Krijg ik gelijk met mijn kijk op het gebruik van de menselijke emotie, gesteund door wetenschappers uit toch niet geheel onverwachte hoek? Ze komen van de TU Delft, doen onderzoek naar kunstmatige intelligentie, of zijn industrieel vormgever.
Het gaat me om wat ze zeggen omtrent de relatie tussen mens en dier of ding, hoe men aldoor een eigen ideaalbeeld projecteert op het andere en er (het hebben van) gevoel aan toedicht.
Vooral als het gaat om de liefde lijkt deze, op het eerste gezicht, nauwelijks anders te zijn, of ze nu gericht is op levende wezens of levenloze zaken. Het grote verschil is uiteindelijk de respons die je kan verwachten op de verklaring van deze passie aan het voorwerp van aanbidding. Alleen totaal verblinden of heel botte koppen weten een volledige afwijzing van hun slachtoffer te negeren, of zijn bereid het ultieme te doen om het lijden te beëindigen. Maar wie (of wat) zwijgt stemt toe?
Het laatste zal (hieromtrent) niet gezegd zijn.
handvaardig & huishoudkundig sinds 't jaar '00