Geen licht om ze recht te doen, maar ze hangen zoals we bedacht hebben, aan een balk gemonteerd in het kozijn, zo hoog mogelijk tot waar we nog bij konden in de smalle nis tussen trapwand en ruit. Met de adem uitgeblazen er net tussen kunnen, met één hand boren en schroeven, staande op een vlonder aangebracht boven het trapgat.
Intussen gingen de Kaapse Tafel en het Happy Hour niet aan ons voorbij: we aten dumplings, dronken bier en hadden veel plezier. Henk in zijn afzijdige geknor begeleid met ‘pianospel’, zoals hij dat noemt als we op de toetsenborden van onze notebooks zitten te tikken.
Klaar met Den Haag ook? De kaarten voor de ‘vraag om hulp’-publicaties per stadsdeel met veel mailverkeer over en weer ingevuld en kloppend gekregen. Mantelzorgende Hagenaars en Hagenezen hoeven binnenkort niet meer te zoeken naar plaatsen waar ze terecht kunnen voor het bezield houden van hun liefdadige bezigheid.