184 breed x 277 hoog

We reden aanvankelijk gelijk op, maar ik wist ‘m voorbij te gaan en een verkeerslicht eerder aan te komen. Het was vroeg, donker en kil, precies zoals ik mij voelde, de dag door. ‘s Avonds in de warmte en overvloed gaf het neurale netwerk er de brui aan: sensory overload.
Ik was er als het roerend goed waar tegenaan gepraat en op geschreven kan worden, word verder niet direct betrokken, heb geen inspraak. Weet ook niet of ik dat wel wil, maar het had de dagen anders gevuld. Intussen blijft er genoeg liggen waar ik geen invloed op uit oefen.
Ik zorg voor de verlichting, de ruimte, het materiaal, het gereedschap, letterlijk en figuurlijk. Humor en humeur liggen in het verlengde, tevreden gedurende de bezigheden, wat omslaat in verhouding tot de rest van de belevingswereld. Daar moet ik mij niet meer begeven.

Hoerenhoek


foto: JR

Vandaag viel er niets te boren en heb ik het ook niet laat kunnen maken; naar de school voor een rapportuitreiking. Met een overvolle buik ga je niet naderhand nog heen en weer. Ik heb mooi papier voor de naambordjes. Misschien is het te geel.
Het gespannen rijden met de oude bus vergt ook z’n tol. Ik ken de woorden, ik weet de betekenis, maar het komt niet uit het hart. Je begint klein en blaast het op. Alle benen gespreid. We willen het vooral gezellig hebben, ontspannen niets doen, kletsen, filosoferen over de wetenschap.
Weet ik een oplossing te dromen voor de hoeveelheid informatie die tentoongesteld moet worden? Vooralsnog niet willen slapen, ontevreden met de daden van de dag en hetgeen er te verwachten valt. Ontsnappen is onmogelijk, al het leven in wezen zinloos, zwijgen gepast. Morgen beter je best doen.

Outsourced

Een hele geruststelling voor de overlevenden dat we weten wat er fout is gegaan, wat de mogelijke oorzaken zijn, wie de schuldigen en waar we voortaan voor op moeten passen. Het kan niet iedereen en overal gebeuren.
Ik kan draadloos (en hersenloos) vanaf zolder de kamerthermostaat bedienen, als ik het er te koud vind. Verder heb ik geen boodschap aan de wereld.

Gouden Geert legde de laatste hand aan de elektra, terwijl ik de spullen naar de bus en deze vervolgens terug naar de Kaap karde. Daar zat ik tenslotte nog even onderuitgezakt in de fauteuil op het podium in het verder lege gebouw, op te laden voor de laatste rit huiswaarts na de nodige berichten te hebben verstuurd.

In perspectief

Weet ik de twintig verschillen nog te noemen? (Dalfsen, Chemiepark, Klaphek, Emanuelpolder, Noordzijlvest, Schiedam Spuihaven, Sassluis, koppelstuk WIJD kunstwerken, Noordoostpolder, Wolferen-Sprok, Kanaal Zuid-Beveland, Steyl-Maashoek, Unie van Waterschappen, Drents Overijsselse Delta, Centraal Holland, stippen inzetkaartje, grotere symbolen, Bij de oude gieterij, Lauwersmeerdijk.)
Er klopt toch iets niet aan iig de naamgeving. Er zijn twee verschillende projecten: 18D Lauwersmeer/Vierhuizergat en 28H Lauwersmeerdijk. In het projectenboek staat die laatste opgenomen, dus dat zou ook zo in de overzichtskaart moeten staan. De vraag is nu of het traject dat in de betreffende detailkaart staat het juiste is, want dat heet in het gis-bestand ‘Lauwersmeer/Vierhuizergat’. (Ik heb geen traject erbij dat ‘Lauwersmeerdijk’ heet.)
Intussen verder met de Noordwaard…

Bergen

Om tegenop te zien. Ze heeft niets gezegd over grootte of verhoudingen. Het bleef voornamelijk bij wachten; er valt niet mee te werken, het is een kutprogramma. Het kan zijn dat ik een beetje verkouden ben.
Aan de bende van de lamme hand: twee bochten zijn vastgesteld, de afmetingen, het vermogen, de aansluitingen, het niet opnemen van de telefoon, het plotseling wegvallen van de verbinding, en de korting op ruw hout.

Trekzalf

In een stomme dronken stemming naar huis getrapt, de dienst erop, waaraan vooraf een goede middag ging. Herman kwam, had ik Linda en Joop verteld en we gaan volgende week verder, maar wanneer moet ik dan die rachels halen, als ik vrijdag naar Utrecht moet, wat me volkomen zinloos lijkt, omdat Anton gelooft in de persoonlijke ontmoeting?
Dansen zou ik op het nieuwe oude tapijt, zonder passen, zonder tellen, als je geen ukelele speelt in het volle maanlicht, of krontjong trekt van de gewezen hawaiianfanaten in het negropalace, waar de ambtenaren groeperen voor de eerste van de volgende maand, ik de bochten niet meet en Margriet Marieke noem, maar niet in haar bijzijn, hoewel ik Mauk niet bleek te zijn.
Te woord gestaan, een hand geboden, lampen vervangen, sluiting gefixeerd, spullen versjouwd, apparaten aangesloten, technieken toegepast, verhalen aangehoord, en de natte droom van Parijs in herinnering gebracht, omdat je aangeschoten katholieke jeugdzonden op moest biechten voor het altaarstuk van Herman van Eijkenhout, waarvan de splinters duimlang in kuiten staan.
Ik schrijf dit voor mijn ander van de toekomst en anderen krijgen het niet te zien zoals het altijd al was en wezen moest. Er is genoeg te vlaggen in de buitenruimte met geschoren benen en geknipte vacht, de bossen waarvan je bomen zaagt, voor als het haardvuur brandt.

Paradijsvogel


foto: JR

Met een staart die het vliegen hindert;
de vlieg staart naar de hinde, al de flauwigheid.
Weeg af, kaats ballen, en vang weg.
You can’t catch me… gone like a cool breeze.

We hebben de herfst in onze voeten.
Bang voor het verval, vereenzelvigd met je kunnen,
gemaakt door de taal die je lichaam spreekt?
Het onbeholpen geklooi met de herseninhoud,
het slapen in je dromen, vrolijkheid als brandstof,
maar je gebruikt ‘m op in de kou. Je ontbeert.

Hoe kun je vliegen met hout in je nerven? 

hijstuig

we werden nat en vuil, maar minder moe dan als we het de trappen op waren gelopen. uiteindelijk was ik het zat en blij dat het binnen was. we kregen te drinken en eten, te verhalen.

Op je gemac

Ik tuur me luurs op de Nederlandse spoorwegen, met iconische ogen en vormgegeven kopfschmerzen. Ik kan ’t feitelijk wel, maar figuurlijk is het vet bakken. Nog wat in deze zure melk te brokkelen? Er is hooguit Turkse yoghurt of Griekse kaas van te maken, of doe ik die ouwe demokrieten dan tekort?
Intussen mailt ‘t voor geen meter, komt er niets binnen en krijg ik ‘t de deur niet door. De dingen schoppen me de scheen. Schoon genoeg van gestress en deadlines voor nu. Morgen is ook een dag.