De langste dag, het eerste evenement mét publiek, maar ze zaten allemaal buiten, met hoofdtelefoons op. ‘Silent disco’, die niet klonk zoals in de zaal. Ze hadden wind en vogels, voorbijgaande wandelaars en wolkenvelden, en altijd iets te eten en drinken. Belangeloze, maar geen tomeloze inzet; wordt gewaardeerd.
Nieuw licht
De bar is weer open, nu ook vanaf de raamkant, snoeren weggewerkt, aangepaste aansluitingen, lamp in stijl op het andere eind, ruime zaalopstelling voor de onderlinge anderhalve meter, vloeren gepoetst; zijn we er klaar voor?
Zzoomm
Bar bizar
Wij hebben werk genoeg, al dan niet betaald, uit en thuis, zien en spreken elkaar, op gepaste afstand, zonder te hoeven schreeuwen, over kilometers, als het niet anders kan. En de ruimte en rust om alleen of met huisgenoten van het lenteweer, goed eten, drinken en ander vermaak te genieten.
Ook de macht is niet afdoende verdeeld. Intelligentie lijkt niet gelijkelijk verspreid te zijn, maar het kan zijn dat het niet overal in dezelfde mate of op juiste wijze wordt ingezet. Andersom valt te denken in termen van de oneerlijke verspreiding van domheid. Als dat geen complot is! Er zijn net zo goed stommelingen aan de macht en schranderen die er ver van blijven.
Hoeveel vliegen in één klap? Misdaadcijfers dalen, vervuilende uitstoot is verminderd, mensen kunnen makkelijker ontslagen worden, immigratie is gestopt, cultuursector opgeschoond, en al die overleden pensionado’s scheelt een hoop uit te keren geld. Er is al lang geleden voor gewaarschuwd, dus zijn er wel of niet de juiste maatregelen genomen? (Niets doen is ook een daad?) Een kanon op een mug en dat in al die landen tegelijk; het moeten supervillains zijn.
Museum van het medeleven
Het staat in de sterren geschreven dat ze ons gunstig gezind zijn, zouden astrologen en waarzeggers kunnen beweren, dat we een hete, zonnige zomer krijgen, maar dat niemand op of met vakantie kan en wij open blijven voor bezoek, suggesties en de centen. Is het te mooi om waar te zijn, een geluk bij een ongeluk, of gewoon hoop- en verwachtingsvol, altijd goed gelovig?
Redt de kwetsbare mens de beschaving door het veld te ruimen voor (nog te ontwikkelen) kunstmatig leven, dat bestand is tegen de onverbiddelijke natuur op aarde? Is er cultuur zonder mensheid, of zijn het verschillende begrippen van hetzelfde verschijnsel? Er zal meer dan eens ruim over nagedacht zijn. Wij blijven, al dan niet onschuldige, amateurs in werk en denken.
Schuintrekken
Voor het eerst sinds ruim een decade stroomt er weer water in Wally’s voormalige woning en dan uit de kraan, niet langs de plafonds en de muren. Het voorlopig gemonteerde exemplaar heeft al minsten een derde leven, een tweede in dit huis, na eerst in de keuken beneden gewerkt te hebben. De aandacht richt zich nu op het raam, de omlijsting en de (nog te scoren) vensterbank.
Usw
Langzaamaan in onzekerheid roept het een het andere op. Zonovergoten zinloosheid moet het niet worden in de herinnering. Het noodzakelijke in huis hebben, waaraan gekluisterd, met de administratieve rompslomp.
Kijken we naar de toekomst, onbewolkt, twaalf graden van bekwaamheid, de zorg om het verlies van samenhang, de slijtende jaren, het aanstekelijk optimisme van de onwetendheid, en we gaan ervoor, regel voor regel.
Nummer 26
Vanmiddag een nieuw verworven pandje aan de Rechthuislaan gestript; hebben we tenminste voor een jaar en hopelijk kunnen we het ooit ons eigen maken. We zijn alleen met elkaar steeds; er komen geen nieuwe mensen bij, omdat we dicht zijn.
Mensen zijn nu voorzichtiger dan hiervoor, toen ze veel minder aandacht voor besmetting hadden. Het moet ook niet te hysterisch worden. Hoorde vanmiddag dat we mensen in huis hebben gehad, die inmiddels met corona of een griep besmet blijken te zijn. Met de incubatietijd tot twee weken gaan we wellicht van de week merken wie van ons iets opgelopen hebben.
Als we besmet zijn, is dat al eerder gebeurd. Het is niet helemaal de ‘Britse methode’, waarmee ze iedereen zo snel mogelijk besmet willen hebben, terwijl wij het hier meer willen spreiden, dat niet iedereen tegelijk het oploopt, maar ze gaan er wel vanuit dat de helft van de bevolking het uiteindelijk zal oplopen.
marktruttedenken
de gribus van de onbeduidendheid
het afzichtelijke van het verongelijkte
ik dein op jouw zachte kussen
het zwaard in de warme, diepe zee
we blijven overeind in de storm
zonder al te nat en koud te worden
stormachtig leven op ’t windstille tij
Het begon goed
Met drie verschillende dj’s in de loop naar de nacht vulde het huis zich gestaag met opvallend veel jonge mensen, maar ook oudere belangstellenden bezochten de exposities en luisterden naar de verhalen in de tot Yin Tin Bar omgedoopte lobby. Het Elenbaashuis was aan kant om de vorderingen in de restauratie te tonen en in de keuken werd flink gebakken om de trek te reguleren. Intussen liepen door het hele pand twee cameramensen rond die een livestream binnen- en buitenshuis verzorgden.
Een deinende dansvloer is er niet gekomen, maar men amuseerde zich evenwel, en met ruim driehonderd bezoekers, een goede omzet, en de geroutineerde crew, kon Belvedere, ondanks de door de woestenij aan de Veerlaan nog meer afgelegen ligging, weer en ontij trotseren en uitzien naar een prachtig marktaandeel in het uitbreiden en bewaren van immaterieel erfgoed.
We kunnen ons niet los maken van de werkelijkheid, van het leven zoals het nu is, de ruimte en tijd die we hebben, die we krijgen, die we nemen. We doen, min of meer doelgericht, maar weten niet of nooit, wat de gevolgen zullen zijn. Het is geen ingenieus mechaniek, evenmin een quantumcomputer, maar een geschiedenis van vele miljarden mensen op een onwaarschijnlijk bewoonbare planeet.