De werkelijkheid onttrekt zich wetmatig aan het verwoorden
Ontstijgen we, af en toe, slechts onze eigen verzinsels?
Ik kan niet meer spelen, ben als een merel op de vlucht
We kunnen niet blij zijn met de werking van het brein
beter af zouden we wezen met enkele handige schakelaars
Verdriet hoort bij het leven, zeggen ze, het is kil ongeluk
we zijn er aan overgeleverd en het is ongeneeslijk
Alleen blijf je, op weg naar de dood. Herinner je!
Gotsamme, wat is dit zinloos eindeloos troosteloos!
Tegen onze aard in ontkennen dat er ellende bestaat
het einde zien als de verlossing van alle kwaad
Geluk is dom en stom, maar ik lust het wel
De moed die dagelijks verzameld dient te worden
puur om te kunnen ontsnappen aan de zwaartekracht
Elke beweging kan bijdragen aan het vrijheidsgevoel
dat ik nog even wanhopig probeer vast te houden
Vergeet wat ik gisteren gezegd heb; het is uitgekraamd.
Ik loop graag rond als een boorling in beschutting.
Geen aanstoot willen nemen en geven als kleinzoon van.
Niet meer dan twee per dag, waarschuwde ze.
Op reis word je ziek; onwel geworden neem je vrij.
Het bestaan is zonder garantie genadeloos.
De kapper zal ‘t laten; de slager krijgt ‘t voor elkaar.
Je bent overal geweest en komt nergens, alle hoeken uit.
Troost en verlichting gezocht en nergens in gevonden.
Je hebt uiteindelijk al je verleden sentimenten nog.
Schuil gaand in aangemeten kleed en ingesleten houding.
Met de cast van Belvédère in Tuschinski Amsterdam; professionele verwondering en het liefhebben van het leven dat zich nog toont in het bewaarde verleden. De kunst van het verhalen, van en op, dat wat gedenkwaardig blijft. Er wordt aan gehecht.
Waar let je op? Is het mooi?
Slaolievormen zijn het hier niet.
Sauzen.
De kleur paars, de paarse kleur.
Zij die eerder sterven.
Het orgel.
Het loze gekwebbel van
Een andere fraaie vrouw.
de luchtkwaliteit in de bovenkamer
laat te wensen over
mooie vrouwen, goede vrienden
benaderbaar en ontvankelijk
en ongevraagd ontvangen zijn
pijn, vermoeienis en verdriet
weggezet in de kelder
de koelte bewaart en bewaard
Weg van bevroren gedachten, het moet gelest, de smaak naar meer en anders. Afbreken en herstellen. De keren dat je Jesus voelde, dat je je Jesus voelde, dat je een Jesus of een Judas was. Van alle mensen houden, ze de andere wang toe keren, vergevingsgezind zijn, je tempels uitruimen, lopen over water en opstaan uit de dood, moet je maar net van pas komen.