Plein publiek

We hebben het geklaard, de kar op z’n plek in Bospolder-Tussendijken na een aardige rondrit via de tunnel en Spangen met het laatste licht, de zon die sfeervol scheen en de sneeuw die langzaam smolt. Het hoog spel gespeeld die ochtend had ik dus wel degelijk door. Er zelf in geloven, het op de spits drijven, in zo weinig woorden. Wordt het dan toch een klucht als we straks die gesprekken gaan hebben in januari.
Ik eet te veel zuurkool en brownies, kijk te veel televisie, heb te veel te vertellen voor de nog zieke zoon, maak het later dan ik kan trekken, en zeur nog door om dit te rekken, een onbeschreven regel overtreden.